Να αλλάξει τη σχέση της με το ΔΝΤ και από δανειζόμενη χώρα να γίνει πιστώτρια επιθυμεί η Ελλάδα, όσο παράξενο κι αν ακούγεται.
Χθες, ο υπουργός Οικονομικών κ. Σταϊκούρας γνωστοποίησε στη Βουλή ότι δρομολογούνται οι διαδικασίες για την ολοκλήρωση της αποπληρωμής του υπολοίπου των δανείων στο ΔΝΤ, ύψους 1,8 δισ. ευρώ, και μέρους των διμερών δανείων της Ελλάδας με χώρες της ΕΕ (GLF), ύψους 2,7 δισ. ευρώ. Θυμίζουμε ότι το αρχικό ποσό των διμερών δανείων ήταν 52,9 δισ. ευρώ αλλά έχει μειωθεί κοντά στα 50 δισ. ευρώ. Αν δεν κάνουμε λάθος, η Σλοβακία είχε αρνηθεί να δανείσει στην Ελλάδα διμερώς το 2010, ισχυριζόμενη ότι δεν μπορεί να δανείζει σε μια χώρα που έδινε πολύ υψηλότερες συντάξεις απ’ ό,τι η ίδια στους συνταξιούχους της. Για την ολοκλήρωση της διαδικασίας απαιτούνται εγκρίσεις από πολλούς, όπως ESM, εθνικά κοινοβούλια κ.λπ. Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούσε να ολοκληρωθεί στις αρχές του 2022, λόγω γραφειοκρατίας, αντί του τέλους της φετινής χρονιάς όπως φαίνεται να επιθυμεί η κυβέρνηση.
Όμως, δεν είναι μόνο αυτό. Τι ακριβώς συμβαίνει; Το ΔΝΤ θέλει να φτιάξει ένα νέο Ταμείο -για την ακρίβεια είναι έτοιμο-, που θα παρέχει δάνεια σε αδύναμες χώρες μετά την πανδημία. Οποιαδήποτε χώρα-μέτοχος του ΔΝΤ που το επιθυμεί, θα μπορούσε να συνεισφέρει στο Ταμείο σε εθελοντική βάση. Η Ελλάδα έχει ήδη διαμηνύσει ότι θέλει να συμμετάσχει σ’ αυτό το Ταμείο με το ποσό των 300 εκατ. ευρώ, που θα μπορούσε να αβγατίσει στο μέλλον.
Πρόκειται για μια χειρονομία που έχει, αφενός, συμβολικό χαρακτήρα και αφετέρου, ουσιαστικό, γιατί σηματοδοτεί την αλλαγή πίστας ή καλύτερα καθεστώτος στη σχέση της Ελλάδας με το ΔΝΤ, που έχει περάσει από 40 κύματα. Μην ξεχνάμε τις προσπάθειες εκδίωξης του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο του 2014, καθώς οι τότε κυβερνητικοί ιθύνοντες, ενθαρρυμένοι από την έξοδο της χώρας στις αγορές και τα ποσά που συγκέντρωσε τον Απρίλιο και τον Ιούλιο, πίστευαν ότι δεν χρειάζονταν το ΔΝΤ. Οι συνομιλίες των δύο αντιπροσωπειών στο Παρίσι ήταν έντονες και δύο μέλη της ελληνικής αντιπροσωπείας είχαν χρησιμοποιήσει μη ευπρεπείς εκφράσεις προς τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ, αντιδρώντας στις απαιτήσεις των δανειστών. Λίγο αργότερα, ο τότε πρωθυπουργός κ. Σαμαράς γνωστοποιούσε στην κα Μέρκελ την πρόθεσή του να φύγει το Ταμείο από το ελληνικό πρόγραμμα προσαρμογής, με την καγκελάριο να του απαντά ότι η ίδια δεν είχε αντίρρηση αλλά θα έπρεπε να πάρει το ΟΚ του κ. Σόιμπλε. Όμως, κανένα μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας δεν πήγε να δει τον κ. Σόιμπλε κατά τη διάρκεια εκείνης της επίσκεψης. Όταν το συνειδητοποίησαν, ήταν ήδη στο αεροπλάνο της επιστροφής στην Αθήνα. Εκ των υστέρων πήγε να τον δει ο τότε Έλληνας ΥΠΟΙΚ Γκίκας Χαρδούβελης, που πήρε την κρυάδα της απόρριψης της ελληνικής πρότασης για έξοδο του ΔΝΤ. Το αξιοσημείωτο είναι ότι ο Πόουλ Τόμσεν του ΔΝΤ δεν είχε αντίρρηση, με την προϋπόθεση ενός βελούδινου διαζυγίου που θα επέτρεπε στο Ταμείο να αποχωρήσει με αξιοπρέπεια, σύμφωνα με συνομιλητές του.
Ό,τι δεν έγινε τότε, γίνεται τώρα, με καθυστέρηση κάπου 7 ετών καθώς η Ελλάδα αναμένεται να αποπληρώσει το υπόλοιπο του δανείου στο ΔΝΤ. Κι όχι μόνο αυτό. Η Ψωροκώσταινα θέλει να γίνει πιστωτής του ΔΝΤ. Πώς αλλάζουν οι καιροί...
Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.