Δωρεάν χρόνο… αγοράζει η κυβέρνηση

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η διεκδίκηση ψήφου εμπιστοσύνης από τη Βουλή και -ταυτόχρονα- ο προσδιορισμός του χρόνου εξέλιξης των διαδικασιών για την ανάδειξη του επομένου Προέδρου της Δημοκρατίας είναι κινήσεις οι οποίες αίρουν την εκλογολογία των ημερών και παρέχουν χρόνο στην κυβέρνηση για να προωθήσει την πολιτική της.

Κατά πόσον αυτό το τετράμηνο διάστημα που -εκτιμάται- ότι θα της παρασχεθεί αποτελεί χρόνο ικανό και αρκετό για την ευόδωση των λοιπών σχεδιασμών της είναι κάτι που μέλλει να αποδειχθεί.

Σήμερα, ωστόσο, η πολιτική μπάλα φαίνεται να βρίσκεται στο γήπεδο του κ. Α. Σαμαρά.

Στον βαθμό που θα επαναβεβαιώσει την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία, η κυβέρνηση, πρώτον, αίρει -κατά τον θεσμικά και συνταγματικά προσήκοντα τρόπο- όποιες αμφιβολίες τυχόν υπήρχαν σχετικά με τη νομιμοποίησή της και, δεύτερον, «δεσμεύει» πολιτικά την κοινοβουλευτική της ομάδα στην υπερψήφιση των νομοσχεδίων που προτίθεται να εισαγάγει στη Βουλή κατά το επόμενο διάστημα.

Ξεπερνώντας έτσι τον πολιτικό ύφαλο, «Σύνταγμα ή δημοσκοπήσεις», στερεί την αξιωματική αντιπολίτευση από επιχειρήματα υπέρ της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες και αχρηστεύει πολιτικά το όπλο της τυχόν υποβολής πρότασης δυσπιστίας εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο συνταγματικά βρίσκεται και πάλι στη φαρέτρα του κ. Α. Τσίπρα, αφού έχει κυλήσει σχεδόν ένα έτος από την τελευταία υποβολή αντίστοιχης πρότασης.

Αντίστοιχα, ο καθορισμός χρονοδιαγράμματος με ορίζοντα τον Φεβρουάριο του 2015 για την εκλογή του επόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας αίρει τη σεναριολογία αλλά και την αβεβαιότητα σχετικά με το ζήτημα αυτό, με μια κίνηση σαφώς υψηλότερης πολιτικής σημασίας από εκείνην της διεκδίκησης ψήφου εμπιστοσύνης, η οποία ούτως ή άλλως θα έμπαινε στο πολιτικό τραπέζι μετά δίμηνο, περίπου, με την ψήφιση του προϋπολογισμού που παραδοσιακά έχει και αυτήν τη χροιά.

Υπό το πρίσμα  αυτό, η κυβέρνηση επιχειρεί να κατευνάσει τόσο το πολιτικό όσο και το οικονομικό κλίμα, που έχει σαφώς επιβαρυνθεί εξαιτίας του ενδεχομένου παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου.

Αρκούν, όμως, όλα αυτά για την -επί της ουσίας- αντιστροφή του πολιτικού κλίματος;

Αυτό είναι ένα ερώτημα το οποίο συνδέεται άμεσα με τη δυνατότητα της κυβέρνησης Σαμαρά να καταστήσει σαφείς τις προθέσεις της για την «επόμενη μέρα», προς το εκλογικό σώμα.

Θα μπορέσει να αυξήσει το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών μέσω φοροελαφρύνσεων, ριζικής μείωσης των προστίμων και προσαυξήσεων αλλά και περισσότερων δόσεων για την αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών;

Θα φανεί αποτελεσματική στην προώθηση μεταρρυθμίσεων οι οποίες θα μειώσουν το κόστος για το καλάθι της νοικοκυράς και θα τονώσουν τον ανταγωνισμό στην αγορά;

Θα παράσχει απτά δείγματα πολιτικής για την αύξηση της διαθέσιμης ρευστότητας στην οικονομία και θα την καταστήσει έναν τόπο πρόσφορο για επενδύσεις, αναζωπυρώνοντας έτσι την οικονομική δραστηριότητα και μειώνοντας την ανεργία;

Εν τέλει, θα  ευοδωθεί η προσπάθεια ελάφρυνσης του δημόσιου χρέους και ταυτόχρονης απεμπλοκής από το μνημόνιο, ώστε να κατορθώσει ο κ. Σαμαράς να αναφωνήσει, πριν από το τέλος του διαστήματος αυτού, ότι επί διακυβερνήσεώς του εξήλθε η χώρα από την επιτήρηση;

Πολιτικό όφελος για την κυβέρνηση εάν δεν ικανοποιηθούν οι παραπάνω προϋποθέσεις δεν αναμένεται να υπάρξει. Στο βαθμό που αλλάξει επί της ουσίας η καθημερινότητα των πολιτών, ωστόσο, τούτο είναι πιθανόν να αντικατοπτριστεί και στις δημοσκοπήσεις…

Όπως και να έχει, οι δύο πολιτικές κινήσεις στις οποίες προχώρησε χθες η κυβέρνηση δεν είχαν κόστος, ενώ θα μπορούσαν να αποδειχθούν επωφελείς για την ίδια, αν έπαιζε σωστά τα χαρτιά της…