Δεν νομοθετείται… η κοινή λογική!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το ελληνικό ζήτημα, κοντολογίς και δίχως ιδιαίτερες φιοριτούρες, εντοπίζεται σε δύο τινά.

Πρώτον, στην ελάφρυνση του χρέους και δεύτερον, στη δυνατότητα της χώρας να αναπτυχθεί και μάλιστα κατά τρόπο βιώσιμο.

Πρόκειται, ευλόγως, για αλληλένδετα θέματα, καθώς το ένα μπορεί να βαρύνει καταλυτικά στο άλλο και, ίσως, η καλύτερη σύνοψη αυτής της συζήτησης διατυπώθηκε πρόσφατα, στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, από τον Ντέκλαν Κοστέλο, επικεφαλής της ομάδας της Κομισιόν στην τρόικα.

Σε ελεύθερη μετάφραση, λοιπόν, ο φίλτατος Ντέκλαν υποστήριξε ότι «όση ελάφρυνση χρέους κι αν υπάρξει, δεν αρκεί για την εξασφάλιση δομικής βελτίωσης σε ζητήματα ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας ή του εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης, ώστε να υπάρξει ταχύτερη ανάπτυξη και βεβαίως το ίδιο ισχύει και αντιστρόφως…».

Όσες μεταρρυθμίσεις κι αν υπάρξουν, εάν δεν διευθετηθεί το χρέος...

Σύμφωνα με τον ίδιο, μετά την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης -ζήτημα το οποίο έληξε και τυπικά- άρχισαν ήδη οι συζητήσεις επί των προαπαιτούμενων ενεργειών για την τέταρτη και τελευταία αξιολόγηση και μπορεί να λεχθεί ότι η Ελλάδα είναι σε θέση να ολοκληρώσει εγκαίρως το χρονοδιάγραμμα του προγράμματος ESM, φέτος το καλοκαίρι.

«Από πλευράς νομοθέτησης, είμαστε περίπου στο 100%», σημείωσε ο ίδιος, λέγοντας ωστόσο ότι πολλά απομένουν ακόμη από πλευράς εφαρμογής.

Αιτιολόγησε, δε, αυτή του την επισήμανση λέγοντας πως υπάρχει μία εύλογη περίοδος ωρίμανσης μέχρις ότου αυτές οι μεταρρυθμίσεις αποδώσουν καρπούς και φανούν τα οφέλη τους είτε στα δημόσια οικονομικά, είτε στην οικονομική λειτουργία της χώρας, όπως σημείωσε παραπέμποντας στις τομές που έχουν γίνει τόσο στο ασφαλιστικό ζήτημα, όσο και στον φοροεισπρακτικό μηχανισμό κ.α.

Πρόκειται, όμως, για μεταρρυθμίσεις οι οποίες πρέπει να συνεχιστούν και να μην αντιστραφούν, όπως είπε εμμέσως πλην σαφώς. Εκεί, δε, «ακουμπά», τουλάχιστον κατά ένα τμήμα, η συζήτηση του χρέους με εκείνην της ανάπτυξης και βεβαίως των μεταρρυθμίσεων.

Μολονότι ήδη βρίσκεται υπό εκπόνηση το σχέδιο για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, βάσει του λεγομένου «γαλλικού σχεδίου», το οποίο συνδέει τα μέτρα ελάφρυνσης με τον ρυθμό ανάπτυξης της χώρας, οι αμφιβολίες που εξακολουθούν να τρέφουν οι Ευρωπαίοι εταίροι και δανειστές μας, ότι θα εφαρμόσουμε τα συμπεφωνημένα και ότι δεν θα επιδοθούμε σε ένα ανεξέλεγκτο ξήλωμα των μεταρρυθμίσεων την επομένη του τερματισμού του μνημονίου, συνιστούν το κυριότερο εμπόδιο στη χορήγηση άμεσων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους.

Το γεγονός, δε, που καθιστά ιδιαίτερα παράδοξη όλη αυτή τη συζήτηση, είναι ότι οι φίλτατοι Ευρωπαίοι παραδέχονται (το ΔΝΤ το λέει εδώ και καιρό) πως το ελληνικό δημόσιο χρέος, όπως στέκει σήμερα, δεν είναι βιώσιμο. 

Δεν το ομολογούν ευθέως, αλλά δια στόματος Κοστέλο ακούσαμε αυτό το Σαββατοκύριακο από τους Δελφούς ότι μόλις προ διημέρου ολοκληρώθηκε το DSA (ανάλυση βιωσιμότητας χρέους) εκ μέρους της Κομισιόν, σύμφωνα με το οποίο -κοντολογίς- απαιτούνται επιπρόσθετα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους.

Έτσι, λοιπόν, για τα δύο κρισιμότερα ζητήματα που αφορούν την οικονομική -και άρα συνολικότερη- πορεία της χώρας, υφίστανται σήμερα δύο τρανταχτά παράδοξα.

Πρώτον, η ελληνική πλευρά έχει κατορθώσει με τα λεγόμενα και τις πράξεις της να εμφυσήσει ανησυχίες και επιφυλακτικότητα στους Ευρωπαίους εταίρους και δανειστές της σχετικά με την υλοποίηση ή το «ξήλωμα» ορισμένων μεταρρυθμίσεων μετά το τέλος του προγράμματος, μολονότι τούτο θα σήμαινε -πέραν των άλλων- αναχαίτιση της ανάπτυξης και δεύτερον, ενώ οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι -δια στόματος Κομισιόν- ομολογούν ότι χρειάζεται επιπλέον ελάφρυνση χρέους, αρνούνται να την παράσχουν ευθέως, θέτοντάς την υπό «αιρεσιμότητα» (conditionality) εφαρμογής ή υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων.

Όμως, είπαμε, η εμπιστοσύνη εύκολα χάνεται και δύσκολα ανακτάται και πάντως δεν… νομοθετείται ούτε κι από τον… «πιο καλό τον μαθητή»!