Οι επενδυτές αγοράζουν μετοχές, όχι δείκτες!!!!

Ολα δείχνουν να είναι κατάμαυρα. Κι όμως ουδείς δέχεται οτι βρήκαμε τον ”βυθό” της αγοράς, τουλάχιστον στο εξωτερικό. Μήπως πλησιάζει η ώρα για κάποιες -μικρές, τμηματικές- αγορές σε value stocks;

Οι επενδυτές αγοράζουν μετοχές, όχι δείκτες!!!!
To τελευταίο διάστημα έχει γίνει πολύ δύσκολο να βρέθεί μια νότα αισιοδοξίας. Στη Σοφοκλέους, οι πιέσεις επι των τραπεζικών τίτλων δύσκολα αντισταθμίζονται από την καλή συμπεριφορά των εταιριών τηλεπικοινωνίας, ενώ είναι γεγονός οτι οι αναλυτές γίνονται ολοένα και πιο επιφυλακτικοί για τις προοπτικές κερδοφορίας των εισηγμένων, το 2002 αλλά και το 2003.

Έξω, τα πράγματα είναι ίδια και χειρότερα!! Οι τεχνικοί αναλυτές δίνουν καθοδικές τιμές στόχους (τέτοιες που ούτε να τις σκεφτούμε δεν θα θέλαμε), ενώ κάθε ανοδική προσπάθεια από την πλευρά των δεικτών εξατμίζεται σε χρόνο μηδέν, σαν την πρωινή δροσιά ενός ζεστού καλοκαιριού.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, οι προσπάθειες του προέδρου του ΧΑΑ να πείσει οτι είμαστε ”μπροστά”, οτι είμαστε η πιο καλά προφυλαγμένη -νομοθετικά- αγορά, μάλλον πρέπει να αντιμετωπιστούν με... κατανόηση.

Στο κάτω κάτω από νόμους όπως όλοι ξέρουμε, έχουμε υπεραρκετούς στην Ελλάδα. Απλά οι περισσότεροι δεν... εφαρμόζονται όπως πρέπει ή και καθόλου. Υπό μία έννοια είναι κι αυτό ένα είδος προστασίας της αγοράς. Hear no evil, see no evil!!!

Το πιο θετικό για τη Σοφοκλέους είναι οτι σε κάποια άλλα πράγματα είμαστε πράγματι ”μπροστά”.

Αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Αμερική, επενδυτές που περιμένουν οτι η αγορά θα ανέβει για να... ξελασπώσουν και άρα δεν πουλάνε, επενδυτές που όμως δεν αγοράζουν πλέον γιατί δεν εμπιστεύονται το ”σύστημα”, (το λεγόμενο ”fair play”), επενδυτές που όμως ελπίζουν οτι η αγορά είναι ΤΩΡΑ φθηνή. Ολα αυτά εμείς τα ζήσαμε με ένταση το 2000 και το 2001.

Τα έχουμε χωνέψει. Γι’ αυτό και η αγορά μας, αντέχει περισσότερο. Το παιχνίδι το παίζουν πια μόνο οι επαγγελματίες και κάποιοι ξένοι που βρίσκουν -πραγματικές- ευκαιρίες στην αποδεκατισμένη Σοφοκλέους.

Μήπως θα έπρεπε να ψάξουμε και εμείς οι... ντόπιοι, για τα λεγόμενα value stocks, στη μεσαία, τη μεγάλη, πιθανώς και στη μικρή κεφαλαιοποίηση;

Προσέξτε το εξής. Μέσα στο 2002, ο FTSE-20 έχει υποχωρήσει κατά 23% ενώ ο FTSE-MID-40 κατά 13%. Κάτι πρέπει να σημαίνει αυτή η διαφορά.

Ας μην ξεχνάμε οτι η μετοχή μιας εταιρίας που έχει σωστά οικονομικά στοιχεία και σαφείς μελλοντικές προοπτικές δεν μπορεί να είναι value stock σε μια έντονα ανοδική αγορά. Διότι όλοι τότε αγοράζουν. Σε μια

πτωτική, ταλαιπωρημένη αγορά όμως, υπάρχουν διαμάντια κρυμμένα στη... λάσπη.

Βεβαίως δεν αποκλείεται οι τιμές να πέσουν κι άλλο. Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν και οι τμηματικές αγορές. Για να μειώνεται και ο κίνδυνος του market timing.

Γ.Παπ.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.

ΣΧΟΛΙΑ ΧΡΗΣΤΩΝ

blog comments powered by Disqus
v