Μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο χρυσός;

Ακόμη θυμάμαι τι μου είχε πει ο Μάικλ Πίρσον, το αφεντικό μου, όταν έκανα το αγροτικό μου στη Γουόλ Στριτ: «Το πρώτο μου σπίτι το αγόρασα το 1980 λόγω του ράλι στον χρυσό».

O Mάικλ είχε εκτιμήσει σωστά ότι η άνοδος του πληθωρισμού στις ΗΠΑ θα έδινε ώθηση στον χρυσό και δικαιώθηκε. 

Ήταν επίσης τυχερός. Από το 1971, όταν ο πρόεδρος Νίξον αποφάσισε να εγκαταλείψει το μεταπολεμικό σύστημα των σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών του Bretton Woods και τη μετατροπή των δολαρίων σε χρυσό στην τιμή των 35 δολαρίων η ουγκιά, η τιμή του χρυσού ανέβαινε αρκετά σε σύγκριση με τον πληθωρισμό, με αποκορύφωμα το πέταγμα στις αρχές του 1980.

Από τότε μέχρι σήμερα, το κίτρινο μέταλλο δεν τα έχει καταφέρει το ίδιο καλά. Οι ελπίδες που υπήρχαν για αναζωπύρωση του πληθωρισμού μετά τη Μεγάλη Υφεση του 2007-2008 και την πολύ χαλαρή νομισματική και δημοσιονομική πολιτική που υιοθετήθηκε, δεν επιβεβαιώθηκαν.

Το αποτέλεσμα ήταν η κατάρρευση της τιμής του χρυσού το 2013. Η πανδημία του κορωνοϊού έδωσε νέα ώθηση στον χρυσό και οδήγησε την ονομαστική τιμή σε ιστορικό υψηλό. Ο χρυσός εμφανίζει τάσεις σταθεροποίησης πάνω από τα 2.000 δολάρια η ουγκιά και αρκετοί πιστοί προβλέπουν ότι έρχονται νέα ρεκόρ παρά την υποχώρηση του πληθωρισμού.

Γιατί;    

Οι τρεις βασικές κατηγορίες αγοραστών χρυσού είναι οι επενδυτές, οι κεντρικές τράπεζες και οι αγοραστές κοσμημάτων. Οι κεντρικές τράπεζες είναι καθαροί αγοραστές χρυσού από το 2010 μέχρι σήμερα, με τις κεντρικές τράπεζες της Ρωσίας, της Κίνας και της Τουρκίας να κρατούν τα σκήπτρα. Επιπλέον, οι αγορές κοσμημάτων δεν εμφανίζουν μεγάλες διακυμάνσεις.

Επομένως, το βάρος πέφτει στους επενδυτές. Με τις συγκλίνουσες εκτιμήσεις να θέλουν τον πληθωρισμό σε χαμηλότερα επίπεδα, το ερώτημα είναι πώς εξηγείται αυτή η όρεξη.

Η εύκολη απάντηση είναι η αδυναμία του δολαρίου. Κι αυτό γιατί, αφενός, ο χρυσός χρησιμοποιείται ως αντίβαρο για υποτιμημένα νομίσματα και αφετέρου, μεταφράζεται σε ισχυρότερο χρυσό σε δολάρια. 

Η άλλη απάντηση είναι η διολίσθηση των αποδόσεων των ομολόγων καθώς καθιστά τον χρυσό, ο οποίος δεν πληρώνει τοκομερίδιο, πιο ελκυστική επένδυση. Ακόμη, η αντεστραμμένη καμπύλη επιτοκίων στις ΗΠΑ, όπου οι βραχυπρόθεσμες αποδόσεις είναι μεγαλύτερες από τις μακροπρόθεσμες,  προδιαθέτει για ύφεση και μειώσεις επιτοκίων από τη Fed που ευνοούν το πολύτιμο μέταλλο.

Υπέρ του χρυσού δουλεύουν επίσης οι τραπεζικές κρίσεις όπως εκείνη που ενέσκηψε τον Μάρτιο στις ΗΠΑ και εν συνεχεία στην Ελβετία με την Credit Suisse. 

Αναμφισβήτητα, η τιμή του χρυσού βρίσκεται κοντά στα ιστορικά υψηλά επίπεδα και αυτό είναι λογικό να προβληματίζει. Αν όμως ο πληθωρισμός συνεχίσει να διολισθαίνει, το πολύτιμο μέταλλο θα χρειαστεί στηρίγματα όπως το αδύναμο δολάριο και ίσως κάποιο νέο αρνητικό χρηματοοικονομικό γεγονός για να συνεχίσει το ράλι.