Ο… ενήλικας ΣΥΡΙΖΑ, η νέα εποχή και το μεγάλο στοίχημα

Ο ΣΥΡΙΖΑ του 4% δεν έχει καμία σχέση με τον σημερινό, κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ και δεν θα μοιάζει με αυτόν του μέλλοντος.

Για όσους άργησαν να καταλάβουν την αλλαγή που συντελέσθηκε σταδιακά τα προηγούμενα χρόνια -και απότομα μετά τον συμβιβασμό του περσινού Ιουλίου-, ήρθε ο Αλέξης Τσίπρας χθες να τους προσγειώσει στην πραγματικότητα και να θέσει τα ιστορικά διλήμματα της σημερινής εποχής.

«Δεν θέλουμε απλώς και μόνο ένα μαζικό κόμμα, αλλά τη συγκρότηση της μεγάλης παράταξης της Αριστεράς. Όπου τα μέλη και τα στελέχη της δεν θα αντλούν κύρος από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ θα αντλεί κύρος από τα μέλη και τα στελέχη του», ήταν η φράση-κλειδί του προέδρου του και πρωθυπουργού από το βήμα του 2ου Συνεδρίου του κόμματος.

Με άλλα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να κλείσει στο χρονοντούλαπο της σύγχρονης ελληνικής αριστερής ιστορίας την περίοδο των ούλτρα αριστερών συνιστωσών με ολίγη από «Πασοκογενείς» και να καταλάβει τον «απέναντι από τη Δεξιά» χώρο.

Να αντιστοιχηθεί οργανωτικά δηλαδή με το κοινωνικό τμήμα που τον ακολουθεί.

Αντέχει, αλλά...

Παρά τις πληγές που άνοιξε στο κυβερνητικό σώμα η εφαρμογή του τρίτου μνημονίου και των δεκάδων επώδυνων προαπαιτουμένων, όλες οι έρευνες που... σέβονται τον εαυτό τους αποδεικνύουν τούτο: το σημερινό ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να επανασυσπειρώσει τους οπαδούς του πάλαι ποτέ Κινήματος, ο ΣΥΡΙΖΑ «αντέχει» και η ΝΔ εξακολουθεί να ελκύει ένα πολύ μεγάλο τμήμα πολιτών -αυτή τη στιγμή μάλιστα εμφανίζεται πρώτη σε όλες τις μετρήσεις.

Αν, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ του 2007 άφησε να ανθήσουν εντός του όλα τα λουλούδια της εγχώριας (πλην ΚΚΕ) Αριστεράς, στεγάζοντας ανανεωτές αριστερούς (του πρώην ΚΚΕ εσ.), κομμουνιστές (φευγάτους από τον Περισσό), τροτσκιστές, μαοϊκούς και οριακά αντιεξουσιαστές, σήμερα οφείλει να δώσει χώρο σε όλη την υπόλοιπη κοινωνία που αδυνατεί να βρει έκφραση στη ΝΔ -ανεξαρτήτως αρχηγού.

Ετσι κι αλλιώς, τα παλιά «λουλούδια», πλην των ανανεωτών αριστερών που ήταν ο κορμός του ενωτικού εγχειρήματος, ξεριζώθηκαν πριν από 14 μήνες, όταν ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε τον επώδυνο συμβιβασμό από το Grexit και την κατάρρευση.

Κι αντί το «ξερίζωμα» να καταβυθίσει τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, οι πολίτες τού έδωσαν το ίδιο, σχεδόν, ποσοστό με εκείνο του Ιανουαρίου, όταν στις κάλπες εκπροσωπήθηκε… το όλον φυτώριο.

Ο κύβος ερρίφθη

Το μήνυμα που πήρε ο Τσίπρας και η ηγετική του ομάδα του δεν άφησε περιθώρια παρερμηνειών για την «ταυτότητα» του ακροατηρίου τους. Και κάπου εκεί, ο κύβος ερρίφθη: ο ΣΥΡΙΖΑ (πρέπει) να γίνει ο εκφραστής του αντιδεξιού κοινωνικού τμήματος και όχι «ένα ευμέγεθες αριστερό κόμμα».

Χθες άλλωστε ο ίδιος επέλεξε να κόψει κάθε ίνα κλωστής που συνέδεαν (ακόμη, υποσυνείδητα) τους «Λαφαζάνηδες» με τον ΣΥΡΙΖΑ: «Το σχέδιο εξόδου από το ευρώ αποδείχθηκε ότι δεν ήταν προοδευτικό, ήταν το σχέδιο του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε», είπε ορθά-κοφτά, εντάσσοντας τη ΛΑΕ στο στρατόπεδο του εχθρού. (σ.σ. Και διαψεύδοντας εμμέσως τη φερόμενη εκμυστήρευση του Βλ. Πούτιν στον Φρ. Ολάντ ότι «οι Έλληνες μου ζήτησαν πέρυσι να τυπώσουν εδώ δραχμή»...)

Το επιτελείο του πρωθυπουργού (και ο ίδιος προσωπικά) προσπάθησαν πολύ, μέχρι τη φετινή άνοιξη, να συναντηθούν με το ισχνό σημερινό ΠΑΣΟΚ. Να συνεργασθούν στα μικρά και μεγάλα της καθημερινότητας, για να συμπορευθούν, εντέλει, πολιτικά κάτω από κοινή ομπρέλα.

Η κάθετη άρνηση της Χ. Τρικούπη τούς έκοψε τη φόρα και το «όχι» στην ψήφιση της απλής αναλογικής έβαλε τελεία στην προσπάθεια.

Aπό τη Μαριλίζα στον Μουζέλη

Η «σπορά» ωστόσο των πρώτων Πασοκογενών «που στράφηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ όταν τους απώθησε η πολιτική και η φυσιογνωμία του κόμματός τους» (όπως είπε, χαρακτηριστικά, ο κ. Τσίπρας στη συζήτηση για τη διαπλοκή και τη διαφθορά στη Βουλή) αποδείχθηκε ανθεκτική.

Στον δρόμο, δηλαδή, που άνοιξαν προ ετών ο Αντώνης Κοτσακάς και ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, περπάτησαν πρόπερσι η Θεοδώρα Τζάκρη και ο Χρήστος Σπίρτζης, για να τους συναντήσει φέτος η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου -για να αναφερθούμε μόνο στους «κομματικούς» του πρώην Κινήματος.

Εσχάτως, έχουμε και άλλα δείγματα προσέγγισης, που ξεπερνούν αυτό το στενά κομματικό στελεχιακό τμήμα. Η συμμετοχή του «εκσυγχρονιστή» Νίκου Μουζέλη στην Επιτροπή Διαλόγου για το νέο Σύνταγμα, μετά από πρόσκληση του κ. Τσίπρα, προκάλεσε μεγάλη έκπληξη στο πολιτικό προσωπικό. Το ίδιο και η πρόταση που έγινε στον Νίκο Χριστοδουλάκη να ηγηθεί της Επιτροπής για το χρέος -ασχέτως εάν οι εκατέρωθεν «γκρίνιες» έκαναν τον ίδιο να διστάσει, παρότι μετείχε «ως προσκεκλημένος» στην πρώτη συνεδρίαση της Επιτροπής στη Βουλή.

Και το κόμμα;

Προσπάθειες και κινήσεις που δείχνουν «πού θέλει να το πάει ο Τσίπρας». Και το κόμμα; Η χθεσινή ομιλία του στο συνέδριο δεν άφησε περιθώρια ουσιαστικής αμφισβήτησης της νέας λειτουργίας και απεύθυνσης του ΣΥΡΙΖΑ.

«Δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελεί το μοναδικό κυβερνητικό κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Ευρώπη, να περιοριστεί σε ρόλο κομπάρσου και παρακολουθητή των εξελίξεων. Οφείλουμε, με το πολιτικό και θεωρητικό οπλοστάσιο της Αριστεράς, να επιδιώξουμε προσεγγίσεις και συγκλίσεις και με την Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία αλλά και με τους Πράσινους, έχοντας πάντα κατά νου τα όρια αυτών των συγκλίσεων, αλλά και τους κινδύνους που ενέχονται σε ένα τέτοιο εγχείρημα», είπε, δείχνοντας τις επιδιωκόμενες συμμαχίες (και) εντός συνόρων.

Επαναβεβαίωσε δε τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό του ΣΥΡΙΖΑ με τον διαχωρισμό: εμείς (και οι σύμμαχοί μας) θέλουμε μία άλλη Ευρώπη -οι ακροδεξιές δυνάμεις θέλουν να διαλύσουν την Ευρώπη…

Ξεκαθάρισε άλλωστε ότι το κόμμα πλέον θα λειτουργεί… ως κόμμα και όχι ως άθροισμα ομάδων και τάσεων, που δρουν μάλιστα με την (κομμουνιστική) αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού.

Διότι, όπως τόνισε για να το καταλάβουν και οι... πιο πείσμονες, «όσοι έρχονται στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να μπορούν να έχουν ρόλο και λόγο χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να ανήκουν σε κάποια τάση».

It’s the economy…

Τα μηνύματα για το «ποιοι είμαστε - πού πάμε - με ποιους» εστάλησαν. Αλλά δεν αρκεί να… ληφθούν. Ο κ. Τσίπρας αντιλαμβάνεται απολύτως ότι μπροστά στον ίδιον και στο (νέο) κόμμα του ανοίγεται το ναρκοπέδιο της οικονομίας.

Η γνωστή ατάκα "it’s the economy, stupid" θα είναι ο οδηγός... κι ο εφιάλτης το επόμενο τρίμηνο, καθώς χωρίς το τετράπτυχο αξιολόγηση-χρέος-ποσοτική χαλάρωση-επενδύσεις, το στοίχημα θα χαθεί οριστικά και ατιμωτικά.

Ο ίδιος έδειξε χθες ότι «σηκώνει τα μανίκια» για τις καθοριστικές μάχες με... τις τάσεις και τις ομάδες των δανειστών. Εδειξε αποφασισμένος να τις κερδίσει.

Θα δείξει.