Δημόσιες προτάσεις: Το ποτήρι ξεχείλισε...

Ήταν επί κυβερνήσεως Κων/νου Καραμανλή, όταν ο «νόμος Αλογοσκούφη» για τις δημόσιες προτάσεις προκάλεσε μεγάλα προβλήματα στη χρηματιστηριακή αγορά, δίνοντας την ευκαιρία σε βασικούς μετόχους εισηγμένων εταιρειών να πετάξουν έξω τους... «μικρούς» συνεταίρους τους έναντι ασήμαντων τιμημάτων.

Επρόκειτο για νόμο που επέτρεπε (και συνεχίζει να επιτρέπει μέχρι σήμερα) την απαλλοτρίωση περιουσίας ιδιωτών από ιδιώτες και μάλιστα «μπιρ παρά», σε περιβάλλον Ευρωπαϊκής Ένωσης!

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση γνωστότατου επιχειρηματία που ένα χρόνο μετά τη δημόσια πρόταση, πούλησε την εταιρεία του σε ξένους έναντι υπερδιπλάσιου τιμήματος! Τότε, μάλιστα, το Euro2day.gr είχε φιλοξενήσει απόψεις παραγόντων της αγοράς που έλεγαν πως στο θεσμικό πλαίσιο θα πρέπει να προβλέπεται το εξής: Αν π.χ. δύο χρόνια μετά τη δημόσια πρόταση πωληθεί η εταιρεία έναντι υψηλότερου τιμήματος, τότε το υπερτίμημα αυτό να το δικαιούνται και οι πρώην μέτοχοι μειοψηφίας.

Δεν έλειψε επίσης η περίπτωση γνωστής εταιρείας τροφίμων που ενώ επί χρόνια «απουσίαζε επιμελώς» από τη δημοσιότητα και ήταν ζημιογόνα, μετά τη δημόσια πρόταση έγινε κερδοφόρα και από τότε διανέμει κάθε τόσο δελτία Τύπου για το πόσο καλά πηγαίνει...

Άλλη γνωστή βιομηχανία που αγόρασε -όπως υποστηρίζουν κύκλοι της αγοράς- τις μετοχές μειοψηφίας έναντι πινακίου φακής προβάλλει το «σημαντικό έργο της στον τομέα της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης»...

Η ουσία είναι ότι επί πρωθυπουργίας Κώστα Καραμανλή, το σύνολο των παραγόντων της αγοράς είχε συμφωνήσει για την επικινδυνότητα του νόμου, καλώντας το Υπουργείο Οικονομικών να τον τροποποιήσει.

Έκτοτε πέρασαν επτά ολόκληρα χρόνια, χωρίς να αλλάξει το παραμικρό.

Τη βασική ευθύνη βέβαια την έχουν οι εκάστοτε υπουργοί Οικονομικών, ωστόσο η πικρή αλήθεια είναι πως:

• Οι πλείστοι παράγοντες της χρηματιστηριακής και της ευρύτερης επενδυτικής αγοράς (με φωτεινή εξαίρεση τον Σύνδεσμο Επενδυτών Διαδικτύου) δεν «σήκωσαν το θέμα», είτε γιατί δεν αντιλήφθηκαν το μέγεθος της ζημίας που θα προκαλείτο μακροπρόθεσμα (δυσφήμηση του χρηματιστηριακού θεσμού και απομάκρυνση των σοβαρών Ελλήνων επενδυτών από το Χ.Α.), είτε γιατί απορροφήθηκαν από τα δικά τους σοβαρά οικονομικά ζητήματα που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν (πτώση όγκου συναλλαγών, κραχ τραπεζικών τίτλων, ζημιογόνα αποτελέσματα και απολύσεις προσωπικού).

• Οι εκάστοτε ηγεσίες του Υπουργείου Οικονομικών όλη αυτή την επταετία δεν ασχολήθηκαν καν με το ζήτημα των δημόσιων προτάσεων, είτε γιατί δεν μπορούσαν να κατανοήσουν τη σημασία του, είτε γιατί... οι ατέρμονες «υπερήφανες» διαπραγματεύσεις με την τρόικα τους απορροφούσαν ολόκληρο το δυναμικό τους.

Αλήθεια βέβαια είναι (βλέπε και σχετικά δημοσιεύματα του Euro2day.gr) πως η νέα ηγεσία της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς κατάλαβε το πρόβλημα και έθεσε το θέμα υπόψη των «φορέων της αγοράς», περιμένοντας τις προτάσεις τους. Επίσης, φαίνεται να προσανατολίζεται προς τη σύσταση μιας «επιτροπής σοφών» που θα επεξεργαστεί σχετικές προτάσεις προς το Υπουργείο Οικονομικών.

Ωστόσο, δεν ξέρουμε πότε θα κατατεθούν αυτές οι προτάσεις και το κυριότερο, κανείς δεν είναι βέβαιος για τη στάση που θα κρατήσει το Υπουργείο Οικονομικών.

Και ενώ, λοιπόν, εδώ και επτά χρόνια αρκούμαστε στο να συζητάμε το πρόβλημα, χθες η βιομηχανία ανελκυστήρων Kleemann προχώρησε σε υποχρεωτική δημόσια πρόταση έναντι τιμήματος που αντιστοιχεί κάπου στο 60% της λογιστικής της αξίας. Και αυτό για μια εταιρεία με θετικό καθαρό ταμείο (στοιχεία 31ης Δεκεμβρίου 2015), μεγάλη κερδοφορία και ξεκάθαρα διεθνοποιημένο προσανατολισμό (πολύ μικρός ο κίνδυνος της χώρας).

Το αποτέλεσμα λοιπόν είναι (για πολλοστή φορά κατά τα τελευταία χρόνια) να κινδυνεύουν οι μέτοχοι μειοψηφίας να υποχρεωθούν σε ζημία, όχι επειδή η εταιρεία τους δεν πάει καλά, ούτε επειδή αναγκάστηκαν να πουλήσουν λόγω δικών τους προβλημάτων ρευστότητας, αλλά εξαιτίας του υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου!

ΥΓ. 1: Βέβαια, κανείς δεν πιστεύει ότι με την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου στον τομέα των δημόσιων προτάσεων θα λυθούν όλα τα προβλήματα. Η ουσία βρίσκεται στο ότι οι διοικήσεις δεκάδων εισηγμένων εταιρειών δεν θεωρούν συμφέρουσα την παραμονή τους στο Χ.Α., με ό,τι αυτό θα μπορούσε να σημαίνει για το μέλλον της οικονομίας και της κεφαλαιαγοράς μας.

ΥΓ. 2: Αν ορισμένοι επιχειρηματίες νομίζουν πως με μια αλλαγή έδρας στο εξωτερικό θα μπορέσουν να αντλήσουν περισσότερα και φτηνότερα κεφάλαια, πέφτουν έξω. Ήδη το δοκίμασαν στο παρελθόν κάμποσες εταιρείες και έφαγαν όλες τα μούτρα τους...