H ευελιξία του ΔΝΤ και το τίμημα

Όταν ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ αφήνει ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα στο πλαίσιο των κανόνων του Ταμείου, είναι σαν να προδιαθέτει για ντιλ μέχρι τις 15 Ιουνίου. Το μόνο που αλλάζει είναι το ύψος του τιμήματος.

Δημοσιεύθηκε: 26 Μαΐου 2017 - 07:55

Ισως, τελικά, όλα έχουν την εξήγησή τους.

Πριν κάνα δυο μήνες αναφερθήκαμε στη συνάντηση της κ. Μέρκελ με την κ. Λαγκάρντ τον περασμένο Φεβρουάριο στο Βερολίνο.

Είχαμε, τότε, αναφέρει πως υπήρχε άλλη μία εκδοχή που διακινείτο από γερμανικές πηγές για το αποτέλεσμα εκείνης της συνάντησης, πέρα από την επίσημη που βγήκε προς τα έξω.

Σύμφωνα με την ανεπίσημη εκδοχή, οι δύο κυρίες είχαν καταλήξει σε μια συμφωνία που εξυπηρετούσε και τις δύο.

Τη Γερμανίδα καγκελάριο, γιατί δεν προέβλεπε κάτι στο θέμα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους που θα μπορούσε να την πλήξει πολιτικά πριν τις γερμανικές εκλογές.

Την κ. Λαγκάρντ, γιατί παρέπεμπε τη νέα χρηματοδότηση από το ΔΝΤ στο μέλλον, διευκολύνοντας την πλήρη αποχώρηση του Ταμείου από το πρόγραμμα σε δεύτερο χρόνο.

Τα πρακτικά του Eurogroup της Δευτέρας επιβεβαίωσαν την ύπαρξη της πρότασης για κατ’ αρχάς συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, χωρίς άμεση χρηματοδότηση.

Ο εκπρόσωπος του Ταμείου κ. Τζέρι Ράις επιβεβαίωσε χθες ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό και έχει ξαναγίνει στο παρελθόν.

Το ρεπορτάζ των FT, που είχε αποκαλύψει την κατάθεση της ανωτέρω πρότασης στο Eurogroup, τόνιζε επίσης την πεποίθηση αξιωματούχων στις Βρυξέλλες ότι θα αποτελέσει τη βάση για μια συμφωνία στις 15 Ιουνίου.

Είναι λοιπόν ρεαλιστικό να θεωρήσει κανείς ότι μια παραλλαγή ή η ίδια πρόταση μπορεί να αποτελέσει τη βάση της συμφωνίας στο επόμενο Eurogroup.

Κάτι τέτοιο θα οδηγήσει στην απελευθέρωση της δόσης από τον ESM προς την Ελλάδα, αλλά θα μεταθέσει τη λύση του γρίφου της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέος μετά τις γερμανικές εκλογές.

Και επομένως θα καθυστερήσει την απόφαση της ΕΚΤ για συμμετοχή των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE).

Είναι μια εκδήλωση ευελιξίας από τη μεριά του ΔΝΤ και της Γερμανίας, που έχει τίμημα για την Ελλάδα.

Όμως, η ευελιξία μπορεί να λάβει κι άλλη μορφή.

Αν συμφωνηθεί η εξαγορά των ακριβότερων δανείων του ΔΝΤ, ύψους 13 δισ. ευρώ περίπου, από τον ESM -κάτι που προνοείται στη δήλωση του Eurogroup της 25ης Μαΐου 2016-, το ΔΝΤ μπορεί να κάνει κάτι άλλο.

Να χρηματοδοτήσει την Ελλάδα μέχρι του ορίου της ποσόστωσης της χώρας στο ΔΝΤ, περίπου 2,9 δισ. ευρώ, χωρίς να χρειάζεται να βγάλει το ελληνικό χρέος φερέγγυο, βγάζοντας το Eurogroup και τη Γερμανία από τη δύσκολη θέση.

Σ’ αυτή την περίπτωση, όλοι μπορεί να είναι ευχαριστημένοι εκτός από την Ελλάδα που θα βρεθεί εκτός QE ακόμη μια φορά.

Καλή λοιπόν η ευελιξία του ΔΝΤ.

Όμως, οι μορφές που φαίνεται να παίρνει βολεύουν περισσότερο τις πολιτικές ισορροπίες στο ΔΣ του Ταμείου και τις πολιτικές προτεραιότητες κάποιων χωρών της Ευρωζώνης, όπως η Γερμανία, παρά την Ελλάδα.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.