Το καθοριστικό στοίχημα της χρονιάς για ΣΥΡΙΖΑ και Αλ. Τσίπρα

Ένα από τα πιο κρίσιμα στοιχήματα φέρνει η νέα χρονιά στον ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά στον Αλέξη Τσίπρα: να ανασυνθέσει επιτυχώς τις «φυλές» που τοποθετούνται στον προοδευτικό χώρο.

Μόνο έτσι το πάλαι ποτέ μικρό κόμμα της Αριστεράς και μέχρι πρότινος κυβερνών, θα γίνει ο «μόνιμος» εκφραστής αυτού του χώρου και θα διεκδικήσει με αξιώσεις την επιστροφή στην κυβερνητική εξουσία.
Διαφορετικά θα αρχίσει να χάνει μία μία τις δάφνες των εκλογικών επιτυχιών που τον εκτίναξαν από το «δώσε και σώσε» 4% στο κυβερνητικό 35% -ακόμα και του διόλου ευκαταφρόνητου 31,5% που τον έστειλε πριν από έξι μήνες στην αξιωματική αντιπολίτευση.

Εύκολο στοίχημα; Καθόλου. Ο κ. Τσίπρας ήξερε πολύ καλά τι εννοούσε, όταν λίγες ημέρες μετά την εκλογική ήττα του Ιουλίου έθεσε στόχο τη διεύρυνση και τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα-εκφραστή της προοδευτικής παράταξης. Δηλαδή στον αντίθετο πόλο του συντηρητικού χώρου, που κυβερνά πλέον όχι με τα χαρακτηριστικά της «λαϊκής Δεξιάς» αλλά του σκληρού φιλελεύθερου μοντέλου -του «νεοφιλελεύθερου», όπως διευκρινίζουν στην αξιωματική αντιπολίτευση.

Με αυτό τον στόχο ομολόγησε το προφανές: ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών που μετακινήθηκαν εκλογικά από το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ και παρέμειναν σ' αυτή τη θέση παρά τη σκληρότητα της εκλογικής μάχης του Ιουλίου, θέλουν να εκφραστούν και πολιτικά μέσα από το κόμμα. Οτι δεν το επιλέγουν δηλαδή μόνο και μόνο «για να φύγει η Δεξιά» αλλά επιζητούν και πολιτική έμπνευση. Κυρίως, ότι δεν αρκεί πλέον «να ψηφίζουν και να ακολουθούν τον Τσίπρα» αλλά να έλκονται... από το όλον.

Μπορεί αρκετοί στην Κουμουνδούρου να δυσφορούν με την εκτίμηση ότι η εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται στον χαρισματικό και επικοινωνιακό Τσίπρα, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να πείσει (ή να ισχυριστεί ανοικτά) ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «θα έφτανε στο 35% και χωρίς τον Τσίπρα».

Μπορούν να λείπουν... οι τρικλοποδιές;

Κάτι η έξοδος της χώρας από τα μνημόνια, κάτι η Συμφωνία των Πρεσπών, κάτι η διάψευση ουκ ολίγων «Πασοκογενών» από το ΚΙΝΑΛ, κάτι «η επέλαση της ΝΔ του Μητσοτάκη» και τα δείγματα γραφής που έδωσε μέχρι τώρα, συνέβαλαν στη μαζική προσχώρηση στον «νέο ΣΥΡΙΖΑ» όχι μόνο «παπανδρεϊκών» αλλά και... πρώην(;) «σημιτικών».

Πλέον, μαζί με τους ανανεωτές αριστερούς, τους κεντροαριστερούς, τους σοσιαλδημοκράτες, τους παλιούς «Ρηγάδες» και τους (λιγότερους, πλέον) παλιούς «ΚΚΕγενείς» συνθέτουν ένα κράμα απόψεων/καταβολών, που, σε πρώτη ανάγνωση, μοιάζει δύσκολο να ομογενοποιηθεί. 

Χωρίς να παραβλέπει κανείς (το αντίθετο...) τις «τρικλοποδιές» που προσπαθούν να βάλουν κάποιοι «παλιοί» και κάποιοι «καινούργιοι»: οι μεν, διότι κατά βάθος φοβούνται πως όσο μεγαλώνει η πολυκατοικία τόσο περισσότερο χάνουν αξία τα ποσοστά στην παλιά μονοκατοικία και οι δε, επειδή μαζί με τις αποσκευές φέρνουν και την αλαζονεία που τους χαρακτήριζε... από παλιά: «χωρίς εμάς δεν μπορείτε να μεγαλώσετε».

Προς το παρόν, και οι μεν και οι δε είναι «κάποιοι», όχι «πολλοί». Σε κάθε περίπτωση, ο Αλέξης Τσίπρας μένει προσηλωμένος στη βασική συνταγή που ακολούθησε απ' όταν έριξε τον σπόρο της διεύρυνσης και του μετασχηματισμού: συζήτηση για πολιτική αρχών και όχι για οργανωτικές μοιρασιές. Συνταγή που, μέχρι στιγμής, αποδίδει, καθώς επιτυγχάνονται οι συνθέσεις και μειώνονται οι (δημόσιες) γκρίνιες.

Μέχρι τον Μάιο η απάντηση

Η σχεδόν 700μελής Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης (που αποτελείται από όλες τις «φυλές», δηλαδή τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και τους «συμμάχους) συγκροτήθηκε εγκρίνοντας την Πολιτική Διακήρυξη που είχε επεξεργαστεί νωρίτερα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Όπερ, όποιος θέλει να μετάσχει στο εγχείρημα δεν μπορεί να αγνοήσει τις βασικές πολιτικές αρχές του, προσβλέποντας σε μετεκλογική αξιοποίηση.

Επιπλέον, στο όργανο που θα συντονίζει την εν λόγω Επιτροπή και, κυρίως, θα «τρέξει» τις διαδικασίες προς το συνέδριο (14-17 Μαΐου), δηλαδή το Πολιτικό Συμβούλιο, εκπροσωπούνται ισομερώς οι εν λόγω «φυλές», ώστε κανείς να μην εμφανίζεται ως... ιδιοκτήτης και ενοικιαστής της κομματικής εξουσίας -για να παραφράσουμε την άποψη του Κώστα Σημίτη για τους «ιδιοκτήτες και ενοικιαστές της εξουσίας».

Αμέσως μετά τις γιορτές, ο υπό μετασχηματισμό «νέος» ΣΥΡΙΖΑ θα μπει σε προσυνεδριακή τροχιά. Σε μεγάλο βαθμό, το στοίχημα θα κερδηθεί ή θα χαθεί στην πορεία προς το συνέδριο, το οποίο είτε θα επισφραγίσει τον «μετασχηματισμό» του είτε θα οδηγήσει κάποιες «φυλές» να χωρίσουν τα τσανάκια τους από τις υπόλοιπες.

Στις εξορμήσεις, περιοδείες, ομιλίες, εκδηλώσεις και συνεδριάσεις, τα στελέχη του, παλιά και νέα, θα μπορούν πλέον να «ντύνουν» τις θέσεις και το όραμα με δύο στοιχεία που έλειπαν στο μακρινό και κοντινό παρελθόν: την εμπειρία, θετική κι αρνητική, από την «πρώτη φορά Αριστερά» και «το μοντέλο Μητσοτάκη» που υλοποιείται με ταχείς ρυθμούς.

Στα μέτωπα της κοινωνικής πολιτικής (με το μειωμένο μέρισμα) και των δικαιωμάτων (με αποκορύφωμα την υπόθεση Ινδαρέ στο Κουκάκι), «υλικό υπάρχει άφθονο και τα πρώτα συμπεράσματα βγήκαν παρά τη μιντιακή υπεροπλία που διαθέτει η κυβέρνηση», όπως λένε. Αλλά οι μεγάλες μάχες είναι μπροστά. Κι αυτό δεν το λένε μόνο στην Κουμουνδούρου αλλά και στο Μαξίμου. 

Μένει να φανεί ποιος θα αποδειχθεί ότι το κατάλαβε.