Ο,τι λάμπει δεν είναι χρυσός

Για να μη χάνουμε το δάσος.

Η Ελλάδα είναι μια υπερχρεωμένη χώρα, με δημόσιο χρέος που υπερβαίνει το 200% του ΑΕΠ. Ομως, παρείχε μια από τις μεγαλύτερες δημοσιονομικές στηρίξεις προς τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις της ως ποσοστό του ΑΕΠ και ένα μέρος -όχι αμελητέο- από αυτά τα λεφτά κατέληξαν σε τσέπες που δεν τα είχαν ανάγκη.

Είναι επίσης μια χώρα με πανθομολογούμενο μεγάλο έλλειμμα επενδύσεων, που υπονομεύει τις αναπτυξιακές προοπτικές της. Ομως, αυτό δεν εμπόδισε τις πολιτικές δυνάμεις να συμφωνήσουν ότι θα έπρεπε τα λεφτά του ΕΣΠΑ που προορίζονταν για επενδύσεις να μετατραπούν σε επιδοτήσεις.

Παρ’ όλα αυτά, η Ελλάδα εμφάνισε πέρυσι μια από τις μεγαλύτερες υφέσεις στην ευρωζώνη, καθώς το ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) συρρικνώθηκε πάνω από 8%.

Είναι λοιπόν φυσιολογικό και αναμενόμενο να ανακάμψει η οικονομία της, εμφανίζοντας υψηλότερο ποσοστό μεγέθυνσης το 2021 σε σύγκριση με τον μέσο όρο της ευρωζώνης.

Ομως, αυτή η εξέλιξη που επιβεβαίωσαν τα χθεσινά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τον ρυθμό ανάπτυξης το 2ο τρίμηνο του 2021 δεν δικαιολογούν ούτε τις θριαμβολογίες της συμπολίτευσης ούτε την τοποθέτηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Υπενθυμίζουμε ότι το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 16,2% το 2ο τρίμηνο του 2021 σε σύγκριση με το αντίστοιχο περσινό, που σημαδεύθηκε από το αυστηρό απαγορευτικό με βάση τα προσωρινά στοιχεία.

Η ανωτέρω εξέλιξη σε συνδυασμό με το καλύτερο του αναμενομένου αποτέλεσμα του 1ου τριμήνου και την καλή πορεία του τουρισμού από τον Ιούλιο μέχρι σήμερα δημιουργεί βάσιμες ελπίδες για ανάπτυξη μεγαλύτερη από 4% και ενδεχομένως -αν όλα πάνε καλά το 4ο τρίμηνο- άνω του 5% φέτος.

Ομως, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να φτάσει τα 183,4 δισ. ευρώ του 2019 φέτος. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμά πως το ΑΕΠ θα ανέλθει σε 172,1 δισ. ευρώ το 2021 και 183,7 δισ. το 2022.

Στην καλύτερη των περιπτώσεων, το ΑΕΠ θα ξεπεράσει το 2022 την επίδοση του 2019. Δεν είναι για θριαμβολογίες όπως κάνει η κυβέρνηση.

Ιδίως, αν αντιληφθεί κάποιος ότι θα πρέπει να πάει πίσω στο μακρινό 2002, δηλ. ένα μόλις χρόνο μετά την υιοθέτηση του ευρώ, για να βρεί ΑΕΠ ίσο σχεδόν με εκείνο που είχαμε το 2020. Δηλ. κάπου 18 χρόνια πίσω.

Ούτε όμως δικαιολογούνται οι γενικόλογες τοποθετήσεις του τύπου «οι αριθμοί ευημερούν...» της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ασφαλώς, οι αριθμοί θα πρέπει να ευημερήσουν, για να ευημερήσουν κατόπιν οι άνθρωποι.

Ο υψηλός ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ το 2ο τρίμηνο είναι μια θετική εξέλιξη αλλά δεν είναι χρυσός, ούτε άνθρακας.