Ακουμπήστε τις "ιερές αγελάδες"!

Η Κομισιόν μπορεί να προσφέρει μια πρώτης τάξεως υπηρεσία στην ελληνική οικονομία, αν ζητήσει από τη χώρα να κάνει το αυτονόητο: να θίξει τις "ιερές αγελάδες" της, δηλαδή τις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων.

Δημοσιεύθηκε: 1 Δεκεμβρίου 2009 - 07:45

Dr Money

Ο υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου είναι ασφαλώς ειλικρινής όταν δηλώνει ότι το στοίχημα είναι να μπει η ελληνική οικονομία σε τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης.

Το ίδιο ασφαλώς ισχύει για τους προκατόχους του, που κρινόμενοι εκ του αποτελέσματος δεν τα κατάφεραν, αν και ο κ. Παπαθανασίου μάλλον θα πρέπει να εξαιρεθεί αφού δεν είχε την ευκαιρία ούτε να συντάξει προϋπολογισμό ούτε να τον εκτελέσει στο 8μηνο που κατείχε την ηλεκτρική καρέκλα της Πλατείας Συντάγματος.

Ο κ. Παπακωνσταντίνου κατανοεί ότι βιώσιμη ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς δημοσιονομική προσαρμογή και διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία, π.χ. το ασφαλιστικό.

Όμως, το μήνυμα που συνεχίζει να στέλνει για το θέμα της δημοσιονομικής προσαρμογής είναι σχεδόν μονότονο και έχει αρχίσει να δημιουργεί παρενέργειες που προς το παρόν δεν έχουν γίνει πλήρως ορατές.

Ο υπουργός επαναλαμβάνει σε όλους τους τόνους ότι θα πρέπει να συλληφθεί η φοροδιαφυγή και να αναμορφωθεί το φορολογικό σύστημα, συμβάλλοντας σε μια πιο δίκαιη αναδιανομή του πλούτου.

Ο κ. Παπακωνσταντίνου επικαλείται το γεγονός ότι τα φορολογικά έσοδα της χώρας είναι χαμηλότερα του μέσου όρου της ευρωζώνης κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες ως ποσοστό του ΑΕΠ για να δείξει το μέγεθος της φοροδιαφυγής.

Όταν όμως έρχεται η ώρα να μιλήσει για την άλλη όψη του νομίσματος, δηλαδή τις δαπάνες, ο λόγος του δεν είναι το ίδιο πειστικός.

Μιλά ασφαλώς για ανακατανομή δαπανών προς όφελος των δημοσίων επενδύσεων, της παιδείας, της υγείας και της μείωσης της καταναλωτική δαπάνης.

Όταν όμως υπάρχει η πρόσφατη εμπειρία με την παρέμβαση του βουλευτή κ. Παπουτσή για το θέμα των αυξήσεων στους δημοσίους υπαλλήλους, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ο υπουργός θα μπορούσε από μόνος του να σηκώσει τέτοιο βάρος.

Επομένως, ο μόνος τρόπος για να μπει κάποιο μαχαίρι στις δαπάνες του προϋπολογισμού είναι να το απαιτήσουν οι Βρυξέλλες.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα μπορεί να το κάνει όταν η χώρα μπει πιο βαθιά στα άδυτα της κοινοτικής εποπτείας, γεγονός που αναμένεται να γίνει τον Φεβρουάριο του 2010.

Φυσικά, η κυβέρνηση θα μπορούσε να μην υιοθετήσει το προτεινόμενο μέτρο περικοπής των δαπανών. Θα έπρεπε όμως να το αντικαταστήσει με κάποιο άλλο μεγαλύτερης απόδοσης, δείχνοντας παράλληλα τις προθέσεις της.

Αναμφισβήτητα στο Δημόσιο υπάρχει μεγάλη σπατάλη και διαφθορά στις προμήθειες που επιδέχεται παρεμβάσεις για εξοικονόμηση πόρων.

Όμως, το μέγεθος των δαπανών του προϋπολογισμού που είναι μετρήσιμο και μεγάλο δεν είναι άλλο από τις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων.

Πρόκειται για τις ιερές αγελάδες του προϋπολογισμού που όλες οι κυβερνήσεις αφήνουν στο απυρόβλητο, προτιμώντας να εξοικονομούν δαπάνες από αλλού, π.χ. δημόσιες επενδύσεις, και να αυξάνουν τους φόρους για να περιορίσουν το έλλειμμα.

Κι όμως, μόνο τέτοιες δεν θα έπρεπε να είναι.

Οι γνωρίζοντες, δηλαδή όσοι έχουν διατελέσει μέλη των επιτροπών που εγκρίνουν τα
διάφορα κονδύλια για έκτακτες αμοιβές, π.χ. τα εκτός έδρας, συμμετοχή σε διάφορες επιτροπές και το κυριότερο τις πλασματικές υπερωρίες, μιλάνε για μεγάλα νούμερα.

"Μερικές φορές αναρωτιόμασταν πόσες ώρες κοιμόντουσαν το 24ωρο με τόσες πλασματικές υπερωρίες. Γι' αυτούς η μέρα είχε 26 ώρες", μας έλεγε πρόσφατα ένας "αξιολογητής".

Δεν μιλάμε για τους βασικούς μισθούς ή για τα απίθανα ορισμένες φορές επιδόματα, που φορολογούνται μάλιστα με ειδικό προνομιακό τρόπο, αλλά για λεφτά από ανύπαρκτη εργασία.

Κι όλα αυτά από ανθρώπους που θεωρούν δικαίωμα τη μονιμότητα στην εργασία, όταν οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, οι οποίοι πληρώνουν τους μισθούς των πρώτων με τους φόρους τους, είναι στον αέρα.

Κι όμως, το κράτος και διαδοχικές κυβερνήσεις δεν θέλουν να βάλουν χέρι σε αυτές τις δαπάνες λόγω προφανώς πολιτικού κόστους.

Γι’ αυτόν τον λόγο η μοναδική ίσως ελπίδα πολλών γενεών Ελλήνων για να μπει κάποια τάξη στα δημόσια οικονομικά και κυρίως στις δαπάνες είναι να μας εξαναγκάσουν οι Βρυξέλλες να πάρουμε μέτρα περιορισμού των εξόδων που το πολιτικό μας σύστημα αδυνατεί να πάρει.

Για να υπάρξει βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη θα πρέπει όντως να υπάρξει δημοσιονομική εξυγίανση.

Όμως, η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και η αύξηση των φόρων είναι ο εύκολος τρόπος των απελπισμένων κρατών, όπως ανέφεραν χθες οι "Financial Times", για να μειώσουν το έλλειμμα.

Ο πολιτικά δύσκολος τρόπος για δημοσιονομική εξυγίανση σε μια χώρα με υψηλό δημόσιο χρέος είναι η μείωση των πρωτογενών δαπανών για κάποια χρόνια.

Αυτό μόνο οι Βρυξέλλες μπορούν να το επιβάλουν με δεδομένη την απροθυμία των εκάστοτε κυβερνώντων να ακουμπήσουν τις "ιερές αγελάδες" του συστήματος.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.