Νόμος είναι το δίκιο του… πελάτη

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όταν λέμε ότι ο νόμος είναι για όλους, τότε πρέπει να είναι για όλους. Τελεία και παύλα.

Αν είναι για τους μισούς ή για όσους μας συμφέρει, ή για όσους πρέπει να ισχύσει, τότε ευλόγως προκύπτει ένα θεματάκι…

Αν δεν μας αρέσει ο νόμος, η υποτιθέμενα συντεταγμένη πολιτεία διαθέτει τους απαραίτητους θεσμούς ώστε να τον αλλάξει, με στόχο πάντα αυτός να ισχύει για όλους, ώστε να πληρούται αυτή η περίφημη διάταξη του Συντάγματος περί ισονομίας.

Από αυτό το μετερίζι έχουμε επανειλημμένως διατυπώσει την αντίθεσή μας για τον τρόπο με τον οποίο επετεύχθη η δημοσιονομική προσαρμογή.

Όχι για την ίδια την προσαρμογή, η ανάγκη της οποίας ήταν κάτι περισσότερο από προφανής, αλλά για τον τρόπο με τον οποίο αυτή πραγματοποιήθηκε, ήτοι δίχως αξιολόγηση, δίχως μείωση προσωπικού, αλλά με οριζόντια μαχαίρια σε μισθούς και συντάξεις και με υπερφορολόγηση.

Όταν, όμως, το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο της χώρας, δηλαδή το δικαστήριο εκείνο που είναι επιφορτισμένο με τον έλεγχο των αποφάσεων της κυβέρνησης, το Συμβούλιο της Επικρατείας, εκδίδει μια απόφαση με την οποία δικαιώνονται όσοι προσέφυγαν κατά αυτής της προσαρμογής και η κυβέρνηση απαντά με επιλεκτική εφαρμογή της, μόνον για τους συγκεκριμένους ανθρώπους, τότε μάλλον προκύπτει ένα θεματάκι…

Μπορεί η απόφαση του ΣτΕ να μην συνιστά πάγια νομολογία και να είναι ένα απλό δεδικασμένο, το οποίο αφορά όσους προσέφυγαν κατά της φορολόγησης του επιδόματος αλλοδαπής ή βιβλιοθήκης, ωστόσο η κυβέρνηση υποβάλλει -εν μέσω κρίσης- όσους εθίγησαν από αυτήν τη φορολόγηση στο μαρτύριο να τρέξουν στα δικαστήρια για να βρουν το δίκιο τους, το οποίο οι συνάδελφοί τους, που προσέφυγαν, έχουν ήδη βρει…

Το θεματάκι δε αυτό γίνεται θεματάρα όταν την ίδια κιόλας ημέρα η κυβέρνηση προχωρά στην αύξηση, μέσω τροπολογίας που κατέθεσε στη Βουλή, των αποδοχών δικαστικών οι οποίοι δικαιώθηκαν από το ΣτΕ σχετικά με το ύψος των αποδοχών τους, ενώ δεν πράττει το ίδιο για άλλες τάξεις δημοσίων λειτουργών ή υπαλλήλων.

Ταυτόχρονα, δε, όπως έκανε χθες γνωστό η φιλτάτη κ. Σ. Βούλτεψη, η αύξηση των αποδοχών των δικαστικών δεν θα ισχύσει και για τους βουλευτές, με απόφαση του πρωθυπουργού…

Πρόκειται, προφανώς, για μια απόφαση η οποία ελήφθη μάλλον με ιδιαίτερη σπουδή, καθώς αντιβαίνει στην κείμενη νομοθεσία, που συνδέει τις αποδοχές των βουλευτών με εκείνες των δικαστικών λειτουργών, ή εν πάση περιπτώσει πρόκειται για την προαναγγελία μιας νέας νομοθετικής παρέμβασης που θα ανατρέπει το υφιστάμενο καθεστώς…

Εν πάση περιπτώσει, προεξοφλεί την απόφαση του κοινοβουλευτικού σώματος ή και τυχόν νομικές ενέργειες στις οποίες, πιθανώς, θα καταφύγουν συνταξιούχοι βουλευτές, διεκδικώντας αναδρομικές αυξήσεις στις αποδοχές τους…

Όλη αυτή η υπόθεση συνιστά όχι μόνον έναν σαφή νομικό και δημοσιονομικό κυκεώνα, αλλά ενδεχομένως, κυριότερα, συνιστά μία ακόμη δοκιμασία των θεσμών.

Εμφανίζει την κυβέρνηση να επιλέγει κατά τρόπο διακριτικό την αύξηση των αποδοχών των δικαστικών λειτουργών, όταν οι δικές της αποφάσεις ακυρώνονται εν μέσω βροχής αποφάσεων των ανωτάτων δικαστηρίων, και ταυτόχρονα προχωρεί εξίσου επιλεκτικά στη μη εφαρμογή αποφάσεων οι οποίες αφορούν τις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών ή τη φορολόγηση του επιδόματος αλλοδαπής και βιβλιοθήκης….

Μπορεί η χθεσινοβραδινή «διαρροή» του υπουργείου Οικονομικών, ότι θα υπάρξει συνολική διευθέτηση του ζητήματος που δημιουργούν οι αποφάσεις των ανωτάτων δικαστηρίων, να διασκεδάζει -τουλάχιστον εν μέρει- τις εντυπώσεις, όμως οι σχετικές εγκύκλιοι ήδη εκδόθηκαν και δεν έχουν ανακληθεί και οι τροπολογίες για τους δικαστικούς βρίσκονται ήδη στη Βουλή…

Πρόκειται για μια σπουδή η οποία, αν μη τι άλλο, φέρει το άρωμα των πελατειακών σχέσεων…