Γιατί η Δύση αποφάσισε να στείλει τώρα τανκς στην Ουκρανία

Η πρόσφατη απόφαση χωρών του ΝΑΤΟ να παράσχουν τελευταίας τεχνολογίας τανκς στους Ουκρανούς αλλάζει ριζικά την φύση της στρατιωτικής βοήθειας που παρέχει η Δύση.

Ενώ πριν η βοήθεια προς τον Ζελένσκι ήταν καθαρά αμυντικής φύσης και είχε ως στόχο να βοηθήσει την χώρα να αντισταθεί στην ρωσική εισβολή, σήμερα έχει ως στόχο να ενισχύσει μια επιθετική στρατηγική που κάπου στο βάθος έχει σαν στόχο την κατάληψη της Κριμαίας και την υλοποίηση ενός τόσου ισχυρού στρατιωτικού πλήγματος εναντίον της Ρωσίας το οποίο θα την κάνει «να μην μπορεί να σηκώσει κεφάλι» για πολλά χρόνια.

«Είναι πλέον προφανές εδώ και μήνες ότι το ΝΑΤΟ και οι σύμμαχοι του δεν έχουν απολύτως κανένα ενδιαφέρον για την ειρήνη αλλά επιθυμούν να οξύνουν τον πόλεμο και να κλιμακώσουν τον αριθμό των θυμάτων του, χωρίς να έχουν το παραμικρό ενδιαφέρον για τις ανθρώπινες ζωές η για τις παγκόσμιες επιπτώσεις που μπορεί να έχει αυτή η σύγκρουση στον υπόλοιπο κόσμο», γράφει στο κύριο άρθρο της η φιλοκυβερνητική μεξικανική εφημερίδα «La Jornada».

Ο εξοπλισμός της Ουκρανίας από τη Δύση ακολούθησε μία ενδιαφέρουσα πορεία. Κάθε φορά οι δυτικοί έβαζαν «κόκκινες γραμμές» στα αιτήματα των Ουκρανών για προωθημένα όπλα και κάθε φορά τις έσβηναν όταν το θέμα ερχόταν στο προσκήνιο της επικαιρότητας. Και φυσικά αυτή η στάση ενθάρρυνε ακόμα περισσότερο τους Ουκρανούς. Ετσι προτού ο αλέκτωρ λαλήσει τρεις, μετά τα τανκς επανέφεραν το αίτημα για τελευταίας τεχνολογίας μαχητικά και πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς.

Ο Ουκρανός υπουργός Αμυνας Oleksii Reznikov είχε προβλέψει τι ακριβώς επρόκειτο να συμβεί με τις δήθεν «κόκκινες γραμμές» σε επίσκεψη του στις ΗΠΑ τον περασμένο Οκτώβριο. Ετσι σε συνέντευξη του στο New Yorker είπε:

«Οταν ήμουν στην Ουάσιγκτον τον Νοέμβριο, πριν από την εισβολή και ζήτησα Stingers, μου είπαν ότι αυτό είναι αδύνατο. Σήμερα είναι δυνατό. Οταν ζήτησα όπλα 155 χιλιοστών, η απάντηση ήταν: όχι. HIMARS: όχι. HARM: όχι. Τώρα όλα αυτά είναι: ναι. Γι’ αυτό είμαι σίγουρος ότι αύριο θα πάρουμε τανκς και ATACMS και F-16».

Πού οφείλεται άραγε το γεγονός ότι οι δυτικοί διαγράφουν συνεχώς τις «κόκκινες γραμμές» που θέτουν σχετικά με την παροχή πιο προωθημένων όπλων; Ενας σημαντικός λόγος είναι ότι έχει μειωθεί ο φόβος ότι η Ρωσία μπορεί να κλιμακώσει την σύγκρουση προσφεύγοντας σε πυρηνικά όπλα. «Ο φόβος της κλιμάκωσης έχει αλλάξει από την αρχή της σύγκρουσης» δήλωσε στους Times του Λονδίνου ένας αξιωματούχος για αμυντικά θέματα. Οι στρατιωτικοί κύκλοι της Δύσης ανησυχούν λιγότερο μετά το γεγονός ότι ο Πούτιν πήρε πίσω τον περασμένο Οκτώβριο την απειλή του για την χρήση πυρηνικών.

Εδώ υπάρχει ένα ενδιαφέρον παράδοξο, το οποίο επισημαίνει ο αναλυτής Αmatol Lieven: Oσο περισσότερο οι Ρώσοι έχουν ακινητοποιηθεί στα ανατολικά και στα νότια, τόσο έχει αυξηθεί ποιοτικά και ποσοτικά η στρατιωτική βοήθεια που λαμβάνουν οι Ουκρανοί. Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι στην αρχή της σύγκρουσης όταν η Ρωσία φαινόταν απειλητική, η Δύση δεν ήθελε να ρισκάρει σύγκρουση στέλνοντας προωθημένα όπλα στους Ουκρανούς.

Η κλιμάκωση, λοιπόν, στην αποστολή όπλων γίνεται ως αποτέλεσμα της ρωσικής αδυναμίας και όχι, ως θα ήταν λογικό, ως απάντηση στη ρωσική ισχυροποίηση. Η ρωσική αδυναμία έχει κάνει τους δυτικούς να «ξεσαλώσουν» και να μην παίρνουν στα σοβαρά οποιαδήποτε απειλή πυρηνικής κλιμάκωσης εκ μέρους της Ρωσίας.

Αυτό μπορεί να έχει καταστροφικά αποτελέσματα: «Με το να κλιμακώνουν συνεχώς τις προμήθειες όπλων τους, προκειμένου να νικήσουν τις ρωσικές συμβατικές δυνάμεις και παράλληλα να διακηρύσσουν ότι οι ρωσικές απειλές για κλιμάκωση με πυρηνικά όπλα είναι κούφιες, η Δύση στην ουσία προκαλεί την Ρωσία να πραγματοποιήσει τις απειλές της» καταλήγει ο Lieven.