Αλλαγή στρατηγικής ζητούν από το Δημόσιο οι ασφαλιστικές εταιρείες

Για μια ακόμη φορά η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος (ΕΑΕΕ) επικοινώνησε χθες μέσω δελτίου τύπου τις αποζημιώσεις που κατέβαλαν τα μέλη της σε όσους πελάτες τους επλήγησαν φέτος από φυσικές καταστροφές.

Ειδικότερα, από την αρχή του 2021 μέχρι σήμερα, έχουν συμβεί έξι τέτοια καταστροφικά γεγονότα, με αποτέλεσμα οι ασφαλιστικές εταιρείες να έχουν αποζημιώσει χιλιάδες περιπτώσεις με συνολικό ποσό που υπερβαίνει τα 58 εκατ. ευρώ.

Σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς, δύο είναι οι βασικότεροι λόγοι μιας τέτοιας επικοινωνιακής προβολής. Ο πρώτος αφορά την οικονομική ευρωστία των ασφαλιστικών εταιρειών, οι οποίες είναι σε θέση να καταγράφουν τις ζημιές και να αποζημιώνουν τους πελάτες τους σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

Η κίνηση αυτή αποβλέπει στο να παρακινήσει περισσότερους Έλληνες να ασφαλίσουν την περιουσία τους, καθώς το ποσοστό κάλυψης των κατοικιών παραμένει εδώ και χρόνια καθηλωμένο σε πολύ χαμηλά επίπεδα (γύρω στο 15%), και αυτό παρά την υποχρεωτική ασφάλιση των σπιτιών που έχουν αποκτηθεί μέσω στεγαστικών δανείων.

Ο δεύτερος λόγος αποσκοπεί στο να υπενθυμίσει στην κυβέρνηση ότι ασφαλιστικές εταιρείες και Πολιτεία θα μπορούσαν να συνεργαστούν μέσω ΣΔΙΤ και να προσφέρουν ουσιαστικές λύσεις αντιμετώπισης στο μέτωπο των φυσικών καταστροφών και αυτό έναντι ενός μικρού κόστους.

Γενικότερα, οι περισσότεροι παράγοντες της ασφαλιστικής αγοράς -αν και επισήμως δεν προχωρούν σε σχετικά σχόλια- είναι δυσαρεστημένοι τόσο από το θεσμικό πλαίσιο που προβλέπει την οικονομική ενίσχυση των κατοίκων των πληγεισών περιοχών (θεωρούν πως λειτουργεί αποτρεπτικά στην ιδιωτική ασφάλιση), όσο και από τις πρόσφατες διατάξεις για υποχρεωτική ασφάλιση κατοικιών σε περιοχές υψηλού κινδύνου, μόνο για νέα κτίσματα και μάλιστα από το 2025 και μετά.

«Θεωρούμε ότι η όλη πρακτική τόσο της παρούσας, όσο και των προηγούμενων κυβερνήσεων, είναι εσφαλμένη. Πρώτα απ’ όλα, αποτρέπει τους πολίτες από το να ασφαλιστούν. Δεύτερον, οι όποιες οικονομικές ενισχύσεις τελικά δίδονται, κοστίζουν ακριβά στο κοινωνικό σύνολο, χωρίς μάλιστα οι πληγέντες να αποζημιώνονται πλήρως. Και τρίτον -και κυριότερο- αποκρύπτεται ότι σε περίπτωση ενός μεγάλου καταστρεπτικού γεγονότος, η Πολιτεία δεν θα είναι σε θέση να βοηθήσει τους πληγέντες. Είναι λάθος, τέτοιους κινδύνους να τους αναλαμβάνει το Ελληνικό Δημόσιο, την ώρα μάλιστα που το χρέος του υπερβαίνει το 200% του ΑΕΠ. Τα μηνύματα της κλιματικής αλλαγής είναι σαφή. Δεν μιλάμε για το αν θα έρθει κάποιο μεγάλο καταστροφικό γεγονός, αλλά για το πότε.

Αντίθετα, μια συνεργασία κράτους και ασφαλιστικών εταιρειών -και με ένα σαφώς περιορισμένο κόστος από την πλευρά των ιδιοκτητών- θα μπορούσε να οδηγήσει σε ασφαλισμένες πρώτες κατοικίες και απαλλαγή του κοινωνικού συνόλου από την καταβολή αποζημιώσεων, καθώς το κόστος θα το κατέβαλαν οι αντασφαλιστές του εξωτερικού. Αντίθετα, σε μια τέτοια περίπτωση το κράτος θα αναλάμβανε το κόστος αποκατάστασης των ζημιών που θα έχουν προκληθεί στις κάθε είδους υποδομές, από τους δρόμους και τις γέφυρες, έως τα σχολεία και τα κτίρια κοινωνικού ενδιαφέροντος. Δυστυχώς, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να προχωράει, τουλάχιστον για το ορατό μέλλον. Επικρατεί, δυστυχώς, ακόμη η λογική του λεγόμενου πολιτικού κόστους».

Απέναντι σε μια σειρά τέτοιων θεμάτων, έχει κατά καιρούς ακουστεί από κυβερνητικά χείλη, για μελλοντική θέσπιση φορολογικών κινήτρων στις καλύψεις κατοικιών.