Το δίλημμα του τελευταίου (;) φράχτη

Tα κέρδη της προηγούμενης εβδομάδας άνοιξαν την όρεξη μερικών που πιστεύουν ότι οι μετοχές μπήκαν σε ανοδικό κανάλι, ενώ οι πολλοί πιστεύουν το αντίθετο. Και οι δύο πλευρές δεν μπορεί να έχουν δίκιο.

Δημοσιεύθηκε: 16 Μαρτίου 2009 - 07:58

Dr Money

Σε συνέντευξή του στους "Financial Times" την προηγούμενη εβδομάδα ο κ. Anthony Bolton, επικεφαλής των επενδύσεων της Fidelity International, προέβλεψε την αρχή μιας νέας μεγάλης ανοδικής χρηματιστηριακής αγοράς.

Ατυχώς, ο κ. Bolton είχε κάνει κάτι αντίστοιχο τον Νοέμβριο του 2008 όπου οι μετοχές είχαν βουτήξει.

Όμως, τα χαμηλά του περασμένου φθινοπώρου αποδείχτηκε ότι δεν ήταν τα χαμηλότερα του πτωτικού κύκλου, αφού διασπάστηκαν προς τα κάτω πριν από λίγο καιρό, με τον S&P 500 να πέφτει στις 676 μονάδες τον Μάρτιο.

"Το μήνυμά μου είναι μην εγκαταλείψετε τώρα γιατί εγκαταλείπετε στον τελευταίο φράχτη" τόνισε ο κ. Bolton.

Ασφαλώς ο κ. Bolton δεν είναι ο μοναδικός που πιστεύει στο αισιόδοξο σενάριο.

Υπάρχουν ασφαλώς κι άλλοι, όμως είναι η μειοψηφία, αν και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό.

Η αλλαγή της κύριας τάσης μιας αγοράς έρχεται όταν την περιμένουν ελάχιστοι κι όχι τη στιγμή που την περιμένουν όλοι. Μόνο και μόνο γι’ αυτόν τον λόγο θα πρέπει να ληφθεί υπόψη.

Για τους υπόλοιπους, τα κέρδη 5,6% περίπου του πανευρωπαϊκού δείκτη Eurofirst 300, της Σοφοκλέους και του Nikkei 225 δεν ήταν παρά ανοδική αντίδραση από μια υπερπουλημένη αγορά όπου η απαισιοδοξία είχε φτάσει στο ζενίθ.

Ακόμη μεγαλύτερα ήταν τα κέρδη της Wall Street λόγω των ενθαρρυντικών μηνυμάτων από τη Citi, την Bank of America και την JP Morgan.

Πόσο μπορεί να διαρκέσει ένα τέτοιο ράλι ανακούφισης;

Κάπου 6 - 7 εβδομάδες απαντούν με βάση τη διάρκεια όσων ράλι έλαβαν χώρα από τη διάσωση της Bear Stearns μέχρι σήμερα.

Όμως, οι αγορές είναι προεξοφλητικοί μηχανισμοί.

Αν λοιπόν το χρηματιστηριακό ράλι ανακούφισης κρατήσει όσο περίπου τα προηγούμενα, θα έχουμε φτάσει στα τέλη Απριλίου, οπότε είναι πιθανόν η ροή των αρνητικών νέων από τις ΗΠΑ να είναι μικρότερη απ’ ό,τι σήμερα, ιδίως από τον χρηματοοικονομικό τομέα.

Αυτό όμως θα μπορούσε να εκληφθεί ως ένα πρώτο σημάδι ότι οι οικονομικές πολιτικές τόνωσης της ζήτησης έχουν αρχίσει να "δαγκώνουν" και τα καλύτερα έρχονται, παρότι τα περισσότερα μακροοικονομικά στοιχεία θα είναι πιθανόν αρνητικά.

Το αντίθετο, λογικά, θα πρέπει να αναμένεται από την ευρωζώνη, όπου τα τελευταία στοιχεία της βιομηχανικής παραγωγής και παραγγελιών της Γερμανίας προμηνύουν ύφεση, ενώ κάτι αντίστοιχο, μηδενικός ρυθμός ανάπτυξης, ισχύει για την Ελλάδα.

Εδώ η ροή των αρνητικών νέων θα είναι λογικά μεγαλύτερη το ίδιο διάστημα.

Ας μην ξεχνάμε ότι η πιστωτική κρίση ξεκίνησε στις ΗΠΑ για να μεταδοθεί αργότερα σε ολόκληρο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της ευρωζώνης.

Επομένως, λογικά θα υπάρξει χρονική υστέρηση της ευρωζώνης σε σχέση με τις ΗΠΑ που μπορεί να μεταφραστεί κυρίως σε διαφορά συγκριτικής απόδοσης μεταξύ των αμερικανικών και ευρωπαϊκών μετοχών όπως έγινε την τελευταία εβδομάδα.

Αν μια σταθεροποίηση του αμερικανικού χρηματοπιστωτικού τομέα δημιουργήσει προσδοκίες για αλλαγή της κύριας τάσης των αγορών, δεν φαίνεται ότι θα συμβεί το ίδιο με την αμερικανική αγορά κατοικίας που ουσιαστικά είναι η πηγή πολλών δεινών.

Οι περισσότερες προβλέψεις θέλουν οι τιμές των κατοικιών να σταθεροποιούνται το 2010.

Αυτό περιπλέκει αρκετά την κατάσταση για τη Wall Street και συνακόλουθα των υπόλοιπων αγορών του πλανήτη.

Υπό αυτή την έννοια, το σημερινό ράλι έχει περισσότερο τα χαρακτηριστικά μιας προσωρινής ανάσας παρά μιας μόνιμης αλλαγής τάσης, η οποία θα έπρεπε να συνοδευτεί από σημάδια σταθεροποίησης της αμερικανικής αγοράς κατοικίας.

Ίσως λοιπόν να μην είναι ο τελευταίος φράχτης για τους επενδυτές, όπως εκτιμά ο κ. Bolton.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.