Από ευχολόγια χορτάσαμε κ. Χαρδούβελη

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Οι πέντε προτεραιότητες του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, με στόχο την ανάταξη της οικονομίας, οι οποίες αναπτύχθηκαν χθες αρμοδίως, διά στόματος Γκίκα Χαρδούβελη, από το βήμα του συνεδρίου του Economist, είναι απολύτως προς την ορθή κατεύθυνση.

Συνιστούν όμως ένα απλό ευχολόγιο.

Αποτελούν ένα αναμάσημα όσων ακούμε ότι πρέπει να γίνουν σε αυτόν τον τόπο, στη διάρκεια των τελευταίων ετών, αλλά ουδείς υλοποιεί.

Η αύξηση της ρευστότητας δε από το τραπεζικό σύστημα, η οποία θα επιτευχθεί, σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών, μέσω του επαναπατρισμού των καταθέσεων, αλλά και με «επεκτατική νομισματική πολιτική», αποτελεί την επιτομή από πλευράς «ευχών»…

Πώς και γιατί θα ξανάρθουν στη χώρα μας τα κεφάλαια αυτά, φίλτατε κ. Χαρδούβελη;

Επειδή το ευχόμαστε;

Σε τι βαθμό έχει αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη προς τη χώρα μας, αφενός με την εφορία να βάζει ελεύθερα χέρι στις καταθέσεις του καθενός και αφετέρου με τον νομισματικό κίνδυνο να συνεχίζει να ελλοχεύει, ακόμη κι αν έχει μειωθεί σημαντικά;

Αντίστοιχα, τι ακριβώς εννοούμε όταν λέμε «επεκτατική νομισματική πολιτική»;

Είμαστε ακόμη στο ευρωσύστημα ή η ΤτΕ ξαφνικά αυτονομήθηκε; Εν τέλει εάν γνωρίζει κάτι παραπάνω από τους κοινούς θνητούς, γιατί δεν το μοιράζεται μαζί μας ο φίλτατος υπουργός;

Δεύτερον, η υπόθεση του ιδιωτικού χρέους πώς ακριβώς λύθηκε ή «θα λυθεί» ώστε να αυξηθεί η ρευστότητα;

Πώς θα γίνει πραγματικότητα η μαζική αναδιάρθρωση επιχειρήσεων και εν τέλει με τα ύψους 77 δισ. ευρώ μη εξυπηρετούμενα δάνεια επιχειρήσεων και νοικοκυριών, αλλά και με τα υπόλοιπα δισ. των «καμουφλαρισμένων» (διάβαζε ρυθμισμένων) δανείων, τα οποία είναι και αυτά στο όριο να «κοκκινίσουν», τι λύσεις μελετά το οικονομικό επιτελείο και πόσο βιώσιμες μπορούν αυτές να αποδειχθούν;    

Το σημείο, δε, περί ανοίγματος των αγορών (τα επαγγέλματα, άραγε, γιατί τα ξεχάσαμε;) μέσω στοχευμένων παρεμβάσεων προκαλεί μάλλον μειδιάματα… Τέσσερα χρόνια μνημόνιο, φίλτατε, και πραγματική απελευθέρωση αγορών και επαγγελμάτων ακούμε, αλλά δεν βλέπουμε…

Ακόμη και χθες τα έλεγε το ΔΝΤ από το βήμα του ιδίου συνεδρίου, ότι με τις στρεβλώσεις και την έλλειψη ανταγωνισμού που έχει η οικονομία μας οδηγούμαστε σε μια πολύ μακρά και επώδυνη περίοδο ανάκαμψης… 

Εκεί, όμως, που το μειδίαμα μετατρέπεται σε ηχηρό γέλωτα είναι η υπόθεση της γραφειοκρατίας και η έκκληση στο κοινό να χρησιμοποιεί τις ηλεκτρονικές διαδικασίες και συναλλαγές.

Λέτε να μην μπορεί το κοινό να τις χρησιμοποιήσει τις συναλλαγές αυτές; Ξέρετε τι «σέρνει» το κοινό και οι φοροτεχνικοί αυτές τις ημέρες στο Taxisnet; Αφήστε το καλύτερα…

Τέλος, η περίφημη ανάπτυξη πρωτοβουλιών για την προσέλκυση νέων επενδύσεων, αλλά και η επισήμανση ότι «το νέο αναπτυξιακό μοντέλο πρέπει να στηριχθεί σε λιγότερη κατανάλωση και σε περισσότερες εξαγωγές και επενδύσεις», στις οποίες αναφέρθηκε ο φίλτατος υπουργός,  μάλλον προκαλούν τη νοημοσύνη μας.

Πότε λέγονται αυτά τα πράγματα; Όταν η χώρα μας χάνει μήνα με μήνα το στοίχημα των εξαγωγών και όταν αυτό στοιχειοθετείται με τον πλέον σαφή τρόπο από την ΕΛΣΤΑΤ, αλλά και τον ΠΣΕ; 

Ο κατάλογος είναι μακρύς και θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε κατά ακριβώς τον ίδιο τρόπο, αλλά μάλλον δεν έχει νόημα.

Όσα μας είπε χθες ο φίλτατος κ. Χαρδούβελης από το βήμα του συνεδρίου είναι προφανώς συμπαθή και αν τα ακούγαμε πριν από λίγα χρόνια ίσως να θεωρούσαμε ότι είναι και ενδιαφέροντα.

Όμως πρόκειται για μια επανάληψη, την οποία, αν και έχει εμπεδώσει το κοινό προς το οποίο αυτή απευθύνεται, μόνον απογοήτευση προκαλεί, καθότι είναι χιλιοειπωμένη…

Λίγα μέτρα μακριά από τον κ. Χαρδούβελη, ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ, Ρίσι Γκογιάλ, έκανε δύο επισημάνσεις. Η πρώτη αφορούσε τις συνθήκες ανταγωνισμού, στην οποία ήδη αναφερθήκαμε. Η δεύτερη τα «κόκκινα δάνεια».

Εάν καταφέρουμε να προσεγγίσουμε με κάποια ψήγματα επιτυχίας αυτά τα δύο ζητήματα, τότε, όπως λέει και ο εξίσου φίλτατος Γκογιάλ, «τότε δεν θα υπάρχει κανένα πρόβλημα»…

Μπορείτε κ. Χαρδούβελη;