Το τέλος του παλιού μας κόσμου

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ούτε το ρουσφέτι, ούτε το παραδοσιακό «μικρομάγαζο», ούτε καν οι κλάδοι που οδήγησαν επί χρόνια την κούρσα της ανάπτυξης στην Ελλάδα, όπως οι κατασκευές, το εμπόριο και η μεταποίηση, μπορούν να απορροφήσουν σήμερα τη στρατιά των ανέργων ή πολύ περισσότερο να προσφέρουν ικανοποιητικά επίπεδα απασχόλησης για τη χώρα.

Το βιβλίο που «διαβάζαμε» επί τόσα χρόνια θέλει πέταμα ή τουλάχιστον γράψιμο από την αρχή…

Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει μελέτη της  Endeavor Greece, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του 3ου Διεθνούς Συνεδρίου του «Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος» για την Κοινωφελή Δράση (26-27 Ιουνίου 2014), καλεί για έναν ριζικό επαναπροσανατολισμό της κατεύθυνσης τόσο της ελληνικής οικονομίας όσο και  των συντελεστών της, εργαζόμενων και εργοδοτών, ώστε η χώρα να μην χρειαστεί μια… 25ετία για να βγει από το σημερινό της αδιέξοδο.

Χρειάζεται επιχειρήσεις καινοτόμες και δημιουργικές, καθώς και εργοδότες που θα μπορέσουν να βαδίσουν στον δρόμο της υψηλής ανάπτυξης και να προσφέρουν ποιοτικές θέσεις εργασίας, αλλά χρειάζεται και αλλαγή νοοτροπίας εκ μέρους των εργαζομένων και κυριότερα των νέων, τους οποίους έχει πλήξει κατά τον πλέον βάναυσο τρόπο η παρούσα κρίση.

Σύμφωνα με τη μελέτη αυτή, η χώρα χάνει σήμερα τα νέα «ταλέντα» της, καθώς ήδη πάνω από 200.000 Έλληνες, εκ των οποίων οι περισσότεροι νέοι και με προσόντα, την έχουν εγκαταλείψει και έχουν βρει εργασία στο εξωτερικό.

Την ίδια ώρα, όμως, υπάρχει και μια μάζα περίπου τριών χιλιάδων επιχειρήσεων που πληρούν τα κριτήρια για την επίτευξη υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, οι οποίες, πρώτον, πρέπει να στηριχτούν και, δεύτερον, να αποτελέσουν  πρότυπο για τη δημιουργία ακόμη δέκα χιλιάδων αντιστοίχων, ώστε να εξασφαλιστούν τα αναγκαία επίπεδα απασχόλησης μέσα στην επόμενη δεκαετία.

Σύμφωνα με το σκεπτικό της μελέτης αυτής, την ευκαιρία πρέπει να την αδράξεις όπου κι αν αυτή παρουσιαστεί, είτε απαιτεί αλλαγή κλάδου εργασίας, είτε μετακίνηση εκτός των παραδοσιακών «κέντρων εργασίας», Αθήνας και Θεσσαλονίκης. 

Έτσι, στον βαθμό που υπάρξει επαναπροσανατολισμός της οικονομίας σε κλάδους όπου αυτή εμφανίζει συγκριτικό πλεονέκτημα (π.χ. αγροτική παραγωγή/τρόφιμα, μεταποίηση, τουρισμός, logistics, τεχνολογία κ.ά.) προβλέπεται ότι πάνω από 640.000 πολίτες θα αναγκαστούν να αλλάξουν τομέα, ενώ πάνω από 500.000 θα χρειαστεί να μετακινηθούν εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης για να αναζητήσουν εργασία σε άλλα μέρη της χώρας.

Για να γίνουν όμως όλα αυτά, εκτός  από μεγάλες μεταρρυθμίσεις στις αγορές, στα επαγγέλματα και αναβαθμίσεις υποδομών, χρειάζεται και αλλαγή νοοτροπιών.

Νοοτροπιών οι οποίες φέρουν μεγάλο μέρος της ευθύνης για τη σημερινή κρίση που περνάει η χώρα και οι οποίες σε μεγάλο βαθμό παραμένουν ακέραιες.

Δεν πρόκειται μόνον για το «ρουσφέτι» και το «όνειρο» της θέσης στο δημόσιο, που εξακολουθεί να γοητεύει έναν μεγάλο αριθμό νέων, αν και χρεοκοπημένο, αλλά κυριότερα για νοοτροπίες που στέκουν σήμερα εμπόδιο στην κάθε είδους επιχειρηματικότητα.

Πρόκειται για νοοτροπίες που μπορεί να βρει κανείς σε κάθε τομέα της ελληνικής οικονομίας. Από τον κρατικοδίαιτο εισαγωγέα ή μεταπράτη, έως τον επιδοτούμενο με κοινοτικά κονδύλια αγρότη ή τον έμπορο που αποστρέφεται τη δυνατότητα να προσφέρει το εμπόρευμά του τις… Κυριακές.

Πρόκειται για όσους περιμένουν τα εύκολα και τα έτοιμα, συμπαρατάσσονται ενάντια σε κάθε αλλαγή ή μείωση της παρουσίας του κράτους στην οικονομία και αντιτίθενται στην καινοτομία και τη δημιουργικότητα.

Το κράτος, όμως, φίλτατοι, ως γνωστόν χρεοκόπησε. Και μαζί του και ο παλιός μας κόσμος…