Η αξιοπιστία εύκολα χάνεται και δύσκολα κερδίζεται

Ένας από τους λόγους που η Ελλάδα χρειάστηκε να περιμένει κάπου 8 χρόνια για να εξέλθει από τον αστερισμό των μνημονίων σε αντίθεση με την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Κύπρο, που βγήκαν πολύ γρηγορότερα, ήταν το έλλειμμα αξιοπιστίας των ελληνικών αρχών στα μάτια των εταίρων-δανειστών. Φυσικά, υπήρχαν κι άλλοι λόγοι. Όμως, ο χαμηλός βαθμός αξιοπιστίας έπαιξε σημαντικό ρόλο και δεν μπορεί να αδικήσει κανείς τους δανειστές γι’ αυτό. Οποιουδήποτε θα κλονιζόταν η εμπιστοσύνη, αν άκουγε τους συνομιλητές του να τον διαβεβαιώνουν ότι θα εκπλήρωναν κάποια ορόσημα σ’ ένα πρόγραμμα και επανειλημμένα δεν το έκαναν.

Φυσικά, δεν ήταν πάντοτε έτσι. Τους πρώτους μήνες του μνημονίου το 2010, η τρόικα έδειχνε εμπιστοσύνη στην ελληνική πλευρά αλλά όσο περνούσε ο καιρός, αυτή εξανεμιζόταν όπως μπορούν να διαβεβαιώσουν αρκετοί από τους πρωταγωνιστές, ένθεν και εκείθεν. Από την άλλη πλευρά, η αξιοπιστία της ελληνικής πλευράς αυξανόταν όσο περνούσε ο χρόνος και οι πιστωτές έβλεπαν ότι εφαρμοζόταν το 3ο μνημόνιο. Η βελτίωση συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια, π.χ. 2019, όμως δεν έχει φτάσει στα επιθυμητά επίπεδα. Ίσως, «γιατί μας έχουν μάθει πλέον», όπως συχνά ακούγεται στην πιάτσα.

Αυτό διαχέεται σε ολόκληρη την αποκαλούμενη κοινοτική γραφειοκρατία. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και πιο πρόσφατα, ο SSM απέρριψε την πρόταση της διοίκησης της Εθνικής Τράπεζας για διάσπαση της Εθνικής Ασφαλιστικής, παρότι ήταν λογική και προτιμότερη από την πώληση στο fund CVC με τη γνωστή αποτίμηση. Ούτε είναι τυχαίο ότι θα απορριφθούν από την Κομισιόν κάποια από τα πρότζεκτ της Αθήνας, που προβλέπουν επιχορήγηση επενδύσεων σε αυτοκινητόδρομους από το Ταμείο Ανάκαμψης, σύμφωνα με έγκυρες πηγές. Ούτε είναι τυχαίο ότι δεν επιθυμούν να συμμετάσχει το ΤΧΣ με το ποσοστό που του αναλογεί στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Πειραιώς και μείωση αργότερα, για να μεγιστοποιήσει το όφελός του ως μετόχου. Παρότι αυτό επιτάσσει η λογική.

Γιατί όμως κράτησαν/κρατούν αυτή τη στάση τόσο στο θέμα της Εθνικής Ασφαλιστικής όσο και της Τράπεζας Πειραιώς; Πολύ απλά, γιατί δεν εμπιστεύονται τις ελληνικές αρχές, διοικήσεις κ.λπ. Κι αυτό γιατί θεωρούν πιο πιθανό οι ελληνικές αρχές να προσπαθήσουν να διατηρήσουν τον έλεγχό τους, για να μπορούν να κάνουν ρουσφέτια πάσης φύσεως, κατά το κοινώς λεγόμενο.

Ασφαλώς, δεν κομίζουμε γλαύκα εις Αθήνας για όσους τα γνωρίζουν. Όμως, το έλλειμμα αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης, παρότι μικρότερο από πριν, έχει το τίμημά του.