Ο θάνατος του εμποράκου

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα σημαίνει μικρομεσαία επιχείρηση.

Σύμφωνα με στοιχεία της ΓΣΕΒΕΕ, οι περισσότερες από 500.000 ΜμΕ της χώρας (κάτω από 49 άτομα προσωπικό) προσφέρουν το  85% της ιδιωτικής απασχόλησης, ήτοι  1.400.000 εργαζόμενους, ενώ οι λιγότερες από 400 «μεγάλες» επιχειρήσεις που υπάρχουν απασχολούν ακόμη 250.000 εργαζόμενους.

Χαρακτηριστικό είναι, δε, ότι οι επιχειρήσεις κάτω των 9 ατόμων προσφέρουν ποσοστό 57% της ιδιωτικής απασχόλησης.

Οι μικρομεσαίοι είναι η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας.

Τα στοιχεία που δημοσιεύει σήμερα το Euro2day.gr σχετικά με το λιανεμπόριο, ήτοι έναν εκ των κυριοτέρων τομέων των ΜμΕ,  δείχνουν, πρώτον, ότι τον μήνα Απρίλιο υπήρξε αύξηση 8,6% στον κύκλο εργασιών και 7,5% στον όγκο πωλήσεων, επίπεδο που θεωρείται υψηλό τριετίας,  και, δεύτερον, ότι ο τομέας του λιανεμπορίου αισιοδοξεί πως έρχονται καλύτερες ημέρες, σύμφωνα τουλάχιστον με τον δείκτη επιχειρηματικού κλίματος που εκπονεί ο συλλογικός τους φορέας, ΣΕΛΠΕ.

Αυτή όμως είναι η μία πλευρά του φεγγαριού.

Η άλλη, αυτή που περιέγραψε χθες ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ Γ. Καββαθάς στον υπουργό Ανάπτυξης, Ν.Δένδια, μιλά για μια βαθιά τραυματισμένη επιχειρηματικότητα, με ελάχιστες ΜμΕ να διαθέτουν ασφαλιστική ή φορολογική ενημερότητα μετά από 6 χρόνια ύφεσης και για 250.000 λουκέτα, με απώλεια 700.000 θέσεων εργασίας για την οικονομία της χώρας.

Το μικρομεσαίο μοντέλο ανάπτυξης, στη μεταποίηση, το εμπόριο ή τις υπηρεσίες, ίσως να μην είναι αυτό που θα οδηγήσει στην επόμενη ημέρα την ελληνική οικονομία.

Είναι όμως σήμερα η βάση της.

Είναι οι άνθρωποι που στέκουν αποκλεισμένοι από χίλιες μεριές, από την ασφάλιση, από την πρόσβαση σε προμηθευτικούς διαγωνισμούς, και κυριότερα, από την ελπίδα να σταθούν σύντονα στα πόδια τους, αφού δεν είναι σε θέση να ενταχθούν ούτε καν στις κάθε λογής ασφαλιστικές και φορολογικές ρυθμίσεις για την εξυπηρέτηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών τους έναντι των ταμείων και της εφορίας.

Ας αφήσουμε δε τους προμηθευτές και τις τράπεζες

Ο Ν. Δένδιας, στο πλαίσιο της σταδιακής ενημέρωσής του για το χαρτοφυλάκιο που ανέλαβε, είδε χθες τον κ. Καββαθά, της ΓΣΕΒΕΕ, και είχε την ευκαιρία να παραβρεθεί  λίγο αργότερα σε εκδήλωση του ΣΕΒ για την επιχειρηματικότητα και να συναντηθεί με τον πρόεδρό του Θ. Φέσσα.

Στην εκδήλωση αυτή ο κ. Δένδιας χαρακτήρισε την προώθηση των μεταρρυθμίσεων εθνικό καθήκον, τονίζοντας ότι  «οι μεταρρυθμίσεις δεν αποτελούν απάντηση στις απαιτήσεις της τρόικας. Αποτελούν το εθνικό και πατριωτικό καθήκον, αναγκαίο όρο της ανάπτυξης και της εθνικής επιβίωσης».

Ασφαλώς έχει δίκιο.

Όμως, εθνικό καθήκον οφείλει να είναι και η στήριξη της υπάρχουσας επιχειρηματικότητας, και όταν η συντριπτική πλειονότητά της εντοπίζεται στον χώρο των μικρομεσαίων, τότε το καθήκον αυτό αφορά αυτούς τους ανθρώπους.

Ανθρώπους και επιχειρήσεις οι οποίοι δεν μπορούν καν να υποβάλουν μία προσφορά συμμετοχής σε μειοδοτικό διαγωνισμό για να πουλήσουν την πραμάτεια τους, επειδή δεν έχουν τις απαραίτητες ενημερότητες. 

Ανθρώπους οι οποίοι πλήττονται από το παραεμπόριο, την ύπαρξη κάθε είδους αθέμιτου ανταγωνισμού, την υπερφορολόγηση και βεβαίως δίνουν πραγματική μάχη επιβίωσης μετά από έξι χρόνια ύφεσης, ώστε να γλυτώσουν το λουκέτο.

Τα συνειδητοποιεί όλα αυτά ο φίλτατος κ. Δένδιας ή νίπτει τας χείρας του σχετικά με την πρόδηλη αποτυχία των ρυθμίσεων που έχουν προωθηθεί σχετικά με τις ληξιπρόθεσμες ασφαλιστικές και φορολογικές οφειλές, παραπέμποντας για το θέμα στον συνάδελφό του Γκ. Χαρδούβελη και στην τρόικα;

Συνειδητοποιούν όσοι κρατούν τα ηνία της χώρας μας ότι αν χαθεί ο «εμποράκος», ο μικρομεταπράτης, και ο μικροβιοτέχνης χάνεται και η βάση της ελληνικής οικονομίας;

Η καινοτομία, η εξωστρέφεια και το «μέγεθος» ίσως είναι ο στόχος. Για να τον πιάσεις όμως αυτόν τον στόχο κάπου πρέπει να έχεις μια βάση και αυτή η βάση χάνεται σήμερα κάτω από τα πόδια μας…