Ο λύκος κι αν γέρασε κι άσπρισε το μαλλί του...

Για να κατανοήσει κάποιος καλύτερα το ελληνικό οικονομικό γίγνεσθαι, θα πρέπει να εντρυφήσει στα μικρά, καθημερινά συμβάντα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, ελεύθεροι επαγγελματίες και επιχειρηματίες.

Ας ξεκινήσουμε με τον ΕΦΚΑ. Χθες, το υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε μεγάλο πρωτογενές έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού για τον Ιανουάριο που πλησίασε το 1,5 δισ. ευρώ. Σημαντικό ρόλο σ’ αυτό έπαιξε η μείωση κατά 812 εκατ. ευρώ των καθαρών εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού.

Θα περίμενε κάποιος ότι όλοι οι φορείς της Γενικής Κυβέρνησης κάνουν ό,τι μπορούν για να γεμίσει ο κρατικός κορβανάς. Όμως, αυτό δεν συμβαίνει, όπως αποδεικνύει το πραγματικό γεγονός που ακολουθεί, καθώς ακόμη κι αν θέλει να δουλέψει κάποιος, δεν μπορεί.

Φαντασθείτε λοιπόν μια μικρή εταιρεία που αναλαμβάνει κατόπιν διαγωνισμού από φορέα του υπουργείου Εργασίας να ολοκληρώσει μερικά μικρά έργα εντός ολίγων μηνών, π.χ. δύο έως τεσσάρων. Για να είναι σύννομη, δηλ. να ξεκινήσει τις εργασίες και να πληρώσει τα αναλογούντα ένσημα στους απασχολούμενους, θα πρέπει να έχει κάνει αίτηση στον ΕΦΚΑ, να κλείσει ραντεβού και να προσκομίσει όλα τα σχετικά έγγραφα ώστε να λάβει ΑΜΟΕ. Χωρίς τον τελευταίο αριθμό μητρώου (ΑΜΟΕ) δεν μπορεί να ασφαλίσει τους απασχολούμενους. Έλα, όμως, που διάφορα παραρτήματα του ΕΦΚΑ δεν απαντάνε στα αιτήματα που υποβάλλονται επί μήνες για κάποιο λόγο. Ο χρόνος περνάει και ο σωστός εργολάβος κινδυνεύει να βρεθεί έκπτωτος από το έργο, χωρίς να φταίει. Για την ακρίβεια, επειδή ένας άλλος φορέας του υπουργείου Εργασίας δεν δίνει ΑΜΟΕ. Ο εργολάβος έχει λοιπόν την επιλογή είτε να περιμένει τον ΕΦΚΑ, ρισκάροντας να κηρυχθεί έκπτωτος, είτε να προχωρήσει το έργο παράνομα, χωρίς να έχει λάβει ΑΜΟΕ και χωρίς να ασφαλίσει τους εργαζομένους του. Στη δεύτερη περίπτωση, ο άλλος φορέας του υπουργείου Εργασίας θα τον πληρώσει χωρίς να ελέγξει τα ένσημα.

Και στις δύο περιπτώσεις, ο ΕΦΚΑ χάνει έσοδα σε μια περίοδο που τόσο ο ίδιος όσο και ο κρατικός προϋπολογισμός τα χρειάζονται πολύ.

Κάποιος ίσως ισχυρισθεί πως πρόκειται για θέατρο του παραλόγου καθώς δυο φορείς του ίδιου υπουργείου (Εργασίας) κάνουν αντίθετα πράγματα. Ασφαλώς, αυτή η κατάσταση κρύβει παθογένειες δεκαετιών. Όμως, είναι μια πραγματικότητα.  Προφανώς, δεν είναι η μοναδική κατάσταση που παρατηρεί κανείς κι αναρωτιέται πόσα χρόνια θα πρέπει να περάσουν ακόμη για να αλλάξουν κάποια βασικά πράγματα στην Ελλάδα.

Ας πάρουμε τη Διώρυγα της Κορίνθου. Ένα τεράστιο τεχνικό έργο για την εποχή του, δηλ. τον 19ο αιώνα, με το οποίο δεν μπορεί να συγκριθεί κάποιο άλλο μεταγενέστερο. Ήταν ένα στρατηγικό έργο καθώς συνέδεσε τον Αργοσαρωνικό με τον Κορινθιακό αλλά κι ένα έργο που συνέβαλε στη χρεοκοπία της Ελλάδος προς τα τέλη του 19ου αιώνα. Θα περίμενε κάποιος ότι οι απαιτούμενες εργασίες συντήρησης θα γίνονταν από τους αρμόδιους, για να μην υπάρχουν κατολισθήσεις των πρανών στη Διώρυγα λόγω διάβρωσης κ.λπ. Προφανώς, οι απαιτούμενες εργασίες δεν έγιναν καθώς είδαμε κατολισθήσεις τόσο τον Νοέμβριο του 2020 όσο και τον Ιανουάριο του 2021. Το αποτέλεσμα ήταν να ανοιγοκλείνει η Διώρυγα, προκαλώντας προβληματισμό για τις συνέπειες που θα έχει στον τουρισμό και στις μεταφορές της χώρας.

Τι συμπεραίνουμε; Το ελληνικό κράτος «ακόμη κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, ούτε τη γνώμη άλλαξε ούτε την κεφαλή του».