Ένα σκοτεινό διακομματικό σύστημα δίνει καθημερινά μάχες οπισθοφυλακών για να μην αλλάξει τίποτα στη χώρα. Όπως γνωρίζουν όσοι παρακολουθούν υποθέσεις που ξεκινούν από τις αναγκαίες ιδιωτικοποιήσεις και φτάνουν μέχρι τις απαραίτητες νομοθετικές ρυθμίσεις για την προσαρμογή της χώρας σε όσα ισχύουν στον υπόλοιπο κόσμο, το συγκεκριμένο σύστημα διατρέχει κάθετα ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και τον κρατικό μηχανισμό.
Ετσι βλέπουμε σήμερα πρώην υπουργούς να σκούζουν επειδή η κυβέρνηση καθυστερεί π.χ. μια ιδιωτικοποίηση, όταν επί της θητείας τους έκαναν ό,τι μπορούσαν για να παγώσουν τις ίδιες διαδικασίες. Βλέπουμε κυβερνητικά στελέχη να εξαγγέλλουν πως θα προχωρήσει μια παραχώρηση, όταν κάποιοι άλλοι υπουργοί εκδίδουν αποφάσεις -με άγνωστες πολιτικές πλάτες- που τορπιλίζουν την υπόθεση.
Ακόμα και κάποιος που έχει συνηθίσει στο πολιτικό θέατρο σκιών των τελευταίων ετών, δύσκολα συμβιβάζεται με την ιδέα πως το συγκεκριμένο σύστημα, για να μη χάσει τη βολή του (και τα συνακόλουθα έσοδα), αυξάνει τον κίνδυνο επιβάρυνσης της χώρας με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ αποζημιώσεων προς ξένους ή εγχώριους ομίλους, οδηγεί σε απώλεια εκατοντάδων ή χιλιάδων θέσεων εργασίας. Ενίοτε εξυπηρετεί και σχέδια για πώληση των ίδιων περιουσιακών στοιχείων -γιατί θα πωληθούν ή θα παραχωρηθούν- σε φίλα προσκείμενες δυνάμεις.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου ξένοι ή εγχώριοι όμιλοι επικράτησαν σε διαγωνισμούς ιδιωτικοποιήσεων ή παραχωρήσεων, χωρίς μέχρι στιγμής να έχουν τηρηθεί οι δεσμεύσεις της χώρας απέναντί τους, ώστε να ολοκληρωθεί η διαδικασία και να αναλάβουν τη διαχείρισή των περιουσιακών στοιχείων. Εστω και εν μέσω ποταμών δακρύων, οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δέσμευσαν τη χώρα στην πώληση/παραχώρηση «φιλέτων», όπως τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια, το πρώην αεροδρόμιο στο Ελληνικό κ.λπ.
Υπουργοί απανωτών κυβερνήσεων έβαλαν τις υπογραφές τους κάτω από τις συγκεκριμένες συμφωνίες, ενώ ανέλαβαν να τακτοποιήσουν σειρά εκκρεμοτήτων ώστε να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες. Χωρίς επαρκή επιχειρήματα τώρα εμφανίζονται να πηγαίνουν συνεχώς προς τα πίσω την τήρηση των δεσμεύσεων που ανέλαβαν.
Στην περίπτωση των περιφερειακών αεροδρομίων, ο υπουργός Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης προώθησε προ μηνών νομοθετική ρύθμιση για την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) που οι Βρυξέλλες ζητούν να αλλάξει.
Οι υπηρεσίες της ΥΠΑ εμφανίζονται να «ανασταίνουν» βαλτωμένα έργα στο αεροδρόμιο «Μακεδονία», μόνο και μόνο για να προκαλέσουν την αντίδραση των Γερμανών της Fraport. Η κυβέρνηση είχε ανακοινώσει επισήμως πως τα 14 αεροδρόμια θα μεταφερθούν στο σχήμα υπό τη Fraport μέσα στο 2016, στη συνέχεια μάθαμε για Φεβρουάριο 2017 και τώρα είναι πλέον άγνωστη η ημερομηνία ολοκλήρωσης της συμφωνίας. Αντίστοιχη είναι η εικόνα και με το Ελληνικό, όπου κάθε μήνα ακούγεται και διαφορετική ημερομηνία «οικονομικού κλεισίματος» με την προώθηση των απαιτούμενων, θεσμικών κυρίως, παρεμβάσεων.
Ενώ επισήμως οι κυβερνήσεις δεσμεύονται, ανεπισήμως το βαθύ διακομματικό σύστημα που αρμέγει τη χώρα επί δεκαετίες κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να συνεχίσει να πλουτίζει. Παλαιά πωλούσε επιδόματα, ιδιωτικά συμβόλαια ζωής ή υγείας και άλλα προνόμια στους τυχερούς που στελέχωναν τα υπό παραχώρηση/πώληση περιουσιακά στοιχεία. Σήμερα πουλάει πατριωτισμό με το αζημίωτο. Ούτως ή άλλως, οι πολίτες θα κληθούν να πληρώσουν τις παχυλές αποζημιώσεις και το πρόσθετο κόστος της αδράνειας.
Κάποιοι θα υποστηρίξουν πως «δεν θέλουν το ξεπούλημα της χώρας» και πως δικαιολογούν όσους βάζουν τρικλοποδιές στους διαγωνισμούς από το παρασκήνιο. Η αλήθεια είναι πως το ελληνικό δημόσιο έχει παραδοθεί από δεκαετίες σε μικρά και μεγάλα συμφέροντα, όπως δείχνουν μελέτες για τη στελέχωσή του και τα στοιχεία για τις δαπάνες που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία.
Η αλήθεια, επίσης, είναι πως είναι πιο τίμιο να ακυρώνεις φανερά μια ιδιωτικοποίηση, παρά να υπογράφεις φαρδιά πλατιά και στη συνέχεια να κωλυσιεργείς, όταν γνωρίζεις πως η χώρα κινδυνεύει με την καταβολή τεράστιων αποζημιώσεων και με απώλεια εκατοντάδων εκατομμυρίων που δεν περισσεύουν.
Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.