To χρηματιστηριακό δίλημμα του 2009!

Είναι αναπόφευκτο ότι σε κάποιο σημείο μέσα στη νέα χρονιά οι επενδυτές θα βρεθούν προ διλήμματος και θα πρέπει να διαλέξουν τη σωστή πλευρά. Αυτό ίσως συμβεί πιο νωρίς απ’ ό,τι πολλοί περιμένουν.

Δημοσιεύθηκε: 7 Ιανουαρίου 2009 - 08:00

Dr Money

Η Σοφοκλέους ένιωσε στο πετσί της τη μεγάλη πτώση του 2008, όμως άλλες ώριμες αγορές βρέθηκαν στη δυσάρεστη θέση να υποστούν το ίδιο μαρτύριο για δύο συνεχόμενες χρονιές έστω κι αν η περυσινή ήταν η πιο... αιματηρή.

Με τους διαχειριστές, τους χρηματιστές και τους άλλους ανθρώπους των αγορών πίσω στα γραφεία τους μετά την παραδοσιακή ανάπαυλα των γιορτών, η κούρσα των αποδόσεων για το 2009 έχει ξεκινήσει.

Σε αυτή τη χρονική στιγμή, η αισιοδοξία είναι είδος σε ανεπάρκεια, όμως δεν χρειάζονται παρά κάποιες ανοδικές συνεδριάσεις για να αρχίσει αυτό να αλλάζει και οι πρώτες συνεδριάσεις του 2009 είναι ενθαρρυντικές.

Δεν θα πρέπει, λοιπόν, να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να δούμε νωρίτερα το φαινόμενο που έχει παρατηρηθεί σε άλλες μεγάλες πτωτικές αγορές στο παρελθόν.

Μια πολύ ισχυρή ανοδική κίνηση που μπορεί να διαρκέσει μερικές εβδομάδες και να προσφέρει σημαντικά κέρδη.

Είναι κάτι που θα πρέπει να θεωρείται πολύ πιθανόν μετά την παρατεταμένη και μεγάλη πτώση των μετοχών το 2008 αφού έχει, εκτός των άλλων, σύμμαχο την Ιστορία.

Φυσικά, είναι κάτι που πολλοί ανέμεναν το τελευταίο δίμηνο του 2008 αλλά διαψεύστηκαν.

Όσο όμως καθυστερεί να έρθει η ανοδική κίνηση, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να είναι ισχυρότερη και μεγαλύτερης διάρκειας.

Πόσο ισχυρή και πόσο θα μπορούσε να διαρκέσει μια τέτοια άνοδος;

Τα στοιχεία για τον Dow Jones την περίοδο της μεγάλης ύφεσης μεταξύ 1929 και 1933 δείχνουν ότι η μεγαλύτερη ανοδική αντίδραση μεταφράστηκε σε κέρδη 49% και διήρκεσε 5 μήνες.

Η μικρότερη άνοδος ήταν της τάξης του 16% και κράτησε 3 μήνες, ενώ η μέση διάρκεια των ανοδικών κινήσεων ήταν 2 μήνες και συνοδεύτηκε από κέρδη της τάξης του 30% περίπου.

Στη Ιαπωνία η Ιστορία έχει καταγράψει 3 χρηματιστηριακά ράλι ανακούφισης που πρόσφεραν κέρδη μεγαλύτερα του 50% στο γεν τη δεκαετία του 1990.

Όμως, η μεγάλη ύφεση της δεκαετίας του 1930 και η περίπτωση της Ιαπωνίας τη δεκαετία του 1990 δεν είναι απολύτως συμβατές με τη σημερινή κατάσταση στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία, στην ευρωζώνη κι αλλού.

Άλλωστε, οι οικονομικές αρχές δεν επανέλαβαν, σε μεγάλο βαθμό, αυτή τη φορά τα λάθη οικονομικής πολιτικής της δεκαετίας του 1930 ή της δεκαετίας του 1990 στην Ιαπωνία.

Αυτό δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την απόφαση των σημερινών επενδυτών αφού η όποια άνοδος θα μπορούσε να αποτελεί την αρχή ενός νέου μακροχρόνιου ανοδικού κύκλου και όχι απλώς ένα μικρό ανοδικό διάλλειμα σε μια πτωτική αγορά.

Δεν αποκλείεται, μάλιστα, οι επενδυτές να βρεθούν προ του ανωτέρω διλήμματος πιο σύντομα απ' ό,τι περιμένουν.

Ισως γι’ αυτό ο γνωστός στρατηγικός αναλυτής της Morgan Stanley κ. Τoν Ντράισμα έσπευσε να τοποθετηθεί, θεωρώντας ότι είναι νωρίς ακόμη για διατηρήσιμη αντιστροφή της κύριας πτωτικής τάσης των χρηματιστηριακών αγορών.

Πιθανόν ο κ. Ντράισμα να έχει δίκιο.

Ακόμη κι έτσι, όμως, δεν είναι εύκολο να αποδεχτεί κάποιος που έχει υποστεί μεγάλες απώλειες στο μετοχικό χαρτοφυλάκιό του ότι έχασε μια ανοδική κίνηση της τάξης του 10% - 20% όταν υπάρχουν λόγοι, π.χ. αρνητική επενδυτική ψυχολογία, που δικαιολογούν κάτι ανάλογο.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.