Γιατί αργεί η… επιστροφή στο χωράφι!

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το 2013 ήταν η τέταρτη κατά σειρά χρονιά όπου αυξήθηκαν οι εξαγωγές ελληνικών γεωργικών προϊόντων: +8,3% το 2010, +2,6% το 2011, +9,6% το 2012 και +2% πέρυσι.

Το 2013 επίσης ήταν το τέταρτο συνεχόμενο έτος κατά το οποίο περιορίστηκε το έλλειμμα της Ελλάδας στο εμπορικό ισοζύγιο των αγροτικών προϊόντων. Το συγκεκριμένο έλλειμμα που το 2009 ξεπερνούσε αρκετά τα 2 δισ. ευρώ, το 2012 μειώθηκε στο 1,1 δισ. και πέρυσι υποχώρησε στο 0,9 δισ. ευρώ.

Όμως, η βελτίωση του εμπορικού ισοζυγίου τα τελευταία χρόνια δεν οφείλεται μόνο στην αύξηση των εξαγωγών, αλλά και στην υποχώρηση των εισαγωγών.

«Είναι εμφανές ότι ένα σημαντικό μέρος των εισαγωγών αγροτικών προϊόντων ήδη υποκαθίσταται από ανταγωνιστική εγχώρια παραγωγή, τάση που οφείλει και εκτιμάται ότι θα λάβει μεγαλύτερες διαστάσεις το 2014» αναφέρει χαρακτηριστικά το πρόσφατο οικονομικό δελτίο της Alpha Bank.

Σύμφωνα επίσης με την ΕΛΣΤΑΤ, «η προστιθέμενη αξία του πρωτογενούς τομέα βελτιώθηκε το 2013 αποδίδοντας το 3,6% της συνολικής προστιθέμενης αξίας της οικονομίας, έναντι του 3,3% το 2012, καθώς σημειώνεται μικρή στροφή εργατικού δυναμικού σε δραστηριότητες του πρωτογενούς τομέα».

Όλοι συμφωνούν πως ο αγροτικός τομέας πρέπει να παίξει στρατηγικό ρόλο στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, ωστόσο όλοι συμφωνούν επίσης πως ο ρυθμός βελτίωσης και προσαρμογής στα νέα δεδομένα θα έπρεπε να είναι πολύ ταχύτερος. Συγκεκριμένα, με βάση παράγοντες της αγοράς:

• Οι κινήσεις για βελτίωση της ποιότητας, για τυποποίηση και για branding παραμένουν -σε γενικές γραμμές- πρόχειρες και ασυντόνιστες.

• Προσπάθειες για συνενώσεις δυνάμεων και για εκμετάλλευση οικονομιών κλίμακας δεν γίνονται, ή αν γίνονται είναι ελάχιστες (με ευθύνη πολλές φορές των ίδιων των αγροτών και των συνεταιρισμών τους).

• Το κράτος μέσα από επιβολή αυξημένων φορολογιών στα καύσιμα και γενικότερα στην ενέργεια όχι μόνο έχει ανεβάσει το κόστος παραγωγής των αγροτών και των κτηνοτρόφων, αλλά παράλληλα έχει πλήξει δραματικά τις μεταποιητικές μονάδες που αγοράζουν σε μεγάλο βαθμό τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα (π.χ. κλωστοϋφαντουργίες, βιομηχανίες τροφίμων).

• Οι τράπεζες λειτουργούν με τα δικά τους κριτήρια και τους δικούς τους περιορισμούς, αφήνοντας σημαντικότατους εξαγωγικούς κλάδους να κινδυνεύουν με κατάρρευση (π.χ. ιχθυοκαλλιέργειες). Συχνά επίσης στερούν από τους αγρότες την απαιτούμενη -για τις εργασίες τους- χρηματοδότηση.

• Και η τρόικα έρχεται σε όλα αυτά να απαντήσει με την... επιβολή νέων διατάξεων για το γάλα(!), βλέποντας το δέντρο και χάνοντας το δάσος.