του Σταμάτη Ζησίμου

Ένα από τα βασικά στοιχήματα -πέραν αυτού της πραγματικής απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας- είναι και η αύξηση της διείσδυσης στο ισοζύγιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας των λεγόμενων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ).

Στον ευρύτερο προσδιορισμό των ΑΠΕ περιλαμβάνεται η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από υδροηλεκτρικούς σταθμούς (μικρούς και μεγάλους), αιολικά πάρκα, φωτοβολταϊκά συστήματα, αλλά και η παραγωγή ενέργειας από βιομάζα. Σύμφωνα με τις κοινοτικές οδηγίες, μέχρι το 2010 η χώρα μας θα πρέπει να καλύπτει το περίπου 20% της συνολικής παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ.

Ομολογουμένως, βάσει των εκτιμήσεων παραγόντων της αγοράς, ο στόχος είναι αρκετά δύσκολο να επιτευχθεί, αφού η παραγωγή από αυτές τις μορφές πρέπει σχεδόν να διπλασιαστεί, ωστόσο έστω και δύσκολα, υπάρχουν οι προοπτικές.

Η Ελλάδα χαρακτηρίζεται από τις πλέον προικισμένες χώρες σε αιολικό δυναμικό (ανέμους), γεγονός που αν αξιοποιηθεί ορθολογικά, μπορεί να συνεισφέρει πολλαπλά και στην παραγωγή της ”πράσινης” ενέργειας.

Όμως, μια σειρά προβλημάτων και αγκυλώσεων, τόσο σε θεσμικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο, έχουν καθηλώσει σε ένα βαθμό την επέκταση των αιολικών πάρκων. Πρέπει να σημειώσουμε ότι η διείσδυση των ΑΠΕ στο ενεργειακό ισοζύγιο έχει ποσοστιαία οροφή.

Δηλαδή, δεν μπορεί να υπερβαίνει ένα συγκεκριμένο ποσοστό του συνολικού ποσοστού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Έτσι σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να περνάει από τη σκέψη και του πιο ακραιφνούς οικολόγου ότι σε κάποια χρόνια το σύνολο της παραγωγής θα προέρχεται από αιολικά πάρκα, διότι σε μια τέτοια περίπτωση θα είχαμε ρεύμα ανάλογα με τα κέφια του... Αιόλου.

Στην Ελλάδα σήμερα η κυριότερη πηγή καυσίμου για ηλεκτροπαραγωγή είναι ο λιγνίτης, αντιπροσωπεύοντας το περίπου 59% της συνολικής παραγωγής. Το πετρέλαιο που χρησιμοποιείται κυρίως σε μονάδες του μη διασυνδεδεμένου συστήματος (νησιά) αντιπροσωπεύει το περίπου 14%, το φυσικό αέριο το περίπου 13%, τα μεγάλα υδροηλεκτρικά το περίπου 6%.

Η παραγωγή από ΑΠΕ κυμαίνεται στο περίπου 2,5% και σ’ αυτό περιλαμβάνονται τα αιολικά πάρκα, τα μικρά υδροηλεκτρικά έργα, η βιομάζα και τα φωτοβολταϊκά.