Πώς θα προσελκύσουμε τις κινεζικές επενδύσεις

Πολύ καλά έκανε ο πρωθυπουργός που επισκέφτηκε την Κίνα, με στόχο την προσέλκυση επενδύσεων (ευτυχώς, ξεχάστηκαν οι προεκλογικοί λαϊκισμοί περί ξεπουλημάτων και τα συνθήματα τύπου «Κινέζοι Go Home»), και την αύξηση των ελληνικών εξαγωγών, προϊόντων και υπηρεσιών.

Βέβαια, στην Κίνα είχαν πάει κατά το παρελθόν και άλλοι Έλληνες πρωθυπουργοί και πέρα από την επένδυση της COSCO και κάποιες τουριστικές εισροές, ελάχιστα πράγματα είδαμε. Πολλά λόγια, μεγάλα όνειρα, ελάχιστα αποτελέσματα.

Και προφανώς δεν έφταιγαν οι Κινέζοι.

Το μεγάλο κακό είναι πως πέρα από συγκεκριμένες επενδύσεις που μπορεί να προσελκύσουμε κατ' εξαίρεση λόγω της γεωγραφικής μας θέσης (π.χ. λιμάνι του Πειραιά), ή εξαιτίας του φυσικού κάλλους της χώρας (π.χ. Ελληνικό), η Ελλάδα αποτελεί έναν εντελώς αφιλόξενο προορισμό, τόσο για τους ξένους, όσο και για τους ημεδαπούς επιχειρηματίες.

Έχουμε ήδη αναφερθεί μέσα από το Euro2day.gr στο μη ανταγωνιστικό υπάρχον φορολογικό πλαίσιο σε σύγκριση με άλλες χώρες-προορισμούς (όχι μόνο την Κύπρο), που δεν μας επιτρέπει να γίνουμε χώρα εξαγωγής υπηρεσιών.

Επίσης έχουμε περιγράψει μέσα από το Euro2day.gr με... χαρτί και μολύβι τις μεγάλες παρενέργειες που προκαλεί ο επαχθέστατος συνδυασμός υπερβολικών ασφαλιστικών εισφορών και βαρύτατης φορολογίας στο μισθολογικό κόστος, με αποτέλεσμα: α) Οι επιχειρήσει να επιβαρύνονται πολλαπλάσια, β) Οι εργαζόμενοι να εισπράττουν ελάχιστα, γ) Πολλά ικανά και εξειδικευμένα στελέχη να εγκαταλείπουν τη χώρα και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο εξωτερικό, αποδυναμώνοντας τις ελληνικές επιχειρήσεις, δ) Ξένες επιχειρήσεις να μην έρχονται στην Ελλάδα και επίσης χιλιάδες ελληνικές εταιρείες να μεταφέρουν τις έδρες τους στο εξωτερικό...

Μια εναλλακτική λύση επίσης που θα μπορούσε ως ένα βαθμό να παρακάμψει τις προαναφερόμενες αδυναμίες είναι η δημιουργία μέσα στην ελληνική επικράτεια ειδικών γεωγραφικών ζωνών στις οποίες (βάσει ειδικού θεσμικού πλαισίου) θα επικρατούσαν κατ' εξαίρεση μειωμένες επιβαρύνσεις φόρων και ασφαλιστικών εισφορών.

Με τον τρόπο αυτό, όχι μόνο θα μπορούσαν να δημιουργηθούν πολλές χιλιάδες θέσεις εργασίας και κυρίως εγχώρια προστιθέμενη αξία, που θα βελτίωνε το ΑΕΠ, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, τα φορολογικά έσοδα, αλλά και τα οικονομικά των ασφαλιστικών ταμείων.

Επίσης, η επιλογή των ειδικών γεωγραφικών ζωνών θα μπορούσε να ενισχύσει συγκεκριμένες περιοχές της επικράτειας, ενισχύοντας την κοινωνική και την περιφερειακή πολιτική της χώρας.

Γνωρίζω ότι το μέτρο αυτό είχε προταθεί κατά το παρελθόν τουλάχιστον από τον τότε πρωθυπουργό της χώρας κ. Αντώνη Σαμαρά, ενώ πληροφορούμαι επίσης πως όχι μόνο δεν το βλέπει με καθόλου κακή διάθεση και η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Οικονομικών, αλλά επεξεργάζονται παρόμοιο πρόγραμμα που θα ανακοινωθεί το τελευταίο τρίμηνο του έτους.

Πρόκειται λοιπόν για μια κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση, που φαίνεται να έχει την απαιτούμενη πολιτική συναίνεση στο εσωτερικό της χώρας, αλλά που όμως προσκρούει στις αντιδράσεις της τρόικας, ή των «θεσμών», όπως και αν θέλουμε να τους ονομάσουμε.

Προσωπικά είμαι ιδιαίτερα προβληματισμένος από τη στάση που κρατούν οι εκπρόσωποι των δανειστών μας: Από τη μια πλευρά, επιτρέπουν την απίστευτη υπερφορολόγηση των πολιτών και των επιχειρήσεων της χώρας, έτσι ώστε να μην μπορεί η Ελλάδα να γίνει ανταγωνιστική. Και από την άλλη πλευρά, εμποδίζει κινήσεις (π.χ. «ειδικές ζώνες») που θα μπορούσαν να προσελκύσουν επενδύσεις στη χώρα και φορολογικά έσοδα στο δημόσιο!

Πώς όμως θα έρθει επιτέλους η πολυπόθητη ανάπτυξη; Πρέπει το ερώτημα να απαντηθεί με συγκεκριμένα, επαρκή μέτρα. Όχι με αόριστα και «ξύλινα» μεγάλα λόγια.

Απορώ μάλιστα πολλές φορές αν πρόκειται για έλλειψη εμπειρίας των Ευρωπαίων, ή για αδιαφορία επίλυσης των προβλημάτων της οικονομίας, ή ακόμη ακόμη και για ενέργειες που θα μπορούσαν να... οδηγήσουν σε άλλου τύπου υποψίες!

Νομίζω πως σε μια τέτοια περίπτωση, η κυβέρνηση, εφόσον, όμως, γνωρίζει και έχει τις απαιτούμενες λύσεις, θα πρέπει να δημοσιοποιήσει με παρρησία τις θέσεις της. Αν χρειαστεί, οι επιχειρηματικοί φορείς της χώρας να «βάλουν πλάτη» για την παροχή τεχνογνωσίας στο πολιτικό προσωπικό (όταν δεν την έχει) και για την άσκηση εντονότερων πιέσεων σε επίπεδο Ευρώπης.

Χωρίς συγκεκριμένες δράσεις και ενέργειες, η ανάπτυξη από μόνη της δεν θα έρθει. Οι συνέπειες τότε, θα είναι τραγικές για τη χώρα και όλους τους πολίτες.

*Ο κ. Αλέξανδρος Μωραϊτάκης είναι πρόεδρος της Nuntius ΑΧΕΠΕΥ, μέλος και τέως πρόεδρος του ΣΜΕΧΑ.