Αμοιβαία Κεφάλαια: Αδέξιοι χειρισμοί από αριστερή κυβέρνηση

Ήταν κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 2000, όταν ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής είχε εξαγγείλει το στόχο για ανάδειξη της Ελλάδας σε... περιφερειακό κέντρο επενδυτικών υπηρεσιών, προκειμένου η χώρα να αναπτύξει μια υποσχόμενη δραστηριότητα που θα απέφερε συνάλλαγμα από το εξωτερικό και πολλές θέσεις εργασίας (και μάλιστα υψηλά αμειβόμενες).

Σύμφωνα με τους γνωρίζοντες πρόσωπα και πράγματα, η Ελλάδα διέθετε αρκετά συγκριτικά πλεονεκτήματα για αυτό τον στόχο (π.χ. εξειδικευμένους αναλυτές και ανεπτυγμένες υποδομές), ωστόσο το ζήτημα έμεινε στα χαρτιά, γιατί -απλά- άλλοι ανταγωνιστικοί προορισμοί έκαναν την ίδια δουλειά, διαθέτοντας καλύτερη «παράδοση» και κυρίως λιγότερες γραφειοκρατικές διαδικασίες, μικρότερα απαιτούμενα κεφάλαια και χαμηλότερη φορολογία.

Από τον συνδυασμό όλων αυτών των λαθών, το ελληνικό κράτος κέρδισε ίσως κάτι... ψίχουλα από τη φορολογία, αλλά στην πράξη έχασε τη δυναμική ανάπτυξης ενός ολόκληρου κλάδου.

Σήμερα λοιπόν, που η αγορά των θεσμικών επενδύσεων έχει πλέον αποδυναμωθεί για τα καλά, η κυβέρνηση έρχεται να αυξήσει ακόμη περισσότερο τη φορολογία!

Και η «επόμενη μέρα» είναι λίγο-πολύ γνωστή.

Πρώτον, θα προκύψουν κάποια οριακά φορολογικά έσοδα (πολύ μικρό το ενεργητικό των εγχώριων θεσμικών χαρτοφυλακίων, που θα μειωθεί ακόμη περισσότερο μετά την επιβολή της φορολογίας) και μάλιστα μόνο για το χρονικό διάστημα στο οποίο θα ισχύουν τα capital controls.

Δεύτερον, μετά την άρση των capital controls, οι ιδιώτες θεσμικοί θα έχουν κάθε κίνητρο να «μεταναστεύσουν» σε άλλες χώρες, που ήδη προσφέρουν ελκυστικότερους όρους. Και όσοι υποστηρίζουν πως οι θυγατρικές εταιρείες των τραπεζών θα παραμείνουν «για λόγους αρχής» στην Ελλάδα (άρα θα φορολογηθούν) είναι κοινό μυστικό ότι οι μητρικές τράπεζες είναι διατεθειμένες να τις πουλήσουν, αν προκύψει κάποια ικανοποιητική προσφορά.

Τρίτον, σε κάποια μελλοντική στιγμή θα αναρωτιούνται οι πολιτικοί παράγοντες στα τηλεοπτικά πάνελ, γιατί χάθηκαν θέσεις εργασίας, τις οποίες κέρδισαν κάποιοι άλλοι στο εξωτερικό.

Βέβαια, πολλοί θα ισχυριστούν πως αν σε μια περίοδο όπου φορολογείται ακόμη... και ο αέρας που αναπνέουμε, είναι δυνατόν να μη φορολογούνται οι επενδυτές;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό θα μπορούσε να προκύψει εύκολα από την κυβέρνηση, αν ακολουθούσε την «πεπατημένη οδό», δηλαδή αν υιοθετούσε την ίδια πολιτική που ακολουθούν οι πλείστες άλλες ευρωπαϊκές χώρες: Αυτές αφήνουν εντελώς αφορολόγητα τα αμοιβαία κεφάλαια και φορολογούν τους μεριδιούχους με τον ίδιο τρόπο που προβλέπει το νομοθετικό σύστημα κάθε χώρας για τη συγκεκριμένη κατηγορία επενδύσεων.

Έτσι, οι θεσμικοί επενδυτές θα συνεχίσουν να λειτουργούν στην Ελλάδα (και να αναπτυχθούν, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες), ενώ οι κάτοχοι Μετοχικών Α/Κ θα έχουν τη φορολογική αντιμετώπιση των κατόχων μετοχών, οι κάτοχοι των Ομολογιακών Α/Κ την ίδια αντιμετώπιση με όσους κατέχουν ομόλογα και των Α/Κ Διαχείρισης Διαθεσίμων με όσους διαθέτουν καταθέσεις.

Τόσο, απλά...

ΥΓ1: Τα αμοιβαία κεφάλαια, οι ΑΕΕΧ και οι ΑΕΕΑΠ αποτελούν συνήθως το αποκούμπι των μικρομεσαίων επενδυτών-αποταμιευτών και των ταμείων κοινωνικής ασφάλισης, που θα πρέπει να τυγχάνουν της προστασίας οποιασδήποτε (και πόσο μάλλον μιας αριστερής) κυβέρνησης. Οι «έχοντες και κατέχοντες» μεριδιούχοι απλά θα στείλουν (και αυτά) τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό.

ΥΓ2: Ο θεσμός των ΑΕΕΑΠ θα μπορούσε κάλλιστα να λειτουργήσει ως μοχλός προσέλκυσης επενδυτικών κεφαλαίων από το εξωτερικό και να συμβάλει στην πρόοδο των ιδιωτικοποιήσεων και στη διαχείριση των κόκκινων δανείων.