Ο… ευρωσκεπτικισμός των ελληνικών επιχειρήσεων

Χωρίς καμιά αμφιβολία, αν δεν υπήρχε η Ευρωπαϊκή Ένωση, θα έπρεπε να την εφεύρουμε. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αυτή που έφερε την ειρήνη στη Γηραιά Ήπειρο, είναι αυτή που θεμελίωσε τα δημοκρατικά καθεστώτα στις χώρες της (σε αντίθεση με φασισμούς, χούντες και ολοκληρωτικά μορφώματα του παρελθόντος) και φυσικά είναι αυτή που:

Πρώτον, συνέβαλε σημαντικά στην οικονομική ανάπτυξη των τελευταίων πέντε δεκαετιών και

δεύτερον, μπορεί να αντιμετωπίσει -κάτω από κατάλληλους και αποτελεσματικούς χειρισμούς- πολύ καλύτερα τις οικονομικές προκλήσεις των τελευταίων ετών, που ήταν αποτέλεσμα της παγκόσμιας κρίσης.

Επίσης, η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί πολιτικό ανάχωμα στις όποιες σκέψεις άλλων χωρών να επιβουλευτούν την ακεραιότητά της.

Παρ' όλα αυτά, εκτιμώ ότι υπάρχουν και ορισμένα πράγματα στον τρόπο λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης που προκαλούν σκεπτικισμό, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται τριβές, αντιδράσεις και γενικότερα δυσφορία στην καθημερινότητα του ελληνικού λαού. Το αποτέλεσμα αυτής της δυσφορίας είναι η εκδήλωση συναισθημάτων όχι αντιευρωπαϊσμού αλλά ευρωσκεπτικισμού σε σημαντικό τμήμα του πληθυσμού στη χώρα μας.

Ο ευρωσκεπτικιστής δεν είναι αντιευρωπαϊστής. Αντίθετα, είναι φιλοευρωπαϊστής που αγωνιά για την τύχη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και προσπαθεί να βελτιώσει τα λάθη και τις παραλείψεις της.

Δεν αναφέρομαι μόνο στα λάθη που αφορούν στη στάση του «πλούσιου Βορρά» απέναντι στον «φτωχό Νότο», όπου (παρά τις ευθύνες και του ίδιου του Νότου) αρκετά πράγματα θα μπορούσαν να βελτιωθούν.
Μιλάω κυρίως για μια σειρά «οδηγιών» που συντάσσονται σε κοινοτικό επίπεδο και έρχονται στη συνέχεια με τη μορφή του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», για να αναστατώσουν τις οικονομίες και τις κοινωνίες πολλών χωρών.

Ο υποφαινόμενος έχει γίνει μάρτυρας πολλών τέτοιων περιπτώσεων, όπου οι «οδηγίες» αυτές όχι μόνο δεν ενισχύσουν την ανάπτυξη χωρών όπως η Ελλάδα, αλλά αντίθετα προκαλούν σημαντικές δυσκολίες και αναχώματα.

Με άλλα λόγια, η «ευρωπαϊκή γραφειοκρατία» φτιάχνει ένα «ενιαίο κοστούμι» για τις επιχειρήσεις ενός κλάδου, στο οποίο κοστούμι οι ελληνικές επιχειρήσεις (αλλά και επιχειρήσεις άλλων χωρών) δεν μπορούν να χωρέσουν, συνήθως γιατί δεν διαθέτουν το αντίστοιχο μέγεθος.

Για παράδειγμα, με πρόσχημα την προστασία των πελατών, δημιουργείται μια τόσο πολυέξοδη γραφειοκρατία, που μόνο οι μεγάλες εταιρείες του Βορρά μπορούν να αντέξουν. Πρόκειται δηλαδή για ένα περιβάλλον ανταγωνισμού, όπου οι ελληνικές επιχειρήσεις καλούνται να αντιμετωπίσουν μια σειρά από κοινοτικά εμπόδια, πέρα φυσικά από τα εμπόδια που προέρχονται από την ίδια την Ελλάδα λόγω γραφειοκρατίας, υπερφορολόγησης και κρίσης.

Εδώ βέβαια υπάρχουν και οι ευθύνες της ελληνικής πλευράς και ειδικότερα της στάσης που τηρούν οι φορείς μας στα λεγόμενα ευρωπαϊκά όργανα.

Φοβούμαι πως σε ορισμένες περιπτώσεις, είτε δεν μπορούν να αντιληφθούν τι υπογράφουν, επειδή δεν γνωρίζουν το αντικείμενο, είτε δεν αντιδρούν καταλλήλως, δημιουργώντας συμμαχίες με άλλα κράτη που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα και προβάλλοντας τεκμηριωμένα τις δικές μας θέσεις.

• Ο κ. Αλέξανδρος Μωραϊτάκης είναι Πρόεδρος της Nuntius ΑΧΕΠΕΥ, Μέλος Δ.Σ. Σ.ΜΕ.Χ.Α. και τέως Πρόεδρος Σ.ΜΕ.Χ.Α.