Βάλτε τέλος στη ληστεία μετά... φόρου

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η ενιαία ρύθμιση ληξιπρόθεσμων οφειλών ιδιωτών και επιχειρήσεων προς την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία, με αύξηση του αριθμού των δόσεων (48 έως και 100) που εμφανίζεται αποφασισμένη να ζητήσει η κυβέρνηση από την τρόικα κατά τον νέο γύρο συνομιλιών τους αυτήν την εβδομάδα, αποτελεί ένα απλό... μπάλωμα.

Στην Ελλάδα η μεσαία τάξη έχει καταρρεύσει.

Ο παραδοσιακός ιστός που στήριζε κοινωνικά, οικονομικά αλλά και πολιτικά την πορεία αυτής της χώρας έχει λυγίσει.

Έχει τσακιστεί υπό το βάρος της πολύχρονης ύφεσης, της ανεργίας, της καταβαράθρωσης των εισοδημάτων και της λυσσαλέας υπερφορολόγησης, χάριν της διάσωσης του δημόσιου τομέα.

Ποτέ κατά το παρελθόν, ακόμη και εν μέσω κρίσης, 1,3 εκατ. φορολογούμενοι σε σύνολο 5,8 εκατ., δεν είχαν καθυστερήσει τόσο να υποβάλουν τις δηλώσεις εισοδήματος προηγουμένου έτους, εξαντλώντας όχι μόνον τη διορία υποβολής αλλά και την παράταση που δόθηκε, «αρνούμενοι» έτσι να επωμιστούν νέα φορολογικά φορτία πέραν όσων ήδη κουβαλούν στις πλάτες τους.

Σήμερα περίπου 3 εκατ. φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις εμφανίζουν ληξιπρόθεσμες οφειλές ύψους 66,4 δισ. ευρώ προς την εφορία και σχεδόν 16 δισ. ευρώ προς τα ασφαλιστικά ταμεία (8 δισ. στο ΙΚΑ και 7,4 δισ. προς τον ΟΑΕΕ).

Ταυτόχρονα, τα «κόκκινα δάνεια» ανέρχονται επισήμως σε 77 δισ. ευρώ, ήτοι περίπου στο ένα τρίτο του συνόλου των τραπεζικών χορηγήσεων, ενώ εάν συμπεριληφθούν και οι κάθε λογής προσωρινές «ρυθμίσεις» βάσει των οποίων δεν έχει «κοκκινίσει» ένας σημαντικός αριθμός δανείων, ξεπερνούν σημαντικά το επίπεδο αυτό...

Πώς θα αντλήσει αυτή η κυβέρνηση φορολογικά έσοδα ύψους 11 δισ. ευρώ έως το τέλος του έτους, όπως έχει προϋπολογίσει, όταν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές αυξάνονται με ρυθμό 1 δισ. ευρώ τον μήνα;

Πώς θα βγει αυτή η χώρα από το τραγικό αδιέξοδό της όταν το μη εξυπηρετούμενο ιδιωτικό χρέος αγγίζει τα 160 δισ. ευρώ (εφορία, ταμεία και τράπεζες) και το κράτος αντλεί κάθε ρανίδα διαθέσιμης ρευστότητας από τον ιδιωτικό τομέα, μειώνοντας την αγοραστική δύναμη του κοινού και στερώντας την οικονομία από το όποιο πολλαπλασιαστικό όφελος θα είχε η τυχόν διοχέτευση αυτών των χρημάτων στην αγορά;

Μία νέα ρύθμιση για τη διευθέτηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς την εφορία και τα ταμεία είναι όχι μόνον αναγκαία αλλά και επιβεβλημένη. Αλλά δεν αρκεί.

Απαιτούνται καίριες παρεμβάσεις που θα ελαφρύνουν άμεσα το βάρος που υφίστανται σήμερα εκατομμύρια πολίτες αυτής της χώρας.

Προφανώς απαιτείται η παροχή της δυνατότητας εξόφλησης σε περισσότερες δόσεις (48, 72, ή και 100), αλλά κυριότερα χρειάζεται, πρώτον, άμεση αναθεώρηση του πλαισίου προστίμων και προσαυξήσεων που διέπει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές και, δεύτερον, συνολική επανεξέταση της σημερινής φορολογικής πολιτικής.

Είναι αδιανόητο να επιβάλλεται προσαύξηση της τάξης του 10% για την καθυστέρηση έστω και κατά μία ημέρα της αποπληρωμής μιας δόσης υφιστάμενης ρύθμισης.

Όπως, αντίστοιχα, είναι αδιανόητο να εξαντλείται η αυστηρότητα του κράτους στους κατά τεκμήριο ειλικρινείς φορολογούμενους, οι οποίοι έχουν ήδη βεβαιωμένες οφειλές, και να αφήνεται να καλπάζει ανεξέλεγκτη η φοροδιαφυγή εν μέσω της τουριστικής περιόδου, όταν αποδεδειγμένα, βάσει των περυσινών ελέγχων του ΣΔΟΕ, αυτή αγγίζει έως και το 100% σε ορισμένες περιοχές...

Τέλος, είναι αδιανόητο το κράτος να εμμένει πεισματικά στην άρνησή του να αναθεωρήσει τις αντικειμενικές αξίες, παρά την καταβαράθρωση των αγοραίων τιμών, φορολογώντας έτσι τις περιουσίες των πολιτών κατά τρόπο... ληστρικό.

Δεν υπάρχουν όλα αυτά σε καμία άλλη χώρα του δυτικού κόσμου, και όφειλαν να μην υπάρχουν και στη δική μας...