Ο Τσίπρας και το κινεζικό «σχέδιο Μάρσαλ»

Σε γενικές γραμμές ο κ. Τσίπρας δεν έχει κάνει πολλά πράγματα στο οικονομικό επίπεδο που να ικανοποιούν έναν φιλελεύθερο.

Αντίθετα ακολούθησε και αυτός, όπως και οι προηγούμενες συντηρητικές κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ την αντιφιλελεύθερη πολιτική των «μνημονίων» που έκαναν την Ελλάδα μία από τις πιο βαριά φορολογούμενες χώρες στον κόσμο, με δημόσιες υπηρεσίες η ποιότητα των οποίων ούτε κατά διάνοια δικαιολογεί το ύψος των φόρων. Μια πολιτική ιδιαίτερα ακατανόητη, όταν είχε την εντολή από το δημοψήφισμα να ακολουθήσει εντελώς διαφορετική πορεία.

Ομως έχει αναλάβει και ορισμένες πρωτοβουλίες πού όχι μόνο δείχνουν μια διορατικότητα αλλά επίσης -και κυρίως- προωθούν την φιλελεύθερη ατζέντα τόσο στη χώρα όσο και παγκοσμίως. Οπως π.χ. η απόφαση του να συμμετάσχει ως ο μοναδικός ηγέτης χώρας της ΕΕ (μαζί με τον Ιταλό πρωθυπουργό Giuseppe Conte) στην πρόσφατη συνάντηση στο Πεκίνο με αφορμή την λειτουργία της λεγόμενης «Νέας Οδού του Μεταξιού», ένα μεγαλεπήβολο πρόγραμμα επενδύσεων κυρίως σε αναπτυσσόμενες χώρες -ένα νέο «Σχέδιο Μάρσαλ», όπως το αποκαλούν πολλοί -πού στοχεύει στην δραματική αύξηση του εμπορίου σε παγκόσμιο επίπεδο. Στην συνάντηση του Πεκίνου συμμετείχαν 37 αρχηγοί κρατών και εκπρόσωποι 150 χωρών και διεθνών οργανώσεων.

Θα πρέπει να επισημανθεί εδώ το θάρρος του Ελληνα πρωθυπουργού που τόλμησε να λάβει μέρος σε μία πρωτοβουλία την οποία οι Βρυξέλλες (και οι ΗΠΑ) αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερα «υστερικό» τρόπο.

Σήμερα με την πρωτοβουλία του Κινέζου ηγέτη συστρατεύονται, πέραν της Ελλάδας, η Ιταλία, η Πορτογαλία καθώς και όλες οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης γεγονός πού κάνει κράτη όπως η Γερμανία και η Γαλλία να φοβούνται ότι έπεται το τέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στα πλαίσια αυτά ο Γερμανός Οικονομικών της Γερμανίας Peter Altmeier επέμενε ότι οι ευρωπαϊκές χώρες «μπορούν να εφαρμόσουν τις απόψεις τους» μόνο αν παραμείνουν «ενωμένες». 

Θα πρέπει να τονισθεί εδώ ότι το μεγαλεπήβολο όραμα επενδύσεων σε υποδομές του Κινέζου ηγέτη Xi Jinping εναρμονίζεται πολύ περισσότερο με την αντίληψη μιας ενιαίας αγοράς στην οποία μπορεί να συμμετέχει όποιος θέλει, την οποία εξέφραζε η Μ. Θάτσερ απ’ ότι οι κορπορατιστικές φαντασιώσεις του Γαλλο-Γερμανικού άξονα που μέσω της έννοιας της «εμβάθυνσης» στοχεύει στην δημιουργία ενός κλειστού κλαμπ που αφενός ορθώνει φρούρια προστατευτισμού στους «απέξω» ενώ αφ’ ετέρου μοιράζει επιδοτήσεις στους «από μέσα» (ΚΑΠ, Airbus κ.λπ.)

Στην ομιλία του ο Κινέζος ηγέτης είπε ένα ξεκάθαρο «όχι» σε κάθε μορφή προστατευτισμού που ασφαλώς αφορά πέραν της απόρριψης της φιλοσοφίας του Ντόναλντ Τραμπ και τον προστατευτισμό που εφαρμόζουν τα κλειστά κλαμπ όπως η ΕΕ. Η «Νέα Οδός του Μεταξιού» τόνισε στην ομιλία του ο Κινέζος ηγέτης «δεν είναι κλαμπ που απευθύνεται μόνο στους λίγους».

Να σημειωθεί ότι από την έναρξη του προγράμματος το 2013 η Κίνα έχει επενδύσει 89 δισ. δολάρια σε διάφορα projects και οι τράπεζες της έχουν δανείσει μεταξύ 195 και 250 δισ. δολάρια.

Aναμφίβολα υπάρχουν πολλά και σοβαρά ερωτηματικά σχετικά με το μεγαλεπήβολο πρόγραμμα του Xi Jinping ιδιαίτερα όταν προέρχεται από μία χώρα που «δεν φημίζεται» για τις ανοικτές και διαφανείς αγορές της. Oμως από την φύση του ένα σχέδιο που προσβλέπει στην ενσωμάτωση όσο περισσοτέρων δυνατόν χωρών σε ένα αχανές δίκτυο εμπορικών συναλλαγών-χωρίς να προϋποθέτει ένα κοινό νόμισμα, κοινές πολιτισμικές αξίες ,κοινούς θεσμούς κ.λπ.- βρίσκεται πολύ εγγύτερα στο όραμα του αγγλοσαξωνικού φιλελευθερισμού -από τον Ανταμ Σμίθ μέχρι την Μ. Θάτσερ- απ’ ότι το όραμα της δημιουργίας εμπορικών μπλοκ με επιπλέον ισοπέδωση όποιων πολιτισμικών, θεσμικών η φορολογικών αποκλίσεων στο όνομα της «εμβάθυνσης» της ενοποίησης του μπλοκ.