Ένα νέο «Κοινωνικό Συμβόλαιο για την Ευρώπη του 21ου αιώνα», είναι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ στις όμορες πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης, τις οποίες καλεί να συγκροτήσουν την «Κόκκινη και Πράσινη συμμαχία».
Το κάλεσμα απηύθυνε ο Αλέξης Τσίπρας από το βήμα της εκδήλωσης «Ευημερία για όλους σε μία βιώσιμη Ευρώπη», την οποία συνδιοργάνωσαν χθες στην Αθήνα η ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας Σοσιαλιστών-Δημοκρατών και το Ίδρυμα Friedrich Ebert, του οποίου στην Ελλάδα ηγείται η Λούκα Κατσέλη.
Το παρών στην εκδήλωση έδωσε ο επικεφαλής των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών Ούντο Μπούλμαν, ενώ μίλησαν ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης, ο ευρωβουλευτής του Ποταμιού Μίλτος Κύρκος και ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Θανάσης Θεοχαρόπουλος.
Παρεμβάσεις έκαναν η κ.Κατσέλη και η πρώην ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μαριλένα Κοππά.
Στην αρχή της ομιλίας του ο κ.Τσίπρας επισήμανε την άρνηση της Φώφης Γεννηματά και «του φίλου μου Σταύρου Θεοδωράκη» να συμμετάσχουν.
Τόνισε μάλιστα χαρακτηριστικά ότι "η απουσία Γεννηματά Θεοδωράκη από την εκδήλωση δείχνει έλλειμμα αυτοπεποίθησης για τις απόψεις και τον πολιτικό χώρο που εκπροσωπούν".
Ξεκαθάρισε δε, ότι το κόμμα του, ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι και δεν φιλοδοξεί να γίνει «ένα ακόμα κόμμα της κεντροαριστεράς» αλλά να παραμείνει το αριστερό κόμμα που παίρνει την πρωτοβουλία συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων «χωρίς ηγεμονισμούς και αποκλεισμούς».
Τα βασικά σημεία από την παρέμβαση του πρωθυπουργού:
- Το πάντρεμα της ακραίας δεξιάς και του ακραίου νεοφιλελευθερισμού είναι που συγκροτεί τελικά μια απεχθή και βαθιά συντηρητική, αντιευρωπαϊκή Διεθνή, στη καρδιά της Ευρώπη.
Και είναι ακριβώς αυτές οι πολιτικές δυνάμεις με τις οποίες θα αντιπαρατεθούμε εν όψει των κρίσιμων ευρωεκλογών του Μαΐου.
- Το φθινόπωρο του 2015, οι δυνάμεις του κατεστημένου στην Ευρώπη αιφνιδιάστηκαν από μια αλλόκοτη συμφωνία των Πορτογάλων Σοσιαλιστών με την Αριστερά, τους Κομμουνιστές και τους Πράσινους. Πάνω σε ένα πρόγραμμα αντι-λιτότητας, προσεκτικού, και εντός των Συνθηκών της Ευρωζώνης, αλλά πάντως ενάντια στη λογική των συνεχών περικοπών και των απορρυθμίσεων.
Αντίστοιχα, στην Ισπανία, η κυβέρνηση του Πέδρο Σάντσεθ, σε συμφωνία με την Αριστερά, προχώρησε πρόσφατα στην εμβληματική αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 22%.
- Αυτά τα τρία προοδευτικά κυβερνητικά εγχειρήματα στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία, συγκροτούν εκ των πραγμάτων ένα διαφορετικό πολιτικό υπόδειγμα στην Ευρώπη.
Κόντρα στο ζοφερό πολιτικό σκηνικό του νεοφιλελεύθερου αυταρχισμού και της ανόδου του ακροδεξιού εθνικισμού και του ρατσισμού.
- Σοσιαλδημοκράτες και αριστεροί σοσιαλιστές, κομμουνιστές, αριστεροί και πράσινοι, έχουμε μεταξύ μας σημαντικές διαφορές. Και ιστορικές αλλά και σε ότι αφορά τη τρέχουσα συγκυρία.
Οφείλουμε όμως να συνειδητοποιήσουμε ότι η προτεραιότητα σήμερα είναι να φτιάξουμε κοινό ανάχωμα στην έφοδο της ακροδεξιάς και στην καταστροφική για τους λαούς μας ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού, που άλλωστε είναι αυτός που τρέφει την ακροδεξιά. Και αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν ενώσουμε τις δυνάμεις μας. Σε μια πλατιά Κόκκινη και Πράσινη Συμμαχία.
- Ο μεγάλος μας, κοινός στόχος, πρέπει να είναι η συμπερίληψη και η εκ νέου ενσωμάτωση των αποκλεισμένων λαϊκών τάξεων σε μια νέα στρατηγική, κοινωνικά και περιβαλλοντικά βιώσιμης ανάπτυξης.
- Η Κεντρική μας Επιτροπή έλαβε χθες απόφαση να απευθύνει πλατύ κάλεσμα συμπαράταξης σε όλες της προοδευτικές δυνάμεις του τόπου, ενόψει των ευρωεκλογών, χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς ηγεμονισμούς.
Γνωρίζω ότι κάποιοι συνεχίζουν να βλέπουν με καχυποψία αυτή τη πρωτοβουλία. Είναι όμως ειλικρινής και ταυτόχρονα αναγκαία.
Και πολύ σύντομα αυτό θα το κατανοήσουν όσοι σήμερα έχουν τις αμφιβολίες τους.
- Εμείς, από την πλευρά μας, εκπροσωπώντας ένα λαό που τόλμησε να εμπιστευτεί την Αριστερά στα δύσκολα και δικαιώθηκε, είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε τον ιστορικό ρόλο που μας αναλογεί, στην πρώτη γραμμή αυτού του ταυτοτικού αγώνα για την Ευρώπη.
Οι βασικοί στόχοι του Κοινωνικού Συμβολαίου
Ο κ.Τσίπρας παρουσίασε τους βασικούς στόχους του νέου Κοινωνικού Συμβολαίου σε πανευρωπαϊκό επίπεδο:
· Η κατοχύρωση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Πυλώνα, ως μηχανισμό εγγύησης εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, όπως ενός ευρωπαϊκού κατώτατου μισθού, των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, των θεμελιωδών κοινωνικών υπηρεσιών και αγαθών.
· Η αποφασιστική αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού με νέους πόρους: φόρος επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακος, επί των συναλλαγών μέσω ψηφιακών πλατφορμών κλπ.
· Η ανάπτυξη μηχανισμών αμοιβαιοποίησης των δημοσίων χρεών και εξισορρόπησης κρίσεων στο εσωτερικό της Ευρωζώνης.
· Η καταπολέμηση της φοροαποφυγής του μεγάλου κεφαλαίου, πχ με ευρωπαϊκές και διεθνείς ρυθμίσεις για τους φορολογικούς παραδείσους, καθώς και τη στροφή προς τη δίκαιη φορολογική εναρμόνιση.
· Η ριζική στροφή της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής από τη λιτότητα στις επενδύσεις για δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη, με βάση ένα νέο επενδυτικό πρότυπο, που θα προάγει τον οικολογικό μετασχηματισμό της οικονομίας.
· Και τέλος η διεύρυνση της δημοκρατίας, της διαφάνειας και της λογοδοσίας στην Ευρώπη, μέσω της κατοχύρωσης νέων θεσμών και δεσμευτικών μηχανισμών κοινωνικής συμμετοχής.
Η «καταλυτική» Συμφωνία των Πρεσπών
Ο κ.Τσίπρας αναφέρθηκε εκτενώς στη Συμφωνία των Πρεσπών η οποία, όπως αποδείχθηκε πλέον, λειτούργησε ως καταλύτης στην προσέγγιση παραγόντων και κινήσεων του προοδευτικού χώρου με τον ΣΥΡΙΖΑ, προκαλώντας σεισμικές δονήσεις στο ΚΙΝΑΛ και στο Ποτάμι.
Όπως είπε χαρακτηριστικά:
Πριν από λίγες μέρες ψηφίσαμε μια πολύ δύσκολη αλλά εξίσου αναγκαία για το τόπο αλλά και για όλα τα Βαλκάνια, Συμφωνία. Τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ήταν μια γροθιά στο μαχαίρι του εθνικισμού και της πατριδοκαπηλίας.
Κάποιοι είπαν ότι δεν είχαμε κανένα λόγο να το αναλάβουμε αυτήν την ευθύνη αλλά και αυτό το πολιτικό κόστος, διότι διακινδυνεύσαμε τη κυβερνητική πλειοψηφία και, λίγο πριν τις ευρωεκλογές, το όποιο πολιτικό κόστος.
Κάποιοι δεν τόλμησαν να διακινδυνεύσουν πολύ μικρότερο κόστος, κι ας αυτοαποκαλούνται προοδευτικοί. Εμείς το τολμήσαμε. Γιατί ήμασταν βέβαιοι ότι λειτουργούμε με βάση τις αξίες μας και ήμασταν βέβαιοι ότι τοποθετούμαστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας.
Και τώρα, που προτείνουμε αυτή τη πλατιά συμπαράταξη, αντί της εύκολης οίησης, του εύκολου ηγεμονισμού και σεχταρισμού, το πράττουμε γιατί πιστεύουμε βαθιά ότι αυτή είναι η ανάγκη των καιρών και της ιστορίας.
Γιατί πιστεύουμε ξανά ότι τοποθετούμαστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας.