Σε υποβάθμιση της ανάπτυξης αμερικανικής και κινεζικής οικονομίας, των δύο «ατμομηχανών» της παγκόσμιας, προχωρά η Goldman Sachs σε έκθεσή της, θεωρώντας «δύσκολη» παγκόσμια ύφεση.

Παράλληλα ο διεθνής οίκος τονίζει ότι η ύφεση δεν μπορεί να αποκλειστεί για το 2009, αν και τονίζει ότι η χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής σε παγκόσμιο επίπεδο μπορεί να αποτελέσει ένα «μαξιλάρι προστασίας» για την παγκόσμια οικονομία. Βέβαια στην έκθεση προστίθεται ότι η μείωση των επιτοκίων αποτελεί παράγοντα στήριξης, αλλά μόνη της δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα.

Εξετάζοντας την αμερικανική οικονομία, οι οικονομολόγοι της GS, τονίζουν ότι η πτωτική κίνηση θα είναι ισχυρότερη και μακροβιότερη απ’ ότι είχαν αρχικά προβλέψει. Αποτέλεσμα να τοποθετούν, πλέον, την ανάπτυξη του αμερικανικού ΑΕΠ στο -0,2% για το δ’ τρίμηνο 2008 και στο -0,1% για το α’ τρίμηνο του 2009. Η προηγούμενη πρόβλεψη έκανε λόγω για μηδενική ανάπτυξη (0%), στην οικονομία των ΗΠΑ.

Όμως ούτε η Κίνα εμφανίζεται άνοση στην διεθνή κρίση, με την GS να υποβαθμίζει την πρόβλεψή της ανάπτυξης της χώρας στο 8,7% για το 2009, έναντι 9,5% πριν. Προβλέπει, δε, ότι θα υπάρξει μείωση επιτοκίων από 150 έως και 200 μονάδες βάσης, ενώ η υποβάθμιση της ανάπτυξης αποδίδεται στην χαλάρωση της ζήτησης στην εγχώρια αγορά.

Σε ό,τι αφορά τη διεθνή οικονομία, οι αναλυτές του οίκου συγκαταλέγονται μεταξύ των «συγκρατημένα αισιόδοξων», υποστηρίζοντας ότι οι πιθανότητες ύφεσης υπάρχουν, αλλά δεν είναι τόσο ισχυρές όσο υποστηρίζεται.

Σύμφωνα με την GS ύφεση στην παγκόσμια οικονομία «μεταφράζεται» σε ανάπτυξη 2,5% για ένα ημερολογιακό έτος. Αυτό συνέβη κατά τη διάρκεια 1975, 1980-82, 1991-93 και το 2001.

Ο αναλυτής του οίκου, κ. Jim O’Neil, υποστηρίζει ότι παγκόσμια ύφεση θα συνέβαινε – με αρκετή «ευκολία» - σε περίπτωση που η κινεζική οικονομία εμφάνιζε απότομη υποχώρηση της ανάπτυξής της («ανώμαλη προσγείωση»), κάτι το οποίο θεωρείται ακόμη και απίθανο.