Οι παθογένειες της Αθήνας και το «άβατο» της ΑΣΟΕΕ

Υπάρχει ένα σημείο στην πρωτεύουσα που συγκεντρώνει ίσως όλες τις παθογένειες αλλά και τις ευκαιρίες της πόλης, αν όχι και της χώρας. Πρόκειται για ένα κεντρικό πεζοδρόμιο, «επισήμως» κατειλημμένο από το οργανωμένο παρεμπόριο, όπου πωλείται κάθε λογής παραποιημένο, παράνομο και επικίνδυνο προϊόν.

Στο παράπλευρο δρομάκι το σκηνικό περιλαμβάνει καμένες λάμπες και αποθήκες τοξικοεξαρτημένων ανθρώπων, που περιμένουν το χέρι που θα τους δώσει τη δόση τους ή θα τους βοηθήσει να θεραπευθούν από την ασθένεια που τους στερεί τη ζωή.

Τα απέναντι καταστήματα, τα οποία πριν από μερικά χρόνια βρίσκονταν στην καρδιά μιας από τις καλύτερες εμπορικές πιάτσες της πρωτεύουσας, σήμερα παραπαίουν προσπαθώντας να επιβιώσουν με εργαζομένους που όταν πέσει ο ήλιος φοβούνται για τη ζωή τους και μαγαζάτορες που επωμίζονται το κόστος της ανασφάλειας. Κι όλα αυτά σε μια εποχή που τα έσοδα είναι τόσα που δεν επιτρέπουν σπατάλες και πλαισιωμένα από ένα παρτέρι απεριποίητο και τοίχους «στολισμένους» με μπόλικες μουτζούρες κι άφθονη εγκατάλειψη.

Κι όλως περιέργως σ’ αυτό το θλιβερό σημείο κάθε πρωί μαζεύονται τα καλύτερα μυαλά της χώρας. Νέα παιδιά που δούλεψαν σκληρά για να καταφέρουν να φοιτήσουν στο πιο φημισμένο ελληνικό οικονομικό πανεπιστήμιο, του οποίου πανεπιστημίου αρκετοί καθηγητές διαθέτουν σπουδές και πτυχία από τα πιο εύφημα εκπαιδευτικά ιδρύματα του κόσμου και οι οποίοι είναι περιζήτητοι από τις μεγαλύτερες πανεπιστημιακές σχολές του πλανήτη.

Λίγο μακρύτερα, ένα από τα παλαιότερα κι ιστορικότερα αθλητικά σωματεία συγκεντρώνει χιλιάδες παιδάκια κι εφήβους κοινωνικοποιώντας τους μέσα από την άθληση και διδάσκοντάς τους με τον πλέον υγιή τρόπο τη χαρά της νίκης και την απογοήτευση αλλά και το νέο κίνητρο της ήττας σε έναν εντυπωσιακό πνεύμονα πρασίνου παρόμοιο σε μέγεθος με το Central Park.

Η ΑΣΟΕΕ είναι ο χώρος όπου διακινούνται ιλιγγιώδη ποσά από παράνομα προϊόντα, δημιουργώντας έτσι μια οικονομία που στο σύνολό της μπορεί να προσεγγίζει έως και το 10% του ΑΕΠ της χώρας και που στερεί την οικονομία από πόρους που ξεπερνούν τα 3 δισ. ευρώ, ποσό που ξεπερνά τον ετήσιο καταβαλλόμενο ΕΝΦΙΑ όλων των Ελλήνων πολιτών. Επιπλέον, εξαφανίζονται εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας και κατ’ αυτόν τον τρόπο εμμέσως κι εν κατακλείδι εξαναγκάζονται τα παιδιά μας, πολλά από τα οποία κατά ειρωνικό τρόπο θα αποφοιτήσουν από το εκπαιδευτικό αυτό ίδρυμα που το παρεμπόριο λυμαίνεται, να φεύγουν στο εξωτερικό σε αναζήτηση μιας πραγματικής θέσης εργασίας και ενός μέλλοντος που θα τους επιτρέπει να απολαμβάνουν τους καρπούς της εργασίας τους. Αυτό το γεγονός αποτελεί μία ακόμη δυσβάσταχτη πληγή. 

Το παρεμπόριο, με όλες τις μορφές του, είναι μια μάστιγα, που η Πολιτεία ξέρει πώς μπορεί να καταπολεμήσει· απαιτείται μόνο βούληση ώστε να εκπονηθεί ένα μελετημένο σχέδιο με σαφείς στόχους και καλοσχεδιασμένες δράσεις.

Το πεζοδρόμιο της ΑΣΟΕΕ μπορεί να είναι η βιτρίνα του παρεμπορίου, η καταπολέμησή του, όμως, απαιτείται να ξεκινά από τα σύνορα, όπου είναι δυνατόν με σύγχρονο εξοπλισμό και οργανωμένη υπηρεσία να του καταφέρεται ένα πρώτο ισχυρό πλήγμα. Στη συνέχεια, πρέπει να χτυπηθούν τα μεγάλα κέντρα διανομής, διότι εκεί οι ποσότητες είναι μεγάλες και τα “logistics” αποτελούν την καρδιά κάθε επιχείρησης.

Η ασφάλεια ήταν και παραμένει το πρωταρχικό απαιτούμενο αγαθό επιβίωσης και ανάπτυξης μιας κοινωνίας. Είναι το πρωτεύον συστατικό, ώστε να δύναται ο άνθρωπος να δημιουργήσει. Οι δρόμοι γύρω από την ΑΣΟΕΕ αποτελούν το ενδεικτικότερο παράδειγμα μιας πόλης, στην οποία το βασικό αγαθό της ασφάλειας δεν είναι δεδομένο. Αντιθέτως, οι κάτοικοι κι οι επαγγελματίες της περιοχής στερούνται της δυνατότητας να τους περιδιαβούν, να εργαστούν και να ζήσουν σ’αυτούς.

Κανένας επενδυτής, μικρός ή μεγάλος, δεν θα αποφασίσει να δραστηριοποιηθεί σε ένα περιβάλλον στο οποίο αστάθμητοι παράγοντες είναι πιθανόν να υπονομεύουν την προσπάθεια που καταβάλλει. Σημειωτέον ότι επένδυση δεν είναι μόνον η ανάπλαση του «Ελληνικού» στο παραλιακά μέτωπο, αλλά και η ανακαίνιση ενός διαμερίσματος ή ενός ψιλικατζίδικου στην οδό Πατησίων.

Οι λύσεις είναι γνωστές. Η αστυνόμευση είναι απαραίτητη αλλά υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που βοηθούν τη διασφάλιση του κλίματος ασφάλειας, όπως ο φωτισμός και η καθαριότητα. Ένας φωτισμένος, καθαρός και προσεγμένος δρόμος είναι σίγουρο ότι δεν θα προσελκύσει την ανομία. Γιατί, λοιπόν, να υπάρχουν σκοτεινά σημεία στην Αθήνα; Γιατί να επιτρέπουμε να υπάρχουν σημεία που δείχνουν εγκατάλειψη κι αδιαφορία; Και γιατί να περιμένουμε τα πάντα από την Αστυνομία, χωρίς να λαμβάνουμε μέτρα πρόληψης; Είναι αυτονόητο πως η Αστυνομία οφείλει και πρέπει να αφήνεται να πράττει αυτό που γνωρίζει και μπορεί, το χρέος της. Το μόνο που απαιτείται είναι η βούληση.

Αν θέλουμε η Αθήνα να έχει μέλλον, να κρατήσει τα νέα παιδιά, το τεράστιο κεφάλαιο που λέγεται άνθρωπος, και να μην το χαρίζει επιπόλαια σε άλλες χώρες που καραδοκούν να το υφαρπάξουν πρέπει αμέσως να δημιουργήσει ευκαιρίες. Πρέπει αμέσως να διαμορφώσει ένα περιβάλλον υποστηρικτικό για τους πολίτες που έχουν την επιθυμία, τη διάθεση και την τεχνογνωσία για να δημιουργήσουν. Διαφορετικά, θα υπάρχει πάντα κάπου μια πόλη πρόθυμη να υποδεχτεί τους οξύνοες, τους εργατικούς, δημιουργικούς και δραστήριους ανθρώπους κι αυτή η πόλη, δυστυχώς, δεν θα είναι η Αθήνα, με την ενέργεια της Ακρόπολης και τις γειτονιές των χιλιάδων ετών. Η κρίση και η ολιγωρία μας θα την έχει καταπιεί και μαζί μ’ αυτήν κι εμάς, τους κατοίκους της, εμάς τους περήφανους εδώ κι αιώνες Αθηναίους.

* Ο κ. Σταύρος Καφούνης είναι Πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών, Αντιπρόεδρος της ΕΣΕΕ, μέλος του Δ.Σ. ΤΟΥ ΕΒΕΑ και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυασμό του Κώστα Μπακογιάννη.