Tράπεζες: Τι ακριβώς θέλουμε;

Όλοι μιλάνε για ντιλ στον τραπεζικό χώρο, αλλά ακόμη δεν έχει ξεκαθαριστεί τι ακριβώς θέλει αυτός που μοιράζει τα χαρτιά. Πέρα φυσικά από τη δημιουργία μεγαλύτερων και ισχυρότερων σχημάτων.

Δημοσιεύθηκε: 18 Αυγούστου 2010 - 07:50

Dr Money

Κακά τα ψέματα.

Για να υλοποιηθούν μεγάλα ντιλ στον ελληνικό τραπεζικό χώρο θα πρέπει να έχουν τις ευλογίες της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας.

Αν οι εμπλεκόμενοι δεν τις έχουν, οι πιθανότητες να μην προχωρήσει κάποια μεγάλη εξαγορά ή συγχώνευση είναι σημαντικά αυξημένες.

Ιδίως αν εμπλέκεται κάποια τράπεζα που ελέγχει το Δημόσιο.

Τέτοια παραδείγματα έχουν υπάρξει στο παρελθόν -άσχετα αν πολλοί τα αγνοούν- και θα μπορούσαν να είχαν αλλάξει τον τραπεζικό χάρτη της χώρας ριζικά αν προχωρούσαν.

Παραδείγματα;

Ποια θα ήταν η σημερινή εικόνα του τραπεζικού τοπίου αν ο τότε πρωθυπουργός κ. Σημίτης είχε δώσει το πράσινο φως στον αείμνηστο διοικητή της Εθνικής Τράπεζας Θεόδωρο Καρατζά, σε κάποιο σημείο στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990, να προχωρήσει στην εξαγορά της Τράπεζας Εργασίας, που λίγα χρόνια αργότερα κατέληξε στη Eurobank;

Ή, ποια θα ήταν η κατάσταση σήμερα αν ο "γάμος" της Εθνικής με την Alpha Bank, που είναι ο πιο γνωστός, είχε ολοκληρωθεί στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας;

Ή για να χρησιμοποιήσουμε παραδείγματα στα οποία εμπλέκονται ξένες τράπεζες:

Πώς θα ήταν το σημερινό τοπίο αν η διοίκηση της Alpha Bank είχε συμφωνήσει στο τίμημα και σε θέματα μάνατζμεντ με την BNP Paribas στις αρχές της δεκαετίας του 2000;

Ή, πώς θα ήταν η Εθνική σήμερα αν αρκετά χρόνια πριν από την εξαγορά της μεσαίου μεγέθους τράπεζας Finansbank στην Τουρκία το 2006 είχε αποκτήσει σημαντική συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο της Garanti, που είναι σαφώς πιο μεγάλο μέγεθος στη γείτονα;

Νομίζουμε ότι όλοι θα συμφωνούσαμε στο ότι το τοπίο θα ήταν αρκετά διαφορετικό.

Όμως, ας έρθουμε στο σήμερα.

Η κυβέρνηση έχει δώσει επανειλημμένα σήμα ότι επιθυμεί συνενώσεις τραπεζών για τη δημιουργία ισχυρότερων ομίλων.

Η τρόικα, εξ ονόματος της οποίας μιλάνε πολλοί, αλλά όχι η ίδια, και ενίοτε μάλιστα το κάνει για να διαψεύσει ορισμένα από αυτά που γράφονται στον ελληνικό Τύπο, π.χ. πώληση του 40% των μονάδων της ΔΕΗ, φέρεται να έχει τις απόψεις της.

Η τρόικα φέρεται να επιθυμεί είτε τις ιδιωτικοποιήσεις, είτε τις συμπράξεις των ελληνικών τραπεζών με ξένες, είτε την είσοδο των πιο αδύνατων τραπεζών στο νεοσυσταθέν ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας.

Αλλά αν πιστέψει κανείς κάποιους συνομιλητές της, τότε πολύ απλά δεν έχει ακόμη τοποθετηθεί. Μύλος!

Εν πάση περιπτώσει, είναι λογικό η τρόικα να επιθυμεί τις αποκρατικοποιήσεις και τη σύμπραξη ελληνικών τραπεζών με ξένες από τη στιγμή όπου η ρευστότητα αποτελεί προτεραιότητα αυτήν τη στιγμή και η μόνη διέξοδος των τραπεζών είναι ο δανεισμός τους από την ΕΚΤ.

Όμως, έχει μεγάλη σημασία να ξέρουν όλοι τι ακριβώς επιθυμεί η Πολιτεία.

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η βασική κατεύθυνση ήταν προς τη δημιουργία εθνικών πρωταθλητών στον τραπεζικό κλάδο κι αλλού.

Στη σημερινή συγκυρία, μια επιλογή θα μπορούσε να είναι η μεγιστοποίηση των εσόδων του κράτους από την πώληση συμμετοχών σε τράπεζες που ελέγχει.

Μια άλλη θα μπορούσε να είναι η ενθάρρυνση ντιλ που αποβλέπουν στη σωτηρία όσων τραπεζών αντιμετωπίζουν προβλήματα από τις πιο ισχυρές.

Όμως, κάλλιστα θα μπορούσε να υπάρχει κάποια άλλη επιλογή.

Θα πρέπει λοιπόν να πληροφορηθούν όλοι τι ακριβώς επιθυμεί το Δημόσιο πέρα από τη γενική τοποθέτηση υπέρ των ντιλ.

Η εικόνα που υπάρχει αυτήν τη στιγμή είναι ότι το κράτος δεν έχει ακόμη καταλήξει κάπου και θα περιμένει τις προτάσεις των συμβούλων αποκρατικοποίησης προτού αποφασίσει.

Είναι μια τοποθέτηση. Δεν θεωρούμε όμως ότι είναι η ορθότερη.

Αν το κράτος ξέρει τι επιθυμεί, τότε είναι ευκολότερο να ζητήσει από τους συμβούλους να προτείνουν τρόπους για να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.