Χωρίς εθνική παραγωγή δεν πάμε μακριά

Είναι μια οικονομική επίδοση που συναγωνίζεται εκείνη της Μεγάλης Ύφεσης στις ΗΠΑ μετά το Κραχ του 1929.

Όλα έδειχναν την προηγούμενη χρονιά ότι η οικονομία έπιασε πάτο και έμπαινε σε φάση ανάκαμψης.

Όμως, αρκετοί το αμφισβητούν πλέον, προβλέποντας συρρίκνωση της τάξης του 1,5% με 2,3% φέτος και συνέχεια της ύφεσης του χρόνου.

Είναι εντυπωσιακό και καταθλιπτικό συνάμα αυτό που έχει συμβεί.

Κι όμως οι κοινωνικές αντιδράσεις είναι ήπιες μέχρι στιγμής.

Κάτι που πιθανόν οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στη διάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, που περιλαμβάνει τη στήριξη της οικογένειας, των στενών φίλων και την ύπαρξη της παραοικονομίας.

Όμως, οι αντοχές της κοινωνίας θα δοκιμαστούν, αν η οικονομία δεν βγει από την κρίση και η μάχη εναντίον της παραοικονομίας στο όνομα μιας πιο δίκαιης αναδιανομής των βαρών ενταθεί.

Θα πρέπει λοιπόν να αλλάξει ρότα η οικονομία και να αναπτυχθεί για να αντιμετωπιστεί το ζήτημα της υψηλής ανεργίας, της υποαπασχόλησης και των ανισοτήτων.

Όμως, η ιστορία των προηγούμενων δεκαετιών διδάσκει ότι θα πρέπει να αρχίσουμε να παράγουμε ανταγωνιστικά προϊόντα και υπηρεσίες, αν θέλουμε η οικονομία να μπει σε τροχιά ανάπτυξης μεσομακροπρόθεσμα.

Μόνο τότε θα δημιουργηθεί πλούτος που θα μπορεί να αναδιανεμηθεί.

Αν δεν παράγουμε και απλά στηριχθούμε στην αναδιανομή του εισοδήματος, το αποτέλεσμα στην οικονομία θα είναι πιθανόν το ίδιο ή χειρότερο.

Για να παράξουμε όμως θα πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία και να αποδεχθούμε την επιχειρηματικότητα ως τον κύριο μοχλό ανάπτυξης.

Θα ήταν ευχής έργον αν το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων και το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων ήταν μεγαλύτερα και πιο φιλόδοξα.

Όμως, δεν είναι.

Τα κουκιά της ΕΕ για το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων είναι μετρημένα και τα εθνικά κονδύλια πολύ μικρά.

Επιπλέον, το ενδιαφέρον για ιδιωτικοποιήσεις είναι περιορισμένο, με δεδομένο το γενικότερο περιβάλλον.

Σίγουρα τα κοινοτικά κονδύλια, η πιστωτική επέκταση κ.τ.λ. θα βοηθούσαν.

Όμως, αυτό που κυρίως απαιτείται είναι να δημιουργήσουμε ένα φιλικό περιβάλλον προς το επιχειρείν, που ξεκινά από τους φόρους, τους κανονισμούς, τη δημόσια διοίκηση κ.τ.λ.

Κάποιος ίσως ισχυριστεί ότι η Ελλάδα τα πήγε πολύ καλά την περίοδο 1995-2007. Αυτό είναι σωστό.

Όμως, οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης από το 2000 και μετά στηρίχθηκαν σ' ένα μοντέλο όπου η κατανάλωση μέσω δανεικών κέρδισε έδαφος μαζί με τις επενδύσεις.

Το ίδιο μοντέλο έχει μικρή χρησιμότητα για την Ελλάδα των capital controls.

Θα πρέπει λοιπόν να δώσουμε έμφαση στην ανάπτυξη μέσω επιχειρηματικότητας και ξένων επενδύσεων, για να ανακάμψει η ελληνική οικονομία.

Να κάνουμε δηλαδή αυτό που δεν κάναμε από παλιά. Να αυξήσουμε την παραγωγή, για να υπάρχει πλούτος για αναδιανομή.

Dr. Money