To φθηνό χρήμα σώζει (;) τις αγορές

Είναι κοινό μυστικό ότι οι ταύροι περιμένουν μία ή και δύο μειώσεις επιτοκίων από τη Fed μέχρι τα τέλη του χρόνου για να ανακάμψουν οι αγορές. Συνήθως το φάρμακο πιάνει, αν και στη σημερινή συγκυρία υπάρχει αβεβαιότητα.

Δημοσιεύθηκε: 14 Νοεμβρίου 2007 - 08:00

Dr Money

Στη γλώσσα των αγορών το τίναγμα της ψόφιας γάτας (the dead cat’s bounce) σηματοδοτεί απλώς κάποια ανάπαυλα σε μια καθοδική αγορά.

Aν οι απαισιόδοξοι έχουν δίκιο, τότε η μεγάλη χθεσινοβραδινή άνοδος της Wall Street είναι απλώς ένα διάλειμμα.

Όσοι όμως υιοθετούν αυτή την άποψη επικαλούμενοι την εμβάθυνση της πιστωτικής κρίσης που αποτυπώνεται στις μεγάλες απομειώσεις στοιχείων του ενεργητικού των μεγάλων αμερικανικών και ευρωπαϊκών τραπεζών, πηγαίνουν κόντρα σε μια μεγάλη παράδοση.

Από τη δεκαετία του 1980 μέχρι σήμερα, η Fed έχει αποδείξει ότι μπορεί με σύμμαχο το φθηνό χρήμα να βγάλει τις χρηματιστηριακές αγορές από τον λαβύρινθο στον οποίο έχουν μπει.

Η παράδοση έσπασε δύο φορές, το 1981 και το 2001 όταν η αμερικανική οικονομία βρισκόταν σε ύφεση.

Από τη στιγμή που οι πιθανότητες ύφεσης έχουν αυξηθεί -αν πιστέψει κανείς τους στρατηγικούς αναλυτές μεγάλων οίκων- δεν θα ήταν σώφρων κάποιος να αποκλείσει την αρχή του τέλους του χρηματιστηριακού ράλι που ξεκίνησε το 2003.

Θα ήταν όμως ακόμη λιγότερο σώφρων να ποντάρει σε μια καθοδική αγορά. Οι λόγοι είναι απλοί.

H κατάρρευση της αγοράς στεγαστικών δανείων υψηλού κινδύνου στις ΗΠΑ έχει προκαλέσει παράλυση στις αγορές των παράγωγων πιστωτικών προϊόντων, αυξάνοντας τους φόβους για περιορισμό της ρευστότητας στις αγορές.

Αυτό όμως που έχει συμβεί στην πραγματικότητα είναι μια σημαντική μείωση της μόχλευσης, δηλαδή του δανεισμού για την αγορά μετοχών, εμπορευμάτων κ.λπ.

Οι τρεις βασικές πηγές ρευστότητας των αγορών, κοινώς οι επιχειρήσεις, τα περισσότερα κράτη-μέλη του ΟΠΕΚ και οι τρίτες χώρες με υψηλά πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών τους, όπως η Κίνα και η Ιαπωνία, συνεχίζουν να είναι αιμοδότες.

Ιδίως των ευρωπαϊκών αγορών, αφού έτσι επιτυγχάνουν καλύτερη διαφοροποίηση του χαρτοφυλακίου τους, μειώνοντας την έκθεσή τους σε δολάρια. Μερικοί το αποκαλούν φυσική αντιστάθμιση κινδύνου (natural hedge).

Tα λεφτά δεν είναι λίγα αν αναλογιστεί κανείς ότι η Κίνα και η Ιαπωνία επένδυσαν πάνω από 370 δισ. δολάρια σε αγορές εκτός των συνόρων τους πέρυσι και συνεχίζουν να καταγράφουν μεγάλα πλεονάσματα φέτος.

Η ροή αυτών των κεφαλαίων στις αγορές κινητών αξιών μεγαλύτερου κινδύνου ευνοείται από το γεγονός ότι η Fed μειώνει το βασικό της επιτόκιο και η ΕΚΤ διατηρεί το δικό της σταθερό.

Μάλιστα, η κρίση στις αγορές πίστης και παράγωγων προϊόντων απομακρύνει το ενδεχόμενο να επενδύσουν σ’ αυτές, περιορίζοντας τις επιλογές τους στις μετοχές και στα εμπορεύματα.

Παραδόξως, η πιστωτική κρίση δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για να στραφεί μεγαλύτερο μέρος της ρευστότητας στις μετοχές και στα εμπορεύματα.

Φυσικά, όλα αυτά θα άλλαζαν δραματικά αν η αμερικανική οικονομία έμπαινε σε ύφεση.

Όμως, εκεί υπάρχει η Fed, που έχει κάνει σαφές ότι δεν προτίθεται να μείνει απλός παρατηρητής, αλλά αντίθετα υιοθετεί ελαστικότερη νομισματική πολιτική για να αντιμετωπίσει την αναταραχή στις αγορές χρήματος και κεφαλαίου.

Το γεγονός ότι έχει αποκτήσει αξιοπιστία ως πολέμιος του πληθωρισμού διευκολύνει το έργο της καθώς συμπιέζει τις πληθωριστικές προσδοκίες, επιτρέποντάς της να μειώνει τα επιτόκια χωρίς συνέπειες.

Όσο δύσκολη λοιπόν κι αν είναι η κατάσταση με τις συνέπειες της πιστωτικής κρίσης, δεν θα ήταν έξυπνο να υποτιμήσει κανείς την ικανότητα της Fed να σώσει τις αγορές με μοχλό το φθηνό χρήμα.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.