Μακιαβελικό σχέδιο Πούτιν: Θα φορέσει μάσκα... ειρηνιστή

Το ισλαμικό κτύπημα στην καρδιά της Μόσχας μάλλον χάλασε τα σχέδια του Πούτιν για τη «Μεγάλη Ρωσία». Έτσι, αρκετές είναι οι δυτικές υπηρεσίες, διπλωματικές και στρατιωτικές, που εκτιμούν ότι ο Ρώσος πρόεδρος ενόψει ευρωεκλογών τον Ιούνιο και αμερικανικών προεδρικών εκλογών τον Νοέμβριο, θα εγκαταλείψει το στυλ του πολέμαρχου και θα φορέσει τη μάσκα του ειρηνιστή.

Όπως από καιρό υποστηρίζουν οι Κινέζοι φίλοι του, η μάσκα αυτή, στην παρούσα φάση των σχέσεων της Κίνας και της Ρωσίας με τον αποκαλούμενο -παραπλανητικά- «παγκόσμιο Νότο», θα έχει πολύ πιο θετικά αποτελέσματα σε ό,τι αφορά την εικόνα τους, για τους στόχους που επιδιώκουν οι δύο παγκόσμιες δυνάμεις του υπαρκτού αυταρχισμού.

Η νέα θεωρητική προσέγγιση των Κινέζων είναι ότι τα αυτοκρατορικά όνειρα Πούτιν και Σι Τζινπίνγκ εξυπηρετούνται καλύτερα δηλητηριάζοντας τη Δύση εκ των ένδον και καλλιεργώντας το μίσος απέναντί της στον αναπτυσσόμενο και λοιπό ισλαμικό κόσμο.

Τους κατοίκους των χωρών που συνθέτουν τη συμμαχία BRICS, τους ενδιαφέρει περισσότερο να ακούνε για ειρήνη παρά για ρωσικούς «θριάμβους» στο Ντονμπάς και για βομβαρδισμούς στο Κίεβο. Για τις ρωσοκινεζικές επιδιώξεις η διάσπαση της Ευρώπης και η πρόκληση εμφυλιοπολεμικών συνθηκών στην Αμερική είναι πολύ πιο θετικά επιτεύγματα από κάποιες αυτοκρατορικές αερολογίες.

Επίσης, σε χώρες με αυξημένη πουτινολατρεία και ρωσολαγνεία, η εικόνα ενός ειρηνιστή Πούτιν θα έκανε θραύση σε συνδυασμό με τη διαβρωτική ρωσική προπαγάνδα.

Υπό τις παραπάνω συνθήκες, δεν είναι λίγοι οι Ευρωπαίοι διπλωματικοί παρατηρητές που προβλέπουν ότι μια σειρά από σκέψεις και γεγονότα θα οδηγήσουν τον Πούτιν σε προσωρινό στρατηγικό ελιγμό ειρηνοφιλίας, ώστε να κερδίσει χρόνο και νέες διεθνείς συμπάθειες, για τις απώτερες βλέψεις του.

Θα πρέπει, τέλος, να επισημάνουμε ότι παρόμοια κίνηση εξυπηρετεί τα ρωσικά σχέδια και για κυριαρχία στη Μαύρη Θάλασσα, επιδίωξη πολύ πιο ζωτική από την «κατάκτηση» μιας αποδυναμωμένης και αιμόφυρτης Ουκρανίας.

Οι σχέσεις με το Ιράν

Ένας πρόσθετος λόγος που υπαγορεύει την τακτική της ειρηνοφιλίας στον Πούτιν, είναι η σχέση του με το Ιράν και τους ισλαμιστές της Χαμάς και της Χεζμπολάχ στον Λίβανο.

Ήδη από το 2006, ο Πούτιν ήταν ένας από τους πρώτους παγκόσμιους ηγέτες που συνεχάρη τη Χαμάς για την εκλογική της νίκη εναντίον της Φατάχ στη Γάζα. Σε αρκετές περιπτώσεις έκτοτε, οι ηγέτες του τρομοκρατικού κινήματος έγιναν δεκτοί στη Μόσχα, ιδίως το 2023, στις 16 Μαρτίου και ξανά στις 10 Σεπτεμβρίου, τέσσερις εβδομάδες πριν από τη δολοφονική επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ.

Αν και δεν έχει αποδειχθεί ότι το Κρεμλίνο συμμετείχε άμεσα στην προμήθεια της Χαμάς με ρωσικά όπλα -ιδίως αντιαρματικά βλήματα κατευθυνόμενα με λέιζερ Kornet, που βρίσκονται στα χέρια των τρομοκρατών-, έχει αποδειχθεί ότι δαπανήθηκαν εκατομμύρια δολάρια πριν από την επίθεση, μέσω της ρωσικής πλατφόρμας κρυπτονομισμάτων Garantex, προς όφελος των ψηφιακών πορτοφολιών που συνδέονται με το παλαιστινιακό ισλαμιστικό κίνημα.

Δεν είναι σαφές εάν η Μόσχα γνώριζε τις προετοιμασίες για την επίθεση. Αλλά είναι βέβαιο ότι από τότε που έλαβε χώρα, η Ρωσία και τα μέσα ενημέρωσης και οι πολιτικοί αναμεταδότες της έκαναν ό,τι μπορούσαν για να διαδώσουν και να ενισχύσουν την προπαγάνδα υπέρ της Χαμάς, μέσω των επίσημων καναλιών και στα κοινωνικά δίκτυα.

Κατά συνέπεια, θα ήταν κωμικό η Μόσχα να καταδικάζει την ισλαμική βαρβαρότητα στο έδαφός της. Η σύγκρουση στη Μέση Ανατολή είναι δώρο για το Κρεμλίνο και αρχικά θεωρήθηκε ότι το Ισλάμ μπορεί να εξυπηρετεί τα σχέδιά του.

• Πρώτον, αποσπά την προσοχή από τον πόλεμο στην Ουκρανία και συμβάλλει στον στόχο του Κρεμλίνου να αντέξει μακροπρόθεσμα, στοιχηματίζοντας στη συνεχιζόμενη αποδυνάμωση της διεθνούς υποστήριξης προς το Κίεβο.
• Δεύτερον, διευρύνει το χάσμα στη δυτική κοινή γνώμη, ενθαρρύνοντας τον «ατμοσφαιρικό τζιχαντισμό» στην Ευρώπη και φέρνοντας τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν σε δύσκολη θέση στην Αμερική.
• Τρίτον, υποστηρίζει τις τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, γεγονός που βοηθά τη Μόσχα να χρηματοδοτήσει τον πόλεμο κατά του Κιέβου.
• Τέταρτον, υποστηρίζει το μήνυμα που έστειλε η Μόσχα στον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο, το οποίο μπορεί να συνοψιστεί ως εξής: Η αμερικανική πολιτική στη Μέση Ανατολή είναι καταστροφική, η Ρωσία είναι μια δύναμη πολύ πιο κοντά στα συμφέροντά σας.

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ωστόσο, δεν ακολουθούσε πάντα αυτή τη γραμμή. Όταν ξεκίνησε τον δεύτερο πόλεμο στην Τσετσενία το 1999, ήθελε να «σκοτώσει τους τρομοκράτες ακριβώς στις τουαλέτες». Δύο χρόνια αργότερα, μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στις Ηνωμένες Πολιτείες, είπε ότι ήταν στο πλευρό της Αμερικής. Μέχρι το 2015, δικαιολόγησε την υποστήριξή του στον δικτάτορα της Συρίας Άσαντ μέσω της μάχης κατά της τρομοκρατίας -αν και οι ρωσικές δυνάμεις δεν αντιμετώπισαν ποτέ σοβαρά το Ισλαμικό Κράτος.

Όμως η κατάσταση έχει αλλάξει.  Οι δυσκολίες που αντιμετώπισε στον πόλεμό του στην Ουκρανία τον ενθάρρυναν να ενισχύσει την «αντι-αποικιακή» του θέση, που είχε σκοπό να προσελκύσει την εύνοια των κρατών του «παγκόσμιου Νότου». Θυσίασε τη σχέση που είχε δημιουργήσει υπομονετικά με τον Μπενιαμίν Νετανιάχου και μάλιστα ανακάλυψε και τον ανθρωπισμό καταγγέλλοντας, με δάκρυα στα μάτια, το «λουτρό αίματος» στη Γάζα. Αυτός που διέταξε τον θάνατο χιλιάδων αμάχων που συντρίφτηκαν από τις ρωσικές βόμβες στην Τσετσενία, στη Συρία και μετά στην Ουκρανία.

Στα τέλη Οκτωβρίου, επιβεβαίωσε μάλιστα ότι «μπορούμε να βοηθήσουμε την Παλαιστίνη μόνο πολεμώντας αυτούς που βρίσκονται πίσω από αυτή την τραγωδία», δηλαδή «τις ελίτ της εξουσίας στις Ηνωμένες Πολιτείες και τους δορυφόρους τους».

Στην ουσία, ο Πούτιν παίζει το δολοφονικό παιχνίδι του Ισλάμ και αυτός είναι ο λόγος που οι Γάλλοι έχουν τρομοκρατηθεί ενόψει Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι το καλοκαίρι. Αγώνες εξάλλου από τους οποίους έχουν αποκλειστεί η Ρωσία και η Λευκορωσία.