Οι μετοχές στην παγίδα του χρήματος!

Για να ανέβουν οι μετοχές χρειάζονται "καύσιμα" που διοχετεύουν στην οικονομία οι κεντρικές τράπεζες. Όμως, μερικές φορές τα "καύσιμα" καίγονται πριν φτάσουν στον προορισμό τους.

Δημοσιεύθηκε: 12 Μαρτίου 2009 - 07:59

Dr Money

Οι κ. Μπερνάνκε και Τρισέ αλλά και άλλοι κεντρικοί τραπεζίτες κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να αναθερμάνουν τις οικονομίες, γεγονός που θα έδινε το σήμα για ανάκαμψη των χρηματιστηριακών αγορών, χωρίς όμως απτό αποτέλεσμα μέχρι σήμερα.

Η νομισματική πολιτική που ακολουθούν οι δύο μεγαλύτερες και σημαντικότερες κεντρικές τράπεζες του πλανήτη είναι σαφώς επεκτατική.

Η Fed έχει οδηγήσει το παρεμβατικό της επιτόκιο στο μηδέν, ενώ η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) το έχει μειώσει στο 1,5%, στο χαμηλότερο επίπεδο εδώ και πολλές δεκαετίες για το ευρωπαϊκό χρηματοοικονομικό σύστημα.

Μαζί με άλλες κεντρικές τράπεζες, π.χ. την Τράπεζα της Αγγλίας, η Fed έχει επίσης προχωρήσει στην εφαρμογή ανορθόδοξων μεθόδων νομισματικής πολιτικής (quantitative easing).

Mε άλλα λόγια, οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες έχουν διογκώσει τον ισολογισμό τους, ρίχνοντας χρήμα στην αγορά, μετά την εκδήλωση της πιστωτικής κρίσης το καλοκαίρι του 2007.

Η ΕΚΤ εκτιμάται ότι έχει αυξήσει τον ισολογισμό της κατά 600 δισ. ευρώ αυτό το διάστημα.

Όμως, η ελαστική νομισματική πολιτική δεν έχει αποφέρει ακόμη αποτελέσματα στην πραγματική οικονομία, δίνοντας μια καλή πρόφαση στις αγορές να κάνουν ράλι.

Η πρώτη εξήγηση που δόθηκε γι’ αυτό ήταν προφανής.

Χρειάζονται κάπου 8 - 12 μήνες και μερικές φορές περισσότεροι για να αισθανθεί η πραγματική οικονομία τις επιπτώσεις από τις αποφάσεις για τη νομισματική πολιτική.

Ένας τρόπος για να διαπιστώσει κανείς τι γίνεται είναι να ρίξει μια ματιά στον ενδιάμεσο που δεν είναι άλλος από την προσφορά χρήματος.

Φυσικά, υπάρχουν διάφοροι ορισμοί για την προσφορά χρήματος ανάλογα με τι περιλαμβάνει κανείς.

Ένας είναι η νομισματική βάση που περιλαμβάνει το χρήμα σε κυκλοφορία και τις επιπλέον ρεζέρβες που έχουν οι εμπορικές τράπεζες στην κεντρική τράπεζα. Η νομισματική βάση έχει υπερδιπλασιαστεί στις ΗΠΑ το τελευταίο 12μηνο και είναι 40% πιο πάνω στην ευρωζώνη, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αναλυτών της Morgan Stanley.

Όμως, η νομισματική βάση δεν είναι ο μοναδικός τρόπος ορισμού της προσφοράς χρήματος και πιθανόν ο πιο χρήσιμος.

Ένας άλλος είναι το Μ1 που περιλαμβάνει το ρευστό σε κυκλοφορία μαζί με τις καταθέσεις των μη χρηματοοικονομικών φορέων στις τράπεζες. Αν προστεθούν τα Αμοιβαία κ.λπ. στον προηγούμενο ορισμό, προκύπτει η προσφορά χρήματος με πιο ευρεία έννοια Μ2, Μ3 και Μ4.

Η απροθυμία των τραπεζών να δανείσουν χρήματα και να αγοράσουν ομόλογα κι άλλα στοιχεία ενεργητικού είχε ως αποτέλεσμα η προσφορά χρήματος Μ1 να είναι σχεδόν μηδενική στην ευρωζώνη μέχρι πριν από λίγο καιρό και να ανέβει κοντά στο 7% πρόσφατα.

Επομένως, η επεκτατική νομισματική πολιτική δεν έχει πολύ καιρό που ξεκίνησε να έχει αξιοπρόσεκτο αντίκτυπο στην προσφορά χρήματος.

Ως εκ τούτου, θα χρειαστεί κι άλλος χρόνος για να επιταχυνθεί ο ρυθμός αύξησης της προσφοράς χρήματος στην ευρωζώνη που αποτελεί το ενδιάμεσο στάδιο πριν γίνει αισθητός στην πραγματική οικονομία.

Αυτό είναι καλό νέο για τις αγορές, καθώς η προσφορά χρήματος θεωρείται από πολλούς προπομπός εξελίξεων (leading indicator), ενώ δεν συμβαίνει το ίδιο με την πιστωτική επέκταση.

Υπο αυτή την έννοια, η αύξηση της προσφοράς χρήματος με την πιο ευρεία έννοια συνιστά θετική εξέλιξη για τις μετοχές και την οικονομία, που δείχνουν να αποφεύγουν μια μεγάλη παγίδα.

Ας μην ξεχνάμε ότι αρκετοί, κυρίως μονεταριστές, θεωρούν πως η Μεγάλη Ύφεση του 1929 οφειλόταν στην αποτυχία της τότε νομισματικής πολιτικής, που οδήγησε σε συρρίκνωση της προσφοράς χρήματος στις αρχές της δεκαετίας του 1930.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.