Υπέρ της δημιουργίας "τοξικών τραπεζών" και επί ευρωπαϊκού εδάφους τάχθηκε ο κ. Joaquin Almunia, επίτροπος αρμόδιος για θέματα νομισματικής πολιτικής. Σύμφωνα με τη "Wall Street Journal", και η ΕΚΤ εξετάζει το ζήτημα. Υπέρ εμφανίστηκε ο κ. George Soros. "Όχι" απαντούν οι Γερμανοί.

Σε συνέντευξή του στον ισπανικό ραδιοφωνικό σταθμό "La Ser", ο κ. Almunia υποστήριξε ότι είναι υπέρ της δημιουργίας κρατικών τοξικών τραπεζών, ιδιαίτερα εάν με αυτόν τον τρόπο "υπάρξει ευθυγράμμιση των τραπεζικών ισολογισμών και ξεπάγωμα της πιστωτικής αγοράς".

Μάλιστα, υπενθύμισε ότι η Σουηδία κατά τη διάρκεια της δικής της κρίσης στη δεκαετία του ’90 είχε δημιουργήσει μία αντίστοιχη τράπεζα και τη χρησιμοποίησε προκειμένου "να μαζέψει όλα τα επισφαλή στοιχεία του τραπεζικού της συστήματος".

Αναφερόμενος σε συνεχή δημοσιεύματα που θέλουν κάποιες χώρες να εξετάζουν το ενδεχόμενο αποχώρησης από την ευρωζώνη, ο κ. Almunia τόνισε: "Το τίμημα που θα κληθεί να καταβάλει οποιοσδήποτε αποφασίσει να προχωρήσει σε μία τέτοια κίνηση είναι εξαιρετικά υψηλό. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος τόσο τρελός ώστε να το πράξει. Ούτε η Ισπανία ούτε καμία άλλη χώρα υπάρχει περίπτωση να εγκαταλείψουν την ευρωζώνη".

Σύμφωνα, δε, με δημοσίευμα της "Wall Street Journal", το όλο θέμα απασχολεί και την ΕΚΤ, η οποία είναι έτοιμη να δημιουργήσει έναν κατάλογο αρχών, βάσει των οποίων θα μπορούν να δημιουργηθούν "τοξικές" κρατικές τράπεζες.

Υπέρ της δημιουργίας ευρωπαϊκής "τοξικής τράπεζας" τάχθηκε και ο γκουρού τον αγορών, κ. George Soros. Σε συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα "Der Standard", ο κ. Soros υποστήριξε ότι με αυτόν τον τρόπο "το ευρωπαϊκό νόμισμα θα επιβιώσει από την κρίση".

-- Η αντίθετη άποψη

Η βασική διαφωνία -με επικεφαλής τη Γερμανία- έγκειται στο αν η "τοξική τράπεζα", δηλαδή ένας όμιλος στον οποίο θα συγκεντρωθούν όλα τα μη ρευστοποιήσιμα πάγια των χρηματοοικονομικών ομίλων, θα πρέπει να τεθεί υπό κρατική προστασία και διαχείριση ή εάν οι ίδιες οι τράπεζες θα πρέπει να αναλάβουν το κόστος.

Οι Γερμανοί θεωρούν ότι το ορθότερο είναι οι ίδιες οι τράπεζες να δημιουργήσουν κατά μόνας τοξικές μονάδες, τις οποίες θα αναλάβουν οι ίδιες να διαχειριστούν, με ταυτόχρονη ανάληψη και του κόστους, ενώ το κράτος θα παρέχει εγγυήσεις, όμως και εκείνο έως ένα σημείο.
 
Με αυτόν τον τρόπο -τονίζουν αρκετά στελέχη της γερμανικής κυβέρνησης- οι μέτοχοι των τραπεζών θα επωμιστούν το κόστος και όχι οι φορολογούμενοι, οι οποίοι άλλωστε δεν ευθύνονται για την κακή διαχείριση.