Τι μας είπε και τι δεν μας είπε ο Αλέξης;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το να υπόσχεσαι -και να δεσμεύεσαι- για μέτρα που κοστολογείς στα 13,5 δισ. ευρώ, ακόμη κι αν δεν έχεις κατορθώσει να πείσεις τους πάντες για το πού θα βρεις τα λεφτά, αποτελεί ζήτημα μιας συγκεκριμένης τάξης μεγέθους που στην πατρίδα μας, λίγο-πολύ, έχουμε μάθει να αντιμετωπίζουμε.

Το να υπόσχεσαι, όμως, και να δεσμεύεσαι ως προς αυτό, ότι σε περίπτωση που κρατήσεις τα ηνία της εξουσίας θα βαδίσεις σε μία από τις κρισιμότερες διαπραγματεύσεις στην Ιστορία της χώρας δίχως plan b, αλλά μόνον με την ελπίδα ότι η διαπραγμάτευση αυτή θα έχει αίσιο τέλος, επειδή στην Ευρώπη δεν σου έκλεισαν την πόρτα όταν τους περιέγραψες τις σκέψεις σου, συνιστά άλλου μεγέθους ατόπημα, το οποίο δεν είναι βέβαιον ότι επιθυμεί να βιώσει αυτός ο τόπος.

Κορωνίδα, δε, όλου αυτού ήταν χθες η έμμεση, πλην ευθεία αναφορά στην εκ νέου προσφυγή στις κάλπες, σε περίπτωση που η διαπραγμάτευση με τους δανειστές δεν εξελιχθεί όπως ελπίζει και εύχεται ο φίλτατος κ. Τσίπρας.

Τι είδους περιπέτεια έχει κατά νου για τον τόπο ο άνθρωπος αυτός;

Πολλά από όσα μας είπε, τόσο στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε χθες, όσο και στην ομιλία του την προηγουμένη, δεν αντέχουν σε κριτική.

Άλλα, πάλι, είναι εντελώς σωστά και απαραίτητα.

Προφανώς, η ανθρωπιστική κρίση που διέρχεται ο τόπος μας δεν αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης, ούτε και όφειλε να είναι, είτε η ύπαρξή της, είτε ο τρόπος αντιμετώπισής της. Όμως, όπως εύστοχα ακούστηκε στη χθεσινή συνέντευξη, τα μέτρα που περιέγραψε θα μπορούσε να τα είχε εξαγγείλει και η Εκκλησία, αν είχε -όπως πολλοί εκτιμούν- την αναγκαία χρηματοδότηση...

Προφανώς, υπάρχει υπερφορολόγηση. Προφανώς, φορολογείται κατά άθλιο και ληστρικό τρόπο η ακίνητη περιουσία, στη βάση πλασματικών αντικειμενικών αξιών και -επίσης προφανώς- ο ΕΝΦΙΑ, υπό την παρούσα μορφή του, οφείλει να καταργηθεί και να αντικατασταθεί από φόρο επί της συνολικής περιουσίας, και μάλιστα της μεγάλης, και όχι μόνον της μεγάλης ακίνητης περιουσίας (ΦΜΑΠ), όπως είπε χθες ο κ. Τσίπρας.

Όμως το να προεξοφλείς κρατικοποίηση του ΤΧΣ ή χρήση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ για σκοπούς που μονομερώς θα ορίσεις, όταν δεν έχεις καν λύσει θεμελιώδη ζητήματα που αφορούν στην έκβαση της διαπραγμάτευσής σου με τους δανειστές και στην παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, καταδεικνύει μια -αν μη τι άλλο- υπέρμετρη αισιοδοξία.

Αντίστοιχα αισιόδοξες ήσαν και άλλες παραδοχές και προβλέψεις του φίλτατου Αλέξη, σχετικά με τη φοροδιαφυγή, τα έσοδα, τη νέα σεισάχθεια, ή σειρά άλλων που δεν έχει νόημα να παραθέσουμε μία προς μία.

Το σημείο, ωστόσο, στο οποίο ο κ. Τσίπρας υπήρξε απόλυτα ρεαλιστικός αφορούσε στη διαπραγματευτική ισχύ που θα προσδώσει στον ΣΥΡΙΖΑ το αποτέλεσμα τυχόν πρόωρης εκλογικής αναμέτρησης. «Αλλιώς πας να διαπραγματευθείς με 26%, αλλιώς με 36% και 38% και 40%», ήταν η συγκεκριμένη θέση.

Θέση που από μόνη της ερμηνεύει το νέο πρόσωπο, διότι σαφώς υπήρξε ένα τέτοιο κατά τη διάρκεια του προηγούμενου διημέρου, από τον φίλτατο Αλέξη στη Θεσσαλονίκη.

Δεν ήταν ούτε δεξιόστροφο, ούτε καν απευθυνόταν στον μεσαίο χώρο. Ούτως ή άλλως, στην Ελλάδα της κρίσης και της καθημερινής μάχης για τη διατήρηση της αξιοπρέπειάς μας, οι χώροι αυτοί έχουν συνθλιβεί.

Ήταν ένα πρόσωπο που με την επίφαση του ρεαλισμού απευθυνόταν στα κομμάτια της κοινωνίας που βρίσκονται σε απόγνωση και έχουν χάσει την ελπίδα τους για μια καλύτερη ημέρα από την παρούσα κυβέρνηση.

Είναι, δε, μεγάλα αυτά τα κομμάτια της κοινωνίας μας και μεγαλώνουν μέρα με την ημέρα, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για την πορεία του φίλτατου Αλέξη προς την εξουσία...