«Γκρεμίζεται» το ασφαλιστικό των τραπεζών

Οι εργαζόμενοι της χώρας δέχονται εδώ και πολύ καιρό μια ολομέτωπη και παρατεταμένη επίθεση που δυστυχώς αφορά το σύνολο των μισθολογικών, ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Κατακτήσεις, που χρειάστηκαν μακροχρόνιοι αγώνες για να εμπεδωθούν, δοκιμάζονται και κινδυνεύουν να γκρεμιστούν.

Ο τελευταίος νόμος Κατρούγκαλου δυστυχώς αποτέλεσε την ταφόπλακα τόσο στο ύψος των συντάξεων του ΕΤΑΤ, όσο και στην τήρηση των όρων και προϋποθέσεων που το Καταστατικό του Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Προσωπικού Εμπορικής Τράπεζας (ΤΕΑΠΕΤΕ) θέτει για συνταξιοδότηση των ασφαλισμένων πριν το 1993.

Οι συντάξεις που είχαν ήδη μειωθεί με τα προηγούμενα μνημόνια δέχθηκαν με τον πρόσφατο νόμο νέα μείωση της τάξης του 20% έως 40%. Οι όροι και οι προϋποθέσεις συνταξιοδότησης παύουν να ισχύουν μετά την 12/5/2016. Τραπεζικοί Υπάλληλοι που σε λίγους μήνες σχεδίαζαν να βγουν στην σύνταξη υποχρεώνονται να εργαστούν μέχρι τα 67 έτη.

Είναι πρώτιστο καθήκον η απόκρουση του αντιασφαλιστικού νόμου. Από την πρώτη στιγμή καταγγείλαμε τις ρυθμίσεις του νόμου και προσπαθήσαμε με συνδικαλιστικές παρεμβάσεις στους αρμόδιους Υπουργούς και υπηρεσιακούς παράγοντες να αλλάξουμε ή έστω να περιορίσουμε όπου ήταν δυνατόν τις αρνητικές συνέπειες.

Στόχος είναι και παραμένει: η επιστροφή των συντάξεων στο ύψος που είχαν πριν τον νόμο και η πλήρης, ολοκληρωτική και πιστή εφαρμογή του Καταστατικού του ΤΕΑΠΕΤΕ που ρυθμίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης για όλους τους ασφαλισμένους πριν το 1993.

Ραγδαίες είναι οι εξελίξεις και στο μέτωπο των τραπεζών. Συναντάμε ένα τοπίο που χαρακτηρίζεται από έντονο αφελληνισμό των Ελληνικών Τραπεζών που σε πρώτη φάση μπορεί να φαίνεται ανώδυνος, αργότερα όμως μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην πραγματική οικονομία και την απασχόληση με την επιλεκτική χρηματοδότηση κλάδων τομέων και επιχειρήσεων, με την πολιτική χρηματοδότησης νοικοκυριών και ιδιωτών και κυρίως με την διαχείριση του μεγάλου προβλήματος των κόκκινων δανείων.

Δυστυχώς το αφελληνισμένο και συρρικνωμένο τραπεζικό σύστημα της χώρας, με τις προτροπές των δανειστών και την συμφωνία των κυβερνώντων, έχει να διαχειριστεί την φούσκα των κόκκινων δανείων μέσα από ένα ψηφισμένο νομοθετικό πλαίσιο που εγκυμονεί κινδύνους γιατί:

α) Δημιουργείται ένα παράλληλο «σκιώδες τραπεζικό σύστημα» που δεν υπόκειται σε κανόνες και διαδικασίες ούτε όσων αφορά την χρηματοδότηση-διαχείριση ούτε τα εργασιακά.

β) Αυτό το σκιώδες σύστημα μπορεί να απορροφήσει ζωτικά κεφάλαια από το πραγματικό σύστημα λόγω της μεγαλύτερης προσδοκώμενης κερδοφορίας του, αφού και μεγαλύτερη μόχλευση υπόσχεται και λιγότερη τήρηση κανόνων.

γ) Μέσω της διαδικασίας αναχρηματοδότησης μπορεί να αποκαταστήσει το ήδη προβληματικό υπάρχον τραπεζικό σύστημα, να ευνοήσει ή να καταδικάσει κλάδους ή συγκεκριμένες εταιρείες υπηρετώντας μόνο την λογική του κέρδους. Το ίδιο μπορεί να συμβεί με τα στεγαστικά δάνεια που σήμερα δεν προστατεύονται με ότι αυτό σημαίνει για την κοινωνική συνοχή.

δ) Σε καμία περίπτωση οι εταιρείες που θα διαχειρίζονται τα κόκκινα δάνεια, δεν θα έχουν στην στρατηγική τους το παραμικρό ψήγμα εθνικής στρατηγικής, δημοσίου συμφέροντος, προστασίας θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων και δεν θα υπηρετούν καμία απολύτως αναπτυξιακή διαδικασία και κανένα σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης.

Αν δεν αντιδράσουμε το άμεσο μέλλον προδιαγράφει: συρρίκνωση παραδοσιακών τραπεζικών εργασιών στις ήδη προβληματικές και συρρικνωμένες τράπεζες, απώλεια θέσεων εργασίας και χειροτέρευση αμοιβών και εργασιακών δικαιωμάτων.

Η χώρα μαστίζεται από μια μακροχρόνια οικονομική κρίση που την οδήγησε στην χρεοκοπία και που δυστυχώς ανέδειξε μια συνολική κρίση που ήταν επί σειρά ετών κρυμμένη κάτω από το χαλί. Είμαστε πια σίγουροι ότι βιώνουμε μια συνολική κρίση όλων των θεσμών που συνθέτουν ένα σύγχρονο κράτος γι' αυτό ο αγώνας που πρέπει να δώσουμε σαν εργαζόμενοι είναι δύσκολος, ολοκληρωτικός και μακροχρόνιος.

Σε τέτοιες σκοτεινές και αχαρτογράφητες ιστορικά περιόδους είναι που επωάζεται το «αυγό του φιδιού» γεννώντας ιστορικά εκτρώματα, έξω από τα όρια της δημοκρατίας και των συντεταγμένων, που ορίζουν ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό μοντέλο με κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη. Τόσο σε πολιτικό όσο και σε συνδικαλιστικό επίπεδο πρέπει να αποκρούσουμε τις σειρήνες του λαϊκισμού και των ψευδοπροφητών, που τόσο επώδυνα πληρώσαμε και πληρώνουμε ακόμη.

*Ο κ. Γιώργος Κωνσταντινόπουλος είναι μέλος της Διοίκησης της ΓΣΕΕ και Πρόεδρος του Ενωτικού Αγωνιστικού Συλλόγου (ΕΝΑΣ) Alpha Bank- Εμπορικής.