Τσίπρας: Δεν πάμε καθόλου καλά ούτε έξω ούτε μέσα

«Δεν πάμε καθόλου καλά ούτε έξω ούτε μέσα», τόνισε ο Αλέξης Τσίπρας, αναφερόμενος στη λάθος πολιτική της κυβέρνησης στα εθνικά θέματα αλλά και στα όσα συμβαίνουν στο εργασιακό-κοινωνικό πεδίο.

Η ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του ήταν εφ' όλης της ύλης, παρότι η σύγκλησή της, τυπικά, έγινε ενόψει της αυριανής ψηφοφορίας στη Βουλής για την Προεδρική εκλογή και της μεθαυριανής για το νέο εκλογικό νόμο.

Ο κ. Τσίπρας ξεκαθάρισε ευθύς εξαρχής ότι το «ναι» της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Αικατερίνη Σακελλαροπούλου είναι «συνειδητή επιλογή χωρίς "ναι μεν αλλά", παρά την επιτυχημένη θητεία του Προκόπη Παυλόπουλου».

Χαρακτήρισε δε, την επιλογή του κ. Μητσοτάκη στο πρόσωπό της ως «επικοινωνιακή διαφυγή από τα πολλαπλά αδιέξοδα» που προκαλεί η πολιτική του, τόσο στην αντιμετώπιση της τουρκικής προκλητικότητας όσο και στα εσωτερικά μέτωπα.

«Αύριο εκλέγουμε μαζί Πρόεδρο της Δημοκρατίας αλλά μεθαύριο θα είναι μόνος του στην ψήφιση του νέου εκλογικού νόμου με την ακύρωση της απλής αναλογικής», σημείωσε.

Επιστρέφοντας δε στην κυβέρνηση το επιχείρημα ότι η απλή αναλογική δεν βγάζει ισχυρές μονοκομματικές κυβερνήσεις, υπενθύμισε ότι «οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις οδήγησαν τη χώρα στην κρίση και τη χρεοκοπία».

Πώς να σε δουν σοβαρά έξω;

Στη συνέχεια ανέπτυξε τα μείζονα ζητήματα της καυτής επικαιρότητας.

- Αυτό που προέχει για όλους μας είναι η ασφάλεια της χώρας, η διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της αλλά και της ειρήνης. Είμαστε πολύ ανήσυχοι για όσα κάνει και κυρίως για όσα δεν κάνει η κυβέρνηση.

Κάποτε έλεγαν «έξω πάμε καλά». Τώρα ούτε αυτό δεν μπορούν να πουν, διότι η εξωτερική πολιτική δεν γίνεται με επικοινωνιακά κόλπα. Η Ελλάδα, στη Διάσκεψη για τη Λιβύη στο Παλέρμο ήταν παρούσα, ο πρωθυπουργός της (σ.σ. ο κ. Τσίπρας δηλαδή) ήταν εκεί.

Εξω δεν έχεις καμία αξιοπιστία όταν σε βλέπουν προεκλογικά να ξεσηκώνεις τον κόσμο εναντίον της λύσης που ευνοεί τα εθνικά συμφέροντα της χώρας σου, της Συμφωνίας των Πρεσπών, και μόλις εκλέγεσαι να κάνεις πως δεν κατάλαβες. Και να δηλώνεις προβλέψιμος. Ποιος θα σε πάρει σοβαρά και γιατί να σε πάρει σοβαρά;

Ο κ. Μητσοτάκης πήγε να απειλήσει με βέτο. Είναι αυτή σωστή στρατηγική; Φτάσαμε δηλαδή σε τέτοιο σημείο, να φοβόμαστε ότι η ΕΕ, που θα έπρεπε να είναι η άμυνά μας, θα μας «κρεμάσει»;

Αντί ο πρωθυπουργός να οχυρωθεί πίσω από τις κοινοτικές αποφάσεις που πετύχαμε με τον Νίκο Αναστασιάδη για κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας και να τις επεκτείνει για ενέργειές της νότια της Κρήτης, βλέπουμε μία κυβέρνηση που απειλεί την ΕΕ.

Την ίδια στιγμή, δεν βρίσκει την ανάγκη να χτίσει αρραγές εθνικό μέτωπο, αρνούμενη να δεχτεί Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών. Λέει μόνο ότι «φταίει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για την απουσία μας από το Βερολίνο», διότι... για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η απάτη δεν αντέχει στον χρόνο

- Δεν πάμε καθόλου καλά ούτε μέσα. Στον προϋπολογισμό κατηγόρησα τον κ. Μητσοτάκη για προεκλογική πολιτική απάτη. Η απάτη ως γνωστόν δεν αντέχει στον χρόνο.

Είναι λοιπόν θέμα χρόνου κυρίως για τη μεσαία τάξη να συνειδητοποιήσει ότι οι προσδοκίες και οι ελπίδες της αποδείχτηκαν φρούδες.

Μέχρι στιγμής δεν βλέπουμε:

• ούτε ανάπτυξη στο 4%
• ούτε καταιγίδα επενδύσεων
• ούτε καν μπουλντόζες στο Ελληνικό
• ούτε καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας
• ούτε αύξηση του βασικού μισθού
• ούτε κανέναν ασφαλιστικό παράδεισο για ελεύθερους επαγγελματίες.

Αντιθέτως βλέπουμε κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, επιστροφή στην εργασιακή ζούγκλα, συρρίκνωση των αμοιβών, μαζικές απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα με τη διακριτική συμφωνία της κυβέρνησης, αυξήσεις περίπου 20% στις ασφαλιστικές εισφορές, κατάργηση της 13ης σύνταξης.

Όσο για την πορεία της οικονομίας, ας μη βιαστούμε ακόμη αλλά θα βγάλουμε ίσως κάποια ασφαλή συμπεράσματα στο τέλος του πρώτου τετραμήνου.

Όσοι όμως μιλάνε με ανθρώπους της αγοράς, ειδικά για την περίοδο των εορτών, ακούνε για την πραγματική οικονομία μια διαφορετική εκδοχή από αυτή που παρουσιάζει η κυβέρνηση.

Εγκληματική διαχείριση του Μεταναστευτικού

- Το να αναγνωρίσει κανείς το προφανές, ότι δεν έπρεπε να διαλυθεί το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, είναι το εύκολο.

Το δύσκολο είναι να αναγνωρίσουν ότι υπήρξε εγκληματική η υποταγή του μεταναστευτικού σε μικροπολιτικές βλέψεις και επιδιώξεις.

Ότι το μεταναστευτικό δεν είναι ένα πρόβλημα απλώς οργανωτικό, αλλά και κοινωνικό και πολιτικό. Και ότι χρειάζεται προσπάθεια μεγάλη για να κατανοήσει η κοινωνία μας την κρίσιμη σημασία του και τη δυσκολία της επίλυσής του.

Τίποτε όμως από αυτά δεν συμβαίνει. Η προπαγάνδα τους εξακολουθεί να ερωτοτροπεί με τον πνιγμό ανθρώπων και με τα μπάρμπεκιου. Ο αντιπρόεδρός τους να κατηγορεί τους πνιγμένους ως εισβολείς, και την ώρα που πνίγονται, να τους κατηγορεί γιατί γνωρίζουν το τηλέφωνο έκτακτης ανάγκης.

Και ο κ. Μητσοτάκης εξακολουθεί να νίπτει τας χείρας του στο δράμα του Αιγαίου.

Οι «γαλάζιοι παππούδες»

- Η κυβέρνηση κάνει διαρκώς λάθη και ατοπήματα, τα οποία προσώρας φροντίζει να τα αμβλύνει η καλοστημένη ασπίδα των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ.

Η περιβόητη υπόθεση της τακτοποίησης των λεγόμενων «γαλάζιων παππούδων» μετά την τακτοποίηση των «γαλάζιων παιδιών». Προκαλεί την κοινή γνώμη και είναι ένδειξη θράσους και αλαζονείας που ο υπουργός Εργασίας επιμένει.

Αναφέρομαι στην απαράδεκτη τροπολογία που δίνει τη δυνατότητα σε συνταξιούχους εκλεκτούς του κομματικού μηχανισμού να προσλαμβάνονται ως μετακλητοί στα υπουργικά γραφεία, κρατώντας και τον μισθό και τη σύνταξη.

Θα ήταν μια υπόθεση μόνο για γέλια, αν δεν συνέβαινε σε μια χώρα που οδηγήθηκε στην κρίση ακριβώς επειδή επικράτησαν αυτές οι πρακτικές της αναξιοκρατίας, της ανηθικότητας, της γεροντικής κομματοκρατίας.

Καλώ λοιπόν τον κ. Μητσοτάκη να συμμαζέψει το ρουσφέτι του κ. Βρούτση στους συνταξιούχους κομματικούς καρεκλοκένταυρους.

Αρκετά γελάσαμε και κλάψαμε ταυτόχρονα με τον κο Πατέρα, δεν χρειάζεται να μας προσφέρετε και άλλο κλαυσίγελο.

Μαζέψτε το, λοιπόν, πριν σας κάνει μεγαλύτερη ζημιά.

- Ζητώ επίσης από τον κ. Μητσοτάκη να παρέμβει στο θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων των δημιουργών.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μετά την πτώχευση της ΑΕΠΙ, είχε από την πρώτη στιγμή την πολιτική βούληση να καθαρίσει το τοπίο από τις αμαρτίες του παρελθόντος και να δώσει τη δυνατότητα στους καλλιτέχνες να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, όπως συμβαίνει παντού στην Ευρώπη. Να έχουν τη δυνατότητα να συστήσουν έναν οργανισμό των δημιουργών.

Εδώ και έξι μήνες η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και παρά τις δεσμεύσεις του ίδιου του κ. Μητσοτάκη προεκλογικά προς τον καλλιτεχνικό κόσμο, κωλυσιεργεί με κίνδυνο όχι μόνο οι δημιουργοί να μην αμείβονται για τα δικαιώματά τους, αλλά με κίνδυνο την ολική επιστροφή στην κακοδαιμονία του παρελθόντος.