Hellas never dies: Ζήτω το repo μάρκετ!

Η Ελλάδα είναι στην εντατική, αλλά δεν πρόκειται να πεθάνει ακόμη κι αν οι γιατροί της ΕΚΤ τραβήξουν τα σωληνάκια από τα οποία ρέει η ρευστότητα.

Δημοσιεύθηκε: 25 Νοεμβρίου 2009 - 07:48

Dr Money

Αν η Ελλάδα ήταν μια κοινή επιχείρηση, θα είχε πιθανόν ήδη πτωχεύσει.

Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά με τόσο υψηλό χρέος ως ποσοστό του τζίρου, τόσο μεγάλο έλλειμμα χρήσης και με την οικονομική δραστηριότητα υποτονική.

Ευτυχώς, η Ελλάδα δεν είναι μια απλή επιχείρηση.

Είναι ένα κράτος που κατάφερε σε κάποιο σημείο στο παρελθόν να γίνει μέλος μιας πλούσιας οικονομικής κοινότητας, πετυχαίνοντας να ικανοποιήσει τα κριτήρια του Μάαστριχτ.

Φρόντισε όμως εκ των υστέρων να χάσει μεγάλο μέρος της αξιοπιστίας που το ίδιο είχε αποκτήσει με κόπο επί μία δεκαετία, γιατί έτσι βόλευε κάποιους πολιτικούς που ήρθαν στην εξουσία το 2004.

Αυτοί έφυγαν, αλλά το στίγμα της χώρας που εξαπάτησε τους εταίρους της παρέμεινε.

Η νέα κυβέρνηση που εξελέγη στις αρχές Οκτωβρίου δεν προχώρησε σε νέα δημοσιονομική απογραφή.

Όμως, ακολούθησε τη γνωστή ελληνική πολιτική πρακτική που θέλει να «βγαίνει όλο το σκατό στη φόρα κι ακόμα περισσότερο» τη χρονιά που μια νέα κυβέρνηση αναλαμβάνει την εξουσία, ώστε να ξεκινά την επόμενη χρονιά με συγκριτικό πολιτικό και δημοσιονομικό πλεονέκτημα.

Ήταν λοιπόν που ήταν στραβό το κλήμα, το 'φαγε κι ο γάιδαρος..., με αποτέλεσμα το έλλειμμα να ξεφύγει προς το 12,7% του ΑΕΠ το 2009.

Με το δημόσιο χρέος να εκτιμάται στο 120,8% του ΑΕΠ το 2010, το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης στο 9,1% του ΑΕΠ και την κεντρική τράπεζα να διαλαλεί με ντουντούκα στους βασικούς πιστωτές του κράτους, δηλαδή τις ελληνικές τράπεζες, ότι δεν θα πρέπει να επιδιώξουν να αντλήσουν 12μηνη ρευστότητα από την ΕΚΤ τον Δεκέμβριο, το γλυκό ήρθε και έδεσε.

Η χώρα μπήκε στο στόχαστρο του διεθνούς Τύπου για τις επιδόσεις της, προς τέρψη άλλων χωρών, π.χ. Ιρλανδίας, Ισπανίας, που τους κλέψαμε την παράσταση.

Η διεύρυνση των spreads στα ελληνικά κρατικά ομόλογα ή του ασφάλιστρου κινδύνου που πληρώνει όποιος θέλει να ασφαλιστεί από το ενδεχόμενο αδυναμίας της χώρας να εξυπηρετήσει τα χρεόγραφά της ήταν μια απολύτως φυσιολογική συνέπεια.

Όμως, η Ελλάδα είναι πολύ σκληρή για να πεθάνει.

Ακόμη κι αν η ΕΚΤ δυσκολέψει το carry trade των ελληνικών κι άλλων ξένων τραπεζών με τον φθηνό 12μηνο απεριόριστο δανεισμό στο 1% ή στο οποιοδήποτε βασικό επιτόκιο επικρατεί στο μέλλον, υπάρχουν κι άλλες λύσεις, με μία να ξεχωρίζει.

Φυσικά, δεν είναι τόσο προσοδοφόρα ή τόσο ελκυστική όσο ο μηχανισμός της ΕΚΤ.

Είναι όμως ένας τρόπος για να επιτελέσουν οι ελληνικές τράπεζες το εθνικό τους καθήκον, βγάζοντας ταυτόχρονα ένα καλό μεροκάματο, και να βρει ευκολότερα το υπουργείο Οικονομικών τα λεφτά που χρειάζεται το 2010.

Αναφερόμαστε στην αγορά repo όπου οι τράπεζες μπορούν να δανειστούν αρκετά δισ. ευρώ με ενέχυρο κρατικά ομόλογα για διάστημα που δυνητικά θα μπορούσε να φτάσει το 12μηνο.

Φυσικά, οι όροι του δανεισμού θα ήταν κάπως δυσμενέστεροι, υπό την έννοια ότι θα έπρεπε να πληρώσουν μισή έως μία μονάδα πάνω από το επιτόκιο Euribor στον χρόνο σύμφωνα με τις εκτιμήσεις.

Αυτό μεταφράζεται σε επιτόκιο δανεισμού 1,7% έως 2,20% για 12 μήνες, που δεν λειτουργεί αποτρεπτικά από τη στιγμή που η απόδοση των ελληνικών μακροχρόνιων χρεογράφων κυμαίνεται μεταξύ 4,9% και 5,5%.

Εξυπακούεται ότι οι τράπεζες θα πρέπει να γεφυρώσουν το χρονικό χάσμα μεταξύ του 12μηνου δανεισμού από τη μια και του 7ετούς ή 10ετούς ή 15ετούς κρατικού ομολόγου από την άλλη.

Όμως, αυτό θα έπρεπε να το κάνουν είτε έτσι είτε αλλιώς, ακόμη και αν δανείζονταν από την ΕΚΤ.

Υπάρχει επίσης το θέμα του haircut, δηλαδή του ποσοστού της αξίας του ενέχυρου ομολόγου που θα γινόταν αποδεκτό από τον αντισυμβαλλόμενο. Τραπεζίτες θεωρούν ότι το 80% είναι το όριο.

Κοινώς, θα ήταν διατεθειμένοι να δανειστούν στην αγορά repos αν μπορούσαν να δανειστούν μέχρι το 80% της αξίας του ομολόγου που έβαζαν για ενέχυρο.

Φυσικά, όλα αυτά είναι απλά παυσίπονα, που όμως είναι απαραίτητα σ’ αυτή τη φάση.

Η ίαση θα έλθει μόνο μέσα από τη δημοσιονομική πειθαρχία.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.