Οι μύθοι, τα δάνεια και οι τράπεζες!

Πολλοί αναρωτιούνται ή διαμαρτύρονται γιατί δεν φτάνουν τα λεφτά είτε του πακέτου των 28 δισ. ευρώ είτε των καταθετών στην αγορά. Μια ματιά στις ακάλυπτες επιταγές θα τους έλυνε κάποιες απορίες.

Δημοσιεύθηκε: 17 Μαρτίου 2009 - 07:58

Dr Money

Βρε, πώς αλλάζουν οι καιροί!

Πριν από έναν - ενάμιση χρόνο τα περισσότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης αφιέρωναν πολύ χρόνο και χώρο στον υπερδανεισμό των ελληνικών νοικοκυριών που αποδιδόταν στις επιθετικές πολιτικές πιστοδότησης των τραπεζών.

Συνήθως τα περισσότερα παρέλειπαν να αναφέρουν ότι το 50% περίπου του ελληνικού πληθυσμού δεν έχει πάρει δάνειο και ο υπερδανεισμός αφορούσε σε μικρά τμήματα του πληθυσμού στα αστικά κέντρα.

Όμως, οι επικριτές είχαν εν μέρει δίκιο επειδή οι τράπεζες έπαιρναν μεγαλύτερα ρίσκα απ’ ό,τι έπρεπε για να εμφανίσουν υψηλά κέρδη προκειμένου να ικανοποιήσουν τους μετόχους τους και να βγάλουν κέρδη τα μεγαλοστελέχη τους από τα αφορολόγητα stock options.

Clock forward που λένε οι Αγγλοσάξονες και βρισκόμαστε στη σημερινή εποχή όπου τα ίδια μέσα μαζικής ενημέρωσης, πολιτικοί και επιχειρηματίες κατηγορούν τις ίδιες τράπεζες ότι δεν διοχετεύουν χρήμα στην αγορά.

Φυσικά, χρειάστηκε να περάσουν μερικοί μήνες για να γίνει αντιληπτό από τους περισσότερους ότι τα νοικοκυριά έδειχναν απροθυμία να πάρουν νέα δάνεια.

Ο λόγος ήταν προφανής αφού ο κόσμος είχε αρχίσει να φοβάται για τη δουλειά του ή/και για το ύψος του εισοδήματός του, κάτι που εν μέρει οφείλεται στον υπερτονισμό των αρνητικών ειδήσεων στο εσωτερικό και στη μετάδοση της άσχημης οικονομικής κατάστασης που επικρατεί στο εξωτερικό από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Μειώθηκαν επίσης τόσο πολύ τα επιτόκια Εuribor και το βασικό επιτόκιο της ΕΚΤ που πίεσαν τους τόκους στα περισσότερα από τα παλιά δάνεια.

Επιπλέον, υπεραντιστάθμισαν τη διεύρυνση των spreads στα περισσότερα νέα δάνεια λιανικής, που αποτελούν μικρό ποσοστό του συνόλου των δανείων, με αποτέλεσμα να χάσει σημαντικό μέρος από τη λάμψη του το επιχείρημα περί υψηλών επιτοκίων που προβαλλόταν το περασμένο φθινόπωρο.

Απέμειναν τα επιχειρηματικά δάνεια.

Όσον αφορά μεν στα δάνεια προς τις μεγάλες επιχειρήσεις, η ζήτηση δεν είναι έτσι κι αλλιώς ισχυρή αφού πολλά επενδυτικά σχέδια μπήκαν στο συρτάρι ή πάνε χρονικά προς τα πίσω.

Αντίθετα, η ζήτηση για δάνεια από τις πιο μικρές επιχειρήσεις παραμένει σχετικά ισχυρή, προκαλώντας τις έντονες αντιδράσεις εκείνων που είτε δεν μπορούν να πάρουν δάνεια είτε βρίσκονται αντιμέτωποι με τις απαιτήσεις των τραπεζών για μεγαλύτερες εξασφαλίσεις υπό τη μορφή προσημειώσεων σε ακίνητα, τριτεγγυήσεων κ.λπ.

Όμως, αρκετοί από αυτούς που διαμαρτύρονται επειδή οι τράπεζες δεν τους δίνουν δάνειο δεν πληρούν τα νέα και αυστηρότερα πιστοδοτικά κριτήρια.

Μάλιστα, μεσαία στελέχη τραπεζών που δεν έχουν κανέναν λόγο να μην πουν την αλήθεια διαβεβαιώνουν σε ιδιαίτερες συνομιλίες τους ότι μερικοί από τους αιτούντες είναι γνωστοί από το παρελθόν για την αφερεγγυότητά τους.

Από την άλλη πλευρά, αρκετές τράπεζες αποφεύγουν να δίνουν δάνεια σε νέους πελάτες που μπορεί να είναι οριακά φερέγγυοι, για τον απλούστατο λόγο ότι φοβούνται μήπως χρειαστεί να αναχρηματοδοτήσουν υφιστάμενους πελάτες τους.

Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στους αλληλόχρεους λογαριασμούς όπου οι μεταχρονολογημένες επιταγές χρησιμοποιούνται ευρέως και αν σκάσουν θα κληθούν οι τράπεζες να αναχρηματοδοτήσουν τους πελάτες τους.

Τα χθεσινά στοιχεία για την έκρηξη των ακάλυπτων επιταγών και απλήρωτων συναλλαγματικών τον Φεβρουάριο αποκαλύπτει το μέγεθος του προβλήματος και τις αυξανόμενες ανάγκες αναχρηματοδότησης υφιστάμενων δανείων πελατών από τις τράπεζες.

Όλα αυτά οδηγούν στην επιβράδυνση του ρυθμού αύξησης των δανείων προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Το ερώτημα φυσικά παραμένει:

Θα πρέπει οι τράπεζες να αγνοήσουν τα κριτήρια και να δώσουν δάνεια σε μικρομεσαίους αδιακρίτως, όπως προφανώς προκρίνουν αρκετοί πολιτικοί και εκπρόσωποι των μικρομεσαίων;

Η απάντηση θα πρέπει να είναι αρνητική γιατί τότε οι τράπεζες θα θέσουν σε κίνδυνο όχι μόνο τα λεφτά των μετόχων τους αλλά και των καταθετών τους.

Αν οι πολιτικοί και άλλοι θέλουν να βοηθήσουν θα πρέπει να βρουν άλλους τρόπους, όπως στο εξωτερικό.

Όμως, ένα υπερχρεωμένο κράτος δεν μπορεί να κάνει πολλά σε αυτό το μέτωπο.

Την ευθύνη όμως γι’ αυτό έχουν κυρίως όλοι εκείνοι, κυρίως πολιτικοί, που προκάλεσαν με τις πράξεις και τις αποφάσεις τους αυτό το αποτέλεσμα.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.