Γιατί είναι ουτοπικό το οικονομικό πρόγραμμα Τραμπ

«Η βιασύνη δεν είναι καλός σύμβουλος», μας λέει ο καθηγητής Roland Gillet, που διδάσκει χρηματοοικονομία στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες και γνωρίζει καλά τις φανερές και μη πτυχές της αμερικανικής οικονομίας.

Πιστεύει, λοιπόν, ότι η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στο ύπατο αξίωμα των ΗΠΑ δεν προσφέρεται για βιαστικά συμπεράσματα, καθ' όσον στις οικονομικές του διακηρύξεις πολλά σημεία είναι ουτοπικά. «Ο νέος πρόεδρος είναι αρκετά ευφυής για να γνωρίζει ότι σε μία διαπραγμάτευση πρέπει να υπάρχουν δύο. Κατά συνέπεια, τίποτα δεν είναι δεδομένο. Πρέπει λοιπόν να περιμένουμε. Όσο για τις αγορές, με δεδομένο το βάρος της αμερικανικής οικονομίας, οι αντιδράσεις τους θα είναι υστερικές», τονίζει.

Κατά τα λοιπά, ο Βέλγος καθηγητής πιστεύει ότι «από εμπορικής πλευράς, η Αμερική χάνει πόντους στην παγκόσμια αγορά και, παρά τους λεονταρισμούς του νέου προέδρου, θα διαπραγματευθεί πολύ προσεκτικά με την Κίνα. Διότι η μία χώρα εξαρτάται από την άλλη. Υπό αυτή την έννοια, δασμοί από 35% έως 45% είναι αδιανόητοι. Πρόκειται για ουτοπία. Οι ΗΠΑ έχουν ανάγκη την Κίνα, πρώτον, γιατί είναι κορυφαίος δανειστής τους και, δεύτερον, γιατί εισάγουν πολύ χαμηλής τιμής προϊόντα, τα οποία έχουν υψηλή ζήτηση στα χαμηλά αμερικανικά εισοδήματα. Θα ήταν συνεπώς ολέθριο για τον νέο πρόεδρο να στερήσει τους χαμηλού εισοδήματος Αμερικανούς από είδη που χρόνια τώρα αγοράζουν», λέει.

Ωστόσο, ο Roland Gillet τονίζει ότι «αυτό που είναι πιθανόν, είναι να περιορίσουν οι ΗΠΑ τις εισαγωγές τους από την Ευρώπη, με την οποία το εμπορικό τους έλλειμμα είναι μεγάλο. Αλλά στο επίπεδο αυτό θα πρέπει να δει κανείς ποια στάση θα τηρήσουν οι επιχειρήσεις που έχουν συμφέροντα στην Ευρώπη».

Εκτίμηση, πάντως, του Βέλγου καθηγητή -ο οποίος, στα πρώτα του βήματα υπήρξε και βοηθός του νομπελίστα οικονομολόγου Φρ. Μοντιλιάνι- είναι ότι ο Ντόναλντ Τραμπ, μέσω του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων που έχει εξαγγείλει, θα εφαρμόσει τελικά μία νεοκεϋνσιανή πολιτική, αισθητά διαφορετική από πάγιες αρχές του Κόμματος των Ρεπουμπλικάνων. Και το ερώτημα είναι αν θα μπορέσει να πραγματοποιήσει τις εξαγγελίες του.

Θα πρέπει, από την άποψη αυτή, να υπογραμμίσουμε ότι, αν ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ δεν μπορέσει να προχωρήσει στα έργα υποδομής που έχει κατά κόρον υποσχεθεί, τότε θα γίνει προβληματική και η υπόσχεση της μείωσης της φορολογίας που έχει ανακοινώσει. Όπως προκύπτει από το οικονομικό του πρόγραμμα, οι φορολογικές ελαφρύνσεις είναι άμεσα εξαρτημένες από ρυθμούς ανάπτυξης που το επιτελείο Τραμπ έχει ανεβάσει στο 3%-4% τον χρόνο. Αν, λοιπόν, οι ρυθμοί αυτοί δεν επιτευχθούν μέσω ενός ισχυρού προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, η κατάσταση θα πάρει άσχημη τροπή για τον νέο πρόεδρο.

Πολύ σωστά, λοιπόν, ο καθηγητής Roland Gillet τονίζει «wait and see», κάτι που ήδη συμβαίνει με τις αγορές.