Έτσι θα ξαναλειτουργήσει η Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία!

Ο κ. Γιάννης Μουσουλίδης ήταν πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας στην «μετά Λαναρά» περίοδο και σήμερα παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην κίνηση των πρώην εργαζομένων του Ομίλου προκειμένου να επαναλειτουργήσει μέρος των παραγωγικών μονάδων της πάλαι ποτέ ισχυρής κλωστοϋφαντουργίας.

«Για την Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία, ισχύει το αγγλικό ρητό it's too big, to fall» (είναι υπερβολικά μεγάλη για να κλείσει) υποστηρίζει ο κ. Μουσουλίδης εστιάζοντας στην αναγκαιότητα ύπαρξης του κλάδου για την ελληνική οικονομία, αλλά και στο βιώσιμο business plan που έχει εκπονηθεί.

ΕΡ: Κύριε Μουσουλίδη, πολλοί θα ισχυριστούν ότι δεν είναι δυνατόν να αναβιώσει μια εταιρεία που πτώχευσε και πως η ελληνική κλωστοϋφαντουργία δεν έχει μέλλον.

ΑΠ: Θα διαφωνούσα με όλους αυτούς. Υπάρχουν μελέτες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αλλά και πασίγνωστων διεθνών οίκων που υποστηρίζουν πως πρέπει να αναπτυχθεί ο κλωστοϋφαντουργικός κλάδος στην Ελλάδα.

Επίσης, επειδή μια εταιρεία έκλεισε εξ' αιτίας των λαθών ενός μετόχου, ή μιας διοίκησης, δεν σημαίνει πως θα πρέπει να σταματήσει η χώρα να παράγει. Θυμίζω πως μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες του σήμερα, έχουν προέλθει μέσα από πτωχεύσεις. H Siemens και η Ford είναι δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Ειδικότερα τώρα, γνωρίζω πολύ καλά τον κλάδο, αλλά και την Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία ως εταιρεία. Έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα όπως οι εγκαταστάσεις μας, ο εξοπλισμός μας και η τεχνογνωσία μας που με καθιστούν αισιόδοξο. Ξέρουμε τη δουλειά και έχουμε ένα business plan που είναι βιώσιμο και εξασφαλισμένο.

Πώς σχεδιάζεται η επαναλειτουργία της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας;

Θα διατηρηθεί το ίδιο νομικό πρόσωπο και αυτό θα γίνει όχι μόνο για μεγάλη γραφειοκρατική διευκόλυνση, αλλά και για να μπορέσουν οι παλαιοί δέκα χιλιάδες μέτοχοι της εισηγμένης εταιρείας να ανακτήσουν, έστω κάποιο μέρος των αρχικών κεφαλαίων που κατέβαλαν.

Ας πάρουμε τώρα τα πράγματα με τη σειρά.

Πρώτον, δεν θα λειτουργήσει ολόκληρος ο Όμιλος, παρά μόνο τα δύο εργοστάσια σε Ροδόπη και Μαρώνεια (θα παράγουν νήμα compact το οποίο θα εξάγεται) και η μονάδα στη Στενήμαχο (νήμα μόδας και ρούχο με δικό μας brand name). Οι υπόλοιπες εγκαταστάσεις και τα λοιπά περιουσιακά στοιχεία θα δοθούν σε δημόσιο και τράπεζες έναντι του μέρους των απαιτήσεών τους προς την ΕΝΚΛΩ που δεν θα κεφαλαιοποιηθεί.

Δεύτερον, οι εργαζόμενοι, οι τράπεζες και το δημόσιο θα κεφαλαιοποιήσουν μεγάλο τμήμα των απαιτήσεών τους, αποκτώντας ποσοστό στην εταιρεία.

Και τρίτον, θα χρειαστεί ένας δανεισμός που δεν θα ξεπεράσει τα 5-6 εκατ. ευρώ, προκειμένου να συντηρηθεί ο εξοπλισμός και να αποκτηθεί ένα ανακυκλούμενο δάνειο για κεφάλαια κίνησης.

Έχουν συμφωνήσει οι εμπλεκόμενοι φορείς; Πότε πιστεύετε πως θα μπορούσε να ξεκινήσει το εγχείρημα;

Απαιτείται αρχικά μια συμφωνία πιστωτών, η οποία στη συνέχεια θα σταλεί στον Εισηγητή Πτωχεύσεως. Αυτός με τη σειρά του θα τη μεταβιβάσει στο Δικαστικό Συμβούλιο Πτώχευσης που θα συνεδριάσει και θα λάβει την απόφασή του. Προαπαιτούμενα για μια θετική απόφαση είναι να συμφωνήσουν πιστωτές που καλύπτουν πάνω από το 60% των συνολικών πιστώσεων και να υπάρξει ένα βιώσιμο Business Plan.

Πού βρισκόμαστε εμείς τώρα; Τράπεζες, κυβέρνηση και εργαζόμενοι βλέπουν με θετικό ή και πολύ θετικό τρόπο το όλο θέμα. Χρειάζεται τώρα όλα αυτά να καθίσουμε κάτω και να γράψουμε σε ένα χαρτί, προκειμένου να ξεκινήσουν οι διαδικασίες. Εκτιμώ πως αν βάλουμε όλοι τα δυνατά μας, η εταιρεία θα μπορούσε να αρχίσει δουλειά το φθινόπωρο.

Οι «κακές γλώσσες» κ. Μουσουλίδη θα έλεγαν ότι προσπαθείτε να επαναφέρετε το... γιουγκοσλαβικό μοντέλο λειτουργίας των επιχειρήσεων, ή ακόμη και να αναβιώσετε τον περιβόητο Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων.

Όχι βέβαια. Αυτή τη στιγμή έχουμε μπροστά μας δύο επιλογές.

Η πρώτη θα ήταν να περιμένουμε κάποιους ξένους επενδυτές μήπως και αγοράσουν τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας. Ωστόσο, κανείς δεν θα έρθει μέσα σε ένα περιβάλλον τόσο υψηλού κινδύνου (country risk) που εμφανίζει αυτή την περίοδο η χώρα. Έτσι, όσο καθυστερεί η διαδικασία, τόσο θα χάνει η ελληνική οικονομία και τόσο θα ξεπουλιούνται από εδώ και από εκεί κάποια περιουσιακά στοιχεία του Ομίλου.

Η δεύτερη επιλογή που προτείνουμε είναι να ανοίξουμε εμείς την εταιρεία, να τη λειτουργήσουμε με ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα και από εκεί και μετά να κοιτάξουμε για τη μακροχρόνια βιωσιμότητά της.

Τι εννοείτε;

Η νέα εταιρεία θα έχει ως ιδιοκτήτες τις τράπεζες, το δημόσιο, τους εργαζόμενους και σε κάποιο βαθμό και τους παλιούς μετόχους. Αυτή τη στιγμή δεν είναι έτοιμος να σας μιλήσω για τα ποσοστά που θα έχει κάθε πλευρά. Η ουσία είναι πως όλοι οι μέτοχοι θα θέλουν αρχικά να πάει καλά η εταιρεία και από εκεί και μετά καθένας θα δει τι θα μπορούσε να κάνει με την περιουσία του. Θα μπορούσε για παράδειγμα η εταιρεία να πουληθεί σε κάποιους ιδιώτες, ή να προσελκύσει στρατηγικούς επενδυτές, ή...

Όλα όμως αυτά είναι ζητήματα που θα απασχολήσουν ενδεχομένως τους μετόχους σε κάποια μελλοντική στιγμή και όχι σήμερα.

Κύριε Μουσουλίδη, αυτό που δεν μας εξηγήσατε είναι το γιατί το δικό σας εγχείρημα θα πετύχει ενώ το προηγούμενο απέτυχε.

Πολύ καλή η ερώτησή σας. Το μοντέλο της εταιρείας θα ξεκινήσει από μηδενική βάση. Εμείς δεν θα επιδιώξουμε τα πολύ μεγάλα μεγέθη του παρελθόντος που χρειάζονταν μεταξύ άλλων και υψηλό δανεισμό. Στόχος μας είναι όχι τα μεγάλα τονάζ, αλλά η δημιουργία προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας, που θα απευθύνονται σε αγορές υψηλών εισοδημάτων που θα έχουν τα λεφτά για να μας πληρώσουν. Έχουμε τέτοιο εξοπλισμό και τέτοια τεχνογνωσία που αν δεν τα καταφέρουμε εμείς, τότε θα είναι πολύ δύσκολο να τα καταφέρει οποιοδήποτε άλλος.