Διμέτωπος αγώνας υψηλού ρίσκου για την κυβέρνηση

Ενα 24ωρο μετά την ανοικτή ρήξη Αθήνας-ΔΝΤ και την ώρα που ανακοινώθηκε πρωτογενές πλεόνασμα 7,45 δισ ευρώ για το πρώτο 11μηνο του 2016, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κατάφερε το δικό του χτύπημα στην ελληνική κυβέρνηση, αμφισβητώντας τη «νομιμότητα» των κοινωνικών εξαγγελιών και παγώνοντας, μέσω του ESM, την ενεργοποίηση της πρόσφατης συμφωνίας στο Eurogroup για το χρέος.

Για «απόλυτη εναρμόνιση» Τόμσεν-Σόιμπλε κάνουν λόγο κυβερνητικά στελέχη, αποφεύγοντας ωστόσο να ερμηνεύσουν τις εξελίξεις ως προοίμιο ναυαγίου της διαπραγμάτευσης και ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων στη χώρα.

Οχι επειδή υποβαθμίζουν τις προθέσεις του κ. Σόιμπλε (σ.σ. ή του Βερολίνου, αν αποδειχθεί τέτοια διάσταση στην αυριανή συνάντηση Τσίπρα-Μέρκελ), αλλά διότι ποντάρουν στη στήριξη ευρωπαϊκών θεσμών (Κομισιόν), ηγετών και ψύχραιμων αξιωματούχων, οι οποίοι (όπως πιστεύουν) δεν θα αφήσουν «να γίνει... Κούγκι» η σχέση Ελλάδας-ΕΕ. Αφήνουν δε ένα περιθώριο 20 ημερών για να προχωρήσουν οι εξελίξεις αναφορικά με τα βραχυπρόθεσμα μέτρα. 

«Ψυχραιμία»...

Οι κυβερνητικοί επιτελείς εμφανίζονται ψύχραιμοι και διαβεβαιώνουν ότι «οι ελληνικές κινήσεις θα είναι ιδιαίτερα προσεκτικές».

Διαψεύδουν, για παράδειγμα, δημοσίευμα του Guardian, σύμφωνα με το οποίο ο Αλέξης Τσίπρας προτίθεται να ζητήσει επισήμως την αποχώρηση του ΔΝΤ από το πρόγραμμα ή την παραμονή του σε ρόλο τεχνικού συμβούλου.

«Το πρόβλημα βρίσκεται ανάμεσα στο Ταμείο και στην ευρωπαϊκή πλευρά, δεν θα το πάρουμε πάνω μας», είναι μία χαρακτηριστική απάντηση κορυφαίου στελέχους.  Με την επισήμανση, πάντως, ότι η κυβέρνηση δεν έχει κρύψει τη θέση της για τον ρόλο του ΔΝΤ ούτε τη ριζική αντίθεσή της στα αιτήματα που πρόβαλε ο κ. Τόμσεν στο περίφημο άρθρο του.

Στο ερώτημα, επίσης, εάν ο κ. Σόιμπλε σκλήρυνε τη στάση του για να πετύχει τα μέγιστα στη διαπραγμάτευση, ή επειδή ενεργοποιεί το γνωστό σχέδιο περί Grexit, αποφεύγουν κάθε απάντηση που θα μπορούσε να γυρίσει μπούμερανγκ -βάσει και της περσινής εμπειρίας. 

Κορυφαίος κυβερνητικός παράγοντας (με μεγάλη εμπειρία και καλές ευρωπαϊκές επαφές) αποδραματοποιεί την κατάσταση, εκτιμώντας ότι «έγινε… τζαρτζάρισμα για να κοπεί η φόρα της κυβέρνησης προς τις, μίνιμουμ έστω, κοινωνικές παροχές».

Υποστηρίζει δε ότι η μεν κυβέρνηση θα δώσει στους θεσμούς τα στοιχεία που ζητούν, ώστε να αποδειχθεί ότι οι παροχές δεν παραβίασαν τη συμφωνία, ενώ οι θεσμοί θα αποκαταστήσουν την αλήθεια που ανέτρεψε («μονομερώς») ο κ. Σόιμπλε: ότι τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος ήταν συνάρτηση της πρώτης αξιολόγησης και όχι της δεύτερης, οπότε κακώς «πάγωσε» η ενεργοποίησή τους χθες.

Σε κάθε περίπτωση, όλα τα στελέχη συμφωνούν στη θέση πως η κυβέρνηση «δεν θα μείνει με τα χέρια σταυρωμένα» στην περίπτωση που «ο κ. Σόιμπλε και οι σύμμαχοί του» μπλοκάρουν την αξιολόγηση και άρα την ένταξη στο QE και τη σταδιακή έξοδο στις αγορές.

Το πώς εννοούν τη ρήξη, με δημοψήφισμα ή εκλογές δηλαδή, είναι κάτι που αρνούνται αυτή τη στιγμή να το συζητήσουν, καθώς θεωρούν ότι η μάχη δεν έχει ακόμα κριθεί.

Δύο οι στόχοι της ονομαστικής ψηφοφορίας

Κι επειδή η κυβέρνηση θεωρεί τη ΝΔ «εκφραστή του ΔΝΤ» (όπως είπε ευθέως ο κ. Τσίπρας χθες από τη Θεσσαλονίκη), αποφασίσθηκε να διεξαχθεί σήμερα (12 μ.) ονομαστική ψηφοφορία για την τροπολογία που αφορά στο «δώρο» προς τους χαμηλοσυνταξιούχους και στο πάγωμα του ΦΠΑ στα νησιά του ΒΑ Αιγαίου.

Την απόφαση μετέφερε στον πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση ο ίδιος ο πρωθυπουργός, αμέσως μόλις έφτασε στις Βρυξέλλες για τη σημερινή Σύνοδο Κορυφής, και έχει δύο στόχους:

Εντός συνόρων, να προκαλέσει την αντιπολίτευση -και κυρίως την αξιωματική- να πάρει θέση επί του εν λόγω κοινωνικού πακέτου. Δηλαδή, «να συνταχθεί ή όχι με τον Σόιμπλε».

Σε μία ιδιαίτερα σκληρή γλώσσα, το Μαξίμου προκάλεσε χθες το βράδυ τη ΝΔ να αποφασίσει τι θα κάνει: «Η ονομαστική ψηφοφορία στη Βουλή χαράσσει δύο εναλλακτικές στον κ. Μητσοτάκη: Ή να καταψηφίσει τη στήριξη των χαμηλοσυνταξιούχων και την αναστολή της αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά, δηλώνοντας με παρρησία την άποψή του. Αν, όμως, η ΝΔ αποφασίσει να κάνει κωλοτούμπα και να ψηφίσει τα μέτρα κοινωνικής στήριξης, να μην τολμήσει στη συνέχεια να επανέλθει στην καταστροφολογία περί εκτροχιασμού του προγράμματος από την κυβερνητική αυτή επιλογή», ανέφεραν κυβερνητικές πηγές.

Και όχι μόνο: οι ίδιες πηγές πρόσθεσαν ότι «ο κ. Μητσοτάκης και το κόμμα του συμπεριφέρονται ως πέμπτη φάλαγγα εντός της χώρας εκπροσωπώντας τους δανειστές», καθώς «δεν ενδιαφέρονται για τίποτα πέρα από την εκδικητική επιστροφή τους στην εξουσία, δίνοντας πιστοποιητικά υποτακτικότητας στους ακραίους κύκλους που επιθυμούν τη βύθιση της χώρας στο χάος της λιτότητας και της φτώχειας».

Εκτός συνόρων, στην περίπτωση που τελικά η αντιπολίτευση υπερψηφίσει την τροπολογία, ο πρωθυπουργός θα επιδείξει στους Ευρωπαίους αξιωματούχους και ηγέτες το διακομματικό «ναι» στο κοινωνικό πακέτο, επιχειρώντας να αποδείξει ότι, σ' αυτό το πεδίο, υπάρχει ομοψυχία.

Αμεση στήριξη από Μοσκοβισί-Πιτέλα

Οσον αφορά το... εκτός συνόρων: το στοιχείο που (εξακολουθούν να) αναδεικνύουν είναι ότι σε αντίθεση με την περσινή «κολασμένη» χρονιά, αυτή τη φορά «έχουμε συμμάχους που εκδηλώνονται και δεν δείχνουν πρόθυμοι να αφήσουν την ευρω-μπάλα στα πόδια του Γερμανού ΥΠΟΙΚ».

Επικαλούνται προς τούτο:

* Τον Γάλλο επίτροπο Πιερ Μοσκοβισί, ο οποίος έσπευσε χθες το βράδυ να δηλώσει στο γαλλικό πρακτορείο AFP: «Στα μάτια μου οι όροι της συμφωνίας του Eurogroup δεν έχουν αλλάξει από τα μέτρα που αποφάσισε η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα».

Σήμερα ο κοινοτικός επίτροπος επανέρχεται με άρθρο του στους FT, απαντώντας στο άρθρο του Πολ Τομσεν και αποδομώντας τα επιχειρήματα του ΔΝΤ για συντάξεις και αφορολόγητο.  

* Τη σφοδρή επίθεση που εξαπέλυσε στον κ. Σόιμπλε ο πρόεδρος της ομάδας Σοσιαλιστών-Δημοκρατών στο Ευρωκοινοβούλιο Τζιάνι Πιτέλα: «Οι δανειστές της Ευρωζώνης αποφάσισαν να αναστείλουν τα βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. Πίσω από αυτή την επαίσχυντη απόφαση  βρίσκεται το μοχθηρό χέρι του Σόιμπλε. Είναι απαράδεκτο να ανταλλάσσουμε δίκαια και αναγκαία κοινωνικά μέτρα, όπως η υποστήριξη στις πιο χαμηλές συντάξεις, με το ζήτημα του χρέους».

* Την απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου υπέρ της επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων, με το επιχείρημα ότι «η Ελλάδα, ως κράτος-μέλος της ΕΕ, δεν πρέπει να εξαιρείται από την εφαρμογή του κοινοτικού κεκτημένου».