Ρ. Γκλουκσμάν: Μπορεί να ανανεώσει τη σοσιαλδημοκρατία;

Γιός του γνωστού Γάλλου φιλόσοφου Αντρέ Γκλουκσμάν (1937-2015), σκληρού μαοϊστή για μια περίοδο (1957-1968), ο Ραφαέλ Γκλουκσμάν, 45 ετών, εθαύμαζε στον πατέρα του την αγάπη του για την ελευθερία, την προωθημένη κοινωνική του ευαισθησία και την οργή του κατά του Πούτιν, όταν ο τελευταίος διέλυε την Τσετσενία, προκαλώντας πάνω από 20.000 θανάτους αμάχων από βομβαρδισμούς και εν ψυχρώ δολοφονίες για πλιάτσικο.

Συγγραφέας, σκηνοθέτης και ευρωβουλευτής από το 2019, ο Ραφαέλ Γκλουκσμάν, όπως λέει, θέλει «να φέρει τη σοσιαλδημοκρατία, πιο κοντά στην εποχή της». Θέλει επίσης να κάνει γνωστό ότι μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ευρωβουλευτές και πρώην πρωθυπουργοί, παίζουν περίεργα παιχνίδια εις βάρος της Ευρώπης, εκπροσωπώντας κινέζικα και ρωσικά συμφέροντα. Στο πλαίσιο αυτό, ο Γάλλος σοσιαλδημοκράτης ευρωβουλευτής, έδωσε πρόσφατα στους δημοσιογράφους μια διεξοδική λίστα με 126 ονόματα, στην οποίαν φιγουράρουν ηχηρά ονόματα πρώην πρωθυπουργών και εν ενεργεία ευρωβουλευτών, τα οποία εύκολα μπορούν να αναζητηθούν στο Διαδίκτυο.

Όσο για τις πιθανότητες επανεκλογής του ο Ρ. Γκλουκσμάν είναι αισιόδοξος. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα εκτιμάται στις δημοσκοπήσεις κοντά στο 13%, με 18% του κόμματος του Μακρόν, 9% των ακροαριστερών του Μελανσόν και 31% της άκρας δεξιάς των Μαρίν Λεπέν-Μπαρντελά

«....Η αριστερά πρέπει μια για πάντα να σταματήσει να λέει ότι έχει πάντα δίκιο. Οι κοινωνίες μας γίνονται όλο και πιο πολύπλοκες αλλά και περισσότερο ρευστές. Στη σημερινή εποχή, οι μεγάλες ανισότητες δεν εκπηγάζουν μόνον από συσσώρευση κεφαλαίου, αλλά και από την επιχειρούμενη “ερήμωση του πνεύματος”....».

Το πρόβλημα δεν είναι τα κόμματα να μοιράζουν λεφτά, επιδοτήσεις και προνόμια. Προέχει η δημιουργία αξιών που προωθούν την αλληλεγγύη, όχι υπό τη μορφή της ελεημοσύνης, αλλά μέσα από τη δύναμη της δημιουργίας.

Στο προσκήνιο με νέες ιδέες

«...Στην εποχή μας», λέει ο Ρ. Γκλουκσμάν, «...ανάμεσα σε πολλές αβεβαιότητες, ένα είναι σίγουρο: αν αφήσουμε να πεθάνει οτιδήποτε το αφιλοκερδές, αν εγκαταλείψουμε τη δημιουργό δύναμη του άχρηστου, αν ακούμε αποκλειστικά το θανατερό τραγούδι των σειρήνων πού μας ωθεί να κυνηγούμε το κέρδος, θα είμαστε σε θέση να παράγουμε μονάχα μια άρρωστη και χωρίς μνήμη συλλογικότητα, η οποία θα καταλήξει να χάσει την έννοια του εαυτού της και της ζωής. Και τότε, όταν η απερήμωση του πνεύματος θα μας έχει πλέον εξαντλήσει, θα είναι πραγματικά δύσκολο να φανταστούμε ότι ο ανόητος homo sapiens θα μπορέσει ακόμα να παίξει έναν ρόλο για να κάνει πιο ανθρώπινη την ανθρωπότητα...

Η Ευρώπη και οι αξίες της, στο επίπεδο αυτό έχουν τεράστιο ρόλο μπροστά τους και αυτός είναι ο λόγος που τα αυταρχικά εκτός Ευρώπης καθεστώτα και τα ακροδεξιά εντός αυτής, κάνουν ότι μπορούν για να αποδυναμώσουν τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης στην άμυνα και την εξωτερική πολιτική. Επίσης μέσω ενός ξεπερασμένου προστατευτισμου, επιδιώκεται η καθυστέρηση της αντιμετώπισης παγκόσμιων προβλημάτων, όπως η κλιματική αλλαγή, η διαχείριση της οποίας προσφέρει νέες ευκαιρίες απασχόλησης.

Η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία αυτό το στόχο έχει. Να παρασύρει την Ένωση σ’ έναν πόλεμο διαρκείας που θα δημιουργήσει διαλυτικές τάσεις στο εσωτερικό της, με τις ανάλογες οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις.

Μπροστά σε παρόμοιες καταστάσεις, το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΓΣΚ) φιλοδοξεί να επανέλθει στο προσκήνιο θεαματικά και με νέες ιδέες...».