Τα χρόνια περνάνε αλλά τα χούγια δεν αλλάζουν όπως δείχνουν τα ταξί

Μερικά πράγματα μένουν χαραγμένα στη μνήμη μας.

Μια από τις πρώτες ενέργειες της νέας κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία είχε κερδίσει τις εκλογές τον Μάρτιο του 2004, ήταν να μην υλοποιήσει ένα από τα σχέδια της προηγούμενης του ΠΑΣΟΚ, γιατί είχε σημαντικό πολιτικό κόστος. Τουλάχιστον έτσι νόμιζε. 

Επρόκειτο για το σχέδιο της εγκατάστασης μηχανημάτων πληρωμής με κάρτα στα πρατήρια καυσίμων. Τα μηχανήματα θα έδιναν την ευχέρεια στους πελάτες των πρατηρίων καυσίμων να πληρώνουν με κάρτες, συμβάλλοντας στον περιορισμό της φοροδιαφυγής.

Ο νέος, τότε, υφυπουργός Οικονομικών αρμόδιος για τέτοια θέματα (πρώην εφοριακός, αν θυμόμαστε καλά) έβαλε το σχέδιο στον πάγο, υιοθετώντας στην ουσία τις απόψεις των πρατηριούχων. Οι τελευταίοι προέβαλαν ως δικαιολογία τεχνικά θέματα, αλλά ο πραγματικός λόγος ήταν ο περιορισμός της φοροδιαφυγής.  

Το θυμηθήκαμε, διαβάζοντας για την άρνηση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ταξί να παραλάβει και εν συνεχεία να διαθέσει στα μέλη της το αυτοκόλλητο με την αναγραφή της διαθεσιμότητας POS.  Το αυτοκόλλητο σήμα, με διαστάσεις 25×12 εκατοστά, γράφει σε ελληνικά και αγγλικά τις υποχρεώσεις του οδηγού για αποδοχή ηλεκτρονικών πληρωμών και έκδοση αποδείξεων και το δικαίωμα του πελάτη να μην πληρώσει, αν δεν λάβει τη σχετική απόδειξη. 

Είχαν προηγηθεί καταγγελίες ότι οδηγοί ταξί έβρισκαν προφάσεις για να μη δέχονται πληρωμές με κάρτα, επικαλούμενοι την έλλειψη σήματος κ.λπ.

Σημειώνεται ότι οι ταξιτζήδες δηλώνουν σχεδόν πένητες στην εφορία, εμφανίζοντας μέσο μηνιαίο εισόδημα 545 ευρώ, με τους περισσότερους να φορολογούνται με βάση το τεκμαρτό εισόδημα. Το μέσο τεκμαρτό τους εισόδημα είναι 972 ευρώ.

Χρειάσθηκε να περάσουν πάνω από 50 μέρες από τα τέλη Ιουλίου, όταν ψηφίσθηκε το σχέδιο νόμου για το αυτοκόλλητο, ώστε να βγει νέα Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ). Η τελευταία αυστηροποιεί το πλαίσιο παραλαβής των ειδικών ταμπελών αλλά δίνει στους ταξιτζήδες ακόμη 5 εβδομάδες για να τα τοποθετήσουν.

Σε άλλη σοβαρή δυτική χώρα που οι νόμοι εφαρμόζονται, όλοι οι εμπλεκόμενοι θα είχαν λάβει τα πρόστιμα των 1.000 ευρώ και θα τα είχαν ήδη πληρώσει. Επιπλέον, ο νομοθέτης θα προέβλεπε επιπλέον πρόστιμο για κάθε μέρα ή εβδομάδα καθυστέρησης.

Εδώ, όμως, είναι Ελλάδα. Γι’ αυτό βγήκε ο ΥΠΕΘΟ κ. Χατζηδάκης χθες και μίλησε για την αυστηροποίηση της διαδικασίας, δίνοντας επιπλέον χρόνο για συμμόρφωση στους  εμπλεκόμενους. Προφανώς, το ΥΠΕΘΟ θα ήταν πιο αυστηρό, αν στη θέση των ταξιτζήδων ήταν κάποια άλλη επαγγελματική ομάδα με λιγότερα μέλη και επιρροή. 

Όμως, στη χώρα η οποία υποδέχεται πάνω από 30 εκατ. τουρίστες κάθε χρόνο και της οποίας η οικονομία εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από τον τουρισμό, θεωρείται φυσιολογικό να ψάχνουν οι ξένοι επισκέπτες να βρουν μετρητά για να πληρώσουν τους ταξιτζήδες. Και επιπλέον, να μην υπάρχουν Uber, γιατί η πολιτεία αποδέχθηκε τα επιχειρήματα της συντεχνίας των ταξιτζήδων,  οι οποίοι δηλώνουν πολύ λίγα σε σχέση με τα λεφτά που πραγματικά βγάζουν.

Πρόκειται για μια σουρεαλιστική κατάσταση στην οποία η  κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα είναι όμηροι πολυπληθών ή μη επαγγελματικών μονάδων, λόγω πολιτικού κόστους. 

Κάποιος μπορεί να ισχυρισθεί ότι έστω και με καθυστέρηση το ΥΠΕΘΟ έκανε το σωστό και αυτό πρέπει να του αναγνωρισθεί. Πράγματι. Όμως, ο πήχης θα πρέπει να τοποθετείται ψηλότερα και όχι χαμηλότερα.