Ο «χειρότερος πρόεδρος των ΗΠΑ» και οι απορίες...

Λένε ότι οι απορίες προέρχονται από δύο είδη ανθρώπων. Αυτούς οι οποίοι αναρωτιούνται για τους λόγους που ένα γεγονός λαμβάνει χώρα αλλά δεν θα καθίσουν σχεδόν ποτέ να το ερευνήσουν, μένοντας πάντα με το "μα πως συνέβη αυτό;" και αυτούς που θεωρούνται λίγο πιο ανήσυχα πνεύματα και θα ψάξουν τις πιθανές αιτίες που συνέβη.

Εντός αυτών των κατηγοριών ωστόσο βρίσκεται μια υποκατηγορία ανθρώπων, αυτοί που αναρωτιούνται για το μέγεθος της ανοησίας που πλανιέται στον κόσμο, μια κατηγορία που θα μείνει... αιώνια με την απορία ακόμη και αν λιώσει στο ψάξιμο, διότι ως γνωστό το συγκεκριμένο ερώτημα δεν έχει βρει ακόμη απάντηση και ως φαίνεται θα επιβιώσει αναπάντητο. Κάτι σαν τις κατσαρίδες για παράδειγμα.

Η απορία που γεννάται τις τελευταίες μέρες είναι πιθανόν παρόμοια με αυτή που γεννήθηκε το 2000, έτος κατά το οποίο οι "πολύπαθες" Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής είχαν ξανά προεδρικές εκλογές. Τότε είχε εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ ο George Bush (τον έλεγαν και Junior κάποιοι λόγω του συνονόματου πατέρα του, αν και ορισμένοι μάλλον εννοούσαν την ανωριμότητα) τον οποίο πολύ αποκαλούσαν "τον χειρότερο πρόεδρο που θα δει ποτέ η Αμερική".

Η ιστορία φαίνεται να επαναλαμβάνεται μόλις 8 χρόνια μετά την αποχώρησή του, με την εκλογή του Donald Trump, ο οποίος επανέφερε στην επιφάνεια τον χαρακτηρισμό του "χειρότερου προέδρου". Αν δούμε λογικά τα πράγματα ισχύει το εξής: αφού ο Trump είναι ο χειρότερος που θα δει ως τώρα η Αμερική, τότε ο Bush πρέπει να ήταν απλά ένα ζέσταμα για τον κόσμο. Αναλογιζόμενος λοιπόν όσα έκανε μέσα στην πρώτη μόλις τετραετία ο Junior, δε θέλω καν να φαντάζομαι τι πρόκειται να κάνει ο 71χρονος νέος πρόεδρος. Ωστόσο, συνειρμικά μου έρχεται στο μυαλό ένα ειρωνικά ευδιάθετο τραγούδι των REM με τίτλο "it's the end of the world as we know it" (μτφρ. είναι το τέλος του κόσμου έτσι όπως τον γνωρίζουμε).

Η απορία λοιπόν περί του μεγέθους της ανοησίας στις ΗΠΑ, προέρχεται από ένα πλήθος γεγονότων που δείχνουν ότι στις ΗΠΑ, στη συγκεκριμένη τουλάχιστον εκλογική αναμέτρηση, ψήφισαν τον πιο αστείο, στα όρια της γραφικότητας, τον πιο είρωνα, υπερόπτη, προσβλητικό (προς πρόσωπα και νοημοσύνη) και ίσως αλαζόνα, από τους δύο υποψήφιους που είχαν να επιλέξουν.

Από την άλλη βέβαια είχαν ως εναλλακτική μια Hillary Clinton, που είναι γνωστή για τα αμέτρητα σκάνδαλα στα οποία έχει πρωταγωνιστήσει με το σύζυγό της από τη δεκαετία του '80 ακόμα - οικονομικά, σεξουαλικά μέχρι και υποψίες για δολοφονία - αλλά εδώ θα ασχοληθούμε με τον νικητή των εκλογών, διότι την ιστορία δεν τη γράφουν οι ηττημένοι.

Έχουμε έτσι τον νέο πλανητάρχη, μπροστά στον οποίο ο δικός μας (βλ. Μπουγάς) δείχνει αρχαίος φιλόσοφος, να ξεστομίζει ορισμένα από αυτά που παρατίθενται στη συνέχεια και μπορεί εύκολα κανείς να συναντήσει με λίγη αναζήτηση στο διαδίκτυο ή ακόμη και σε αναρτημένα βίντεο και τιτιβίσματα του Twitter, σε περίπτωση που δυσπιστεί:

-όσοι ασχολούνται πλέον με την πολιτική μας ντροπιάζουν, θα πρέπει καλοί άνθρωποι να ασχολούνται με το αντικείμενο (ειρωνεία;)

-ένα μέρος της γοητείας μου είναι ο πλούτος (το λες και αυτοπεποίθηση πέρα από αλαζονεία)

-δε χρησιμοποιώ λομπίστες ή δωρεές, δε με ενδιαφέρουν, είμαι πραγματικά πλούσιος (αλαζονείας συνέχεια και επίδειξη πλούτου)

-το Μεξικό στέλνει στις ΗΠΑ μόνο εγκληματίες και ανθρώπους με προβλήματα, επομένως απαιτείται το χτίσιμο ενός φράκτη - και κανείς δε χτίζει φράκτες καλύτερα από εμένα - στα σύνορα και η απέλαση μέχρι και 3 εκατομμυρίων παράτυπων μεταναστών (κομματάκι ρατσιστική δήλωση που φαίνεται να επικροτεί ο δικός μας κος Π. Καμμένος και δείχνει εμφανή άγνοια, εκούσια, της Αμερικανικής ιστορίας)

-τέλος στους μαζικούς εμβολιασμούς σε παιδιά, δεν είναι άλογα (έψαξα αλλά δε βρήκα στοιχεία για μαζικούς εμβολιασμούς αλόγων, ωστόσο ο Trump αυτό που ήθελε ήταν να αγγίξει την ευαίσθητη χορδή των γονέων με αυτιστικά παιδιά, μια πάθηση που συνδέεται τελευταία με τον μαζικό εμβολιασμό)

-σύμφωνα με τον Bill O' Reilly το 98% των πυροβολισμών στη Νέα Υόρκη προέρχεται από μαύρους και ισπανόφωνους (μάλλον είναι τυχαίο που ο κος O' Reilly, πολιτικός σχολιαστής στις ΗΠΑ, είναι ήρωας πολέμου, κατηγορία που στήριξε ένθερμα στην προεκλογική του εκστρατεία ο Trump)

-οι αλλαγές που προσπάθησε να φέρει ο Obama στο σύστημα υγείας της Αμερικής θα καταργηθούν μόλις εκλεγώ πρόεδρος (ο "κακός μαύρος" Obama πήγε να αλλάξει ένα κοινωνικά ευαίσθητο και δίκαιο σύστημα υγείας)

-δε θέλω να υπονοήσω κάτι για την κα. Clinton αλλά υπάρχει ένα σύστημα που την καλύπτει και τη στηρίζει (αυτή σίγουρα θα χρησιμοποιεί λομπίστες)

-δεν υπάρχει κανείς στην Washington που να πει "δεν θα ανέβουν οι τιμές" (αναφερόμενος στην αύξηση τιμών του Brent αλλά προφανώς στοχεύοντας τους αγανακτισμένους και ελλιπώς μορφωμένους υποστηρικτές του, διότι για το μέγεθος του επιχειρηματία θα ήταν τραγικά γελοίο να μη γνωρίζει πως λειτουργούν οι αγορές)

-δε θα έλεγα ότι κορόιδεψα τον Καντάφι αλλά όντως το έκανα όταν με πλήρωσε για ένα κομμάτι γης σε πολλαπλάσια τιμή από την κανονική και έπειτα δεν του επέτρεψα να τη χρησιμοποιήσει (μιλώντας εκ του ασφαλούς για κάποιον που... δύσκολα θα απαντήσει από εκεί που είναι αλλά αποδεικνύοντας ότι δε ντρέπεται να εμφανίσει ακόμη και δημοσίως τον εαυτό του ως ανέντιμο καιροσκόπο... είδος εξωτερικής πολιτικής που σπάει κόκαλα, για μια χώρα που πολλοί δε συμπαθούν ιδιαίτερα)

-έχω καλές σχέσεις με τους μαύρους, πάντα είχα (χωρίς σχόλια)

-οι μαύροι είναι τεμπέληδες (δε τον πιάνεις από πουθενά)

-δεν αντέχω να μετράνε τα λεφτά μου μαύροι, μόνο Εβραίοι (δεν είναι φυλετικό δηλαδή το πρόβλημα απλά βγαίνουν καλύτεροι λογιστές)

-όταν είσαι διάσημος, οι γυναίκες σε βλέπουν διαφορετικά, μπορείς να τις κάνεις ό,τι θέλεις, σε αφήνουν ακόμα και να τις αρπάξεις από το... (το φεμιστικό κίνημα στις ΗΠΑ έπεσε σε βαθύ ύπνο τη μέρα των εκλογών)

Η τελευταία δήλωση μάλιστα προστίθεται σε δεκάδες άλλες μισογυνιστικές δηλώσεις που ακούστηκαν από τον εκλεγμένο (;) νέο Αμερικανό πρόεδρο, ενώ επίσης έχει προσβάλει επανειλημμένα τον απερχόμενο πρόεδρο Barrack Obama, τους μη-λευκούς κατοίκους των ΗΠΑ, την αντίπαλό του Hillary Clinton και τηλεοπτικά δίκτυα που δεν του ανήκουν όπως τα BBC και Huffington Post.

Διαβάζοντας τα παραπάνω, είναι όντως άξιο απορίας το γεγονός ότι εκλέχθηκε ο Trump, τη στιγμή που το 2008 η υφήλιος μιλούσε για το λόμπι των έγχρωμων που τελικά εξέλεξε τον Obama. Κάποιοι μας κοροϊδεύουν για τα καλά ή απλά από το '08 μέχρι σήμερα πέθαναν πολλοί έγχρωμοι στις ΗΠΑ. Ίσως από τους προαναφερθέντες πυροβολισμούς του 98% να πραγματοποιήθηκε γενοκτονία και να μην κατάλαβε κανείς τίποτα!

Μια ακόμη απορία είναι η νίκη "στο νήμα" για τον φωνακλά δισεκατομμυριούχο, που σύμφωνα με τα στοιχεία των εκλογών επικράτησε της αντιπάλου του σε αριθμό εκλεκτόρων αν και αυτή συγκέντρωσε μισό εκατομμύριο αμερικανικών ψήφων περισσότερες. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας του συστήματος που δίνει την προεδρία σε όποιον κερδίσει σημαντικότερες πολιτείες που εκλέγουν περισσότερους αντιπροσώπους και όχι σε όποιον ψηφίσουν οι πιο πολλοί, όπως για παράδειγμα η Florida που θεωρείται πολιτεία-κλειδί για το αποτέλεσμα, αφού είναι μεν η τρίτη πολυπληθέστερη στις ΗΠΑ αλλά δίνει και 29 εκλέκτορες.

Θεωρητικά ο Trump θα έπρεπε να ήταν μπροστά στα ποσοστά από καιρό και όχι να επικρατούσε με την ψυχή στο στόμα, αφού σαν Ρεπουμπλικάνος είχε μαζί του πολλές από τις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ όπως Texas, Louisiana, Alabama, Tennessee, Georgia αλλά και τις South & North Carolina που είναι πολιτείες με μεγάλο πληθυσμό αλλά και διψήφιο αριθμό εκλεκτόρων σε πολλές από αυτές. Η απάντηση ωστόσο μάλλον έρχεται από το γεγονός ότι τη νίκη έδωσαν οι βορειότερες πολιτείες των Michigan, Pennsylvania και Wisconsin με σύνολο 46 εκλεκτόρων και επικράτηση του λάτρη των έγχρωμων Donald Trump για λίγα ποσοστιαία ψηφία.

Το αστείο τώρα της υπόθεσης - αφού αρχίζει να καταλαγιάζει η σκόνη της νίκης και του πανικού που αυτή προκάλεσε στις αγορές ανά την υφήλιο, με την Ευρωπαϊκή Ένωση να συγκαλεί έκτακτη διάσκεψη των Υπουργών Εξωτερικών για να δει πως θα αντιμετωπίσει την εκλογή του αλλοπρόσαλλου δισεκατομμυριούχου - είναι ότι χωρίς να έχει κλείσει ακόμα ούτε εβδομάδα, ο νέος πρόεδρος ανακάλεσε μερικά από όσα είπε στην προεκλογική του εκστρατεία.

Παραθέτω ορισμένα από αυτά δίνοντας τροφή για σκέψη και χωρίς να θέλω καθόλου να θυμίσω αντίστοιχες καταστάσεις σε ευρωπαϊκές χώρες, ονόματα δε λέμε αλλά τις μαστίζει η κρίση, όπως:

- φυσικά και θα καθίσω στο ίδιο τραπέζι με τον κο. και την κα. Clinton για συζήτηση πάνω στα προβλήματα της Αμερικής, είναι εξάλλου δύο άτομα που έχουν προσφέρει πολλά στη χώρα (τι καπνίζει αυτός ο άνθρωπος;)

- ο κος Obama με έπεισε ότι οι αλλαγές στο σύστημα υγείας ενδεχομένως να είναι προς όφελος της Αμερικής, θα το ξαναδούμε (να δεις που ο Αλέξης θέλει τον Barrack στη διαπραγμάτευση για το χρέος)

- στα νότια σύνορα θα κατασκευαστεί, μάλλον κατά τόπους, ένα είδος φράχτη (θα τελειώνουν τα οικοδομικά υλικά στις ΗΠΑ και το γύρισε)

- θα προβούμε σίγουρα σε καταγραφή των παράτυπων μεταναστών αλλά σίγουρα δεν θα τη λέγαμε μαζική επέλαση (δηλαδή 2-3 εκατομμύρια μόνο;)

- κοιτώ την κάμερα και ζητώ να σταματήσουν άμεσα οι επιθέσεις κάθε είδους προς μειονότητες που ζούνε στο έδαφος των ΗΠΑ (αυτός που το ξεκίνησε να διωχθεί ποινικά)

Αυτά και μερικά ακόμα που δεν θα κατανοήσουμε και τόσο διότι αφορούν περισσότερο την αμερικανική εσωτερική πολιτική σκηνή, ειπώθηκαν τις δύο (!) πρώτες μέρες εμφανίσεων σε τηλεοπτικά δίκτυα. Τέτοια κυβίστηση είχαμε καιρό να δούμε. Ή μήπως όχι; Δύσκολα πάντως να σπάσει το ρεκόρ των 16 ωρών μετά από δημοψήφισμα, γιατί στις ΗΠΑ... δεν κάνουν δημοψηφίσματα.

Το συμπέρασμα που μπορεί εύκολα πάντως να εξάγει κανείς είναι ότι όλα ήταν προσχεδιασμένα ώστε να προσελκύσει ψηφοφόρους και προχώρησε άμεσα σε εξομάλυνση δηλώσεων ώστε να ηρεμήσει τα πνεύματα και να καθησυχάσει τις τρομοκρατημένες αγορές για ένα ενδεχόμενο πέρασμα του "τυφώνα Trump".

Στην προκειμένη ωστόσο περίπτωση, ηχεί δυνατά στα αυτιά μου αυτό που έχει πει παλιότερα ο Mark Twain, "τα ψέματα είναι επιτρεπτά όταν λέγονται για λίγο και εξυπηρετούν έναν σκοπό". Έτσι λοιπόν και ο Donald φαίνεται ότι εξυπηρέτησε τον δικό του, όπως και κάποιοι άλλοι γνωστοί πολιτικοί, σε χώρες που δε λέμε το όνομά τους. Το μόνο που μένει τώρα είναι να δούμε τι μας επιφυλάσσει η συνέχεια και πόσο χειρότερος θα είναι αυτός ο πρόεδρος από κάποιους προηγούμενους.

Εν τέλει, η απάντηση μπορεί να είναι περισσότερο απλή από όσο πιστεύουμε. Διανύουμε ενδεχομένως μια περίοδο όπου η σοβαρότητα, τουλάχιστον η πολιτική, φαίνεται να χάνει έδαφος από την ανωριμότητα. Ενδεχομένως ο πληθυσμός πολλών χωρών να έχει απογοητευτεί από τους επαγγελματίες πολιτικούς και θεωρεί ότι πρέπει να δώσει ευκαιρίες και σε κανέναν άλλο, άσχετα αν αυτοί οι άλλοι ασχολούνται τελικά με την πολιτική παρασκηνιακά, ώστε να εξυπηρετούν δικά τους συμφέροντα.

Ενδεχομένως οι θεωρίες συνωμοσίας να είναι αληθινές σχετικά με το "υπόγειο" αυτό σύστημα που βγάζει στην επιφάνεια όσους θεωρεί ότι θα εξυπηρετήσουν καλύτερα τα συμφέροντά του, αφήνοντας τον κόσμο να πιστεύει ότι αποφασίζει με την ψήφο του. Υπομονή μερικούς μήνες χρειάζεται μέχρι να αναλάβει τα επίσημα καθήκοντά του στις 20 Ιανουαρίου 2017.

Τουλάχιστον ελπίζουμε να περάσουμε ήσυχες γιορτές με πλανητάρχη ακόμη τον "κακό" Obama.

* Ο Ν. Μιχαήλ είναι οικονομολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές σε χρηματοοικονομικά & τραπεζική