Εντυπωσιακή έναρξη των Παραολυμπιακών σε άδεια καθίσματα

Πραγματοποιήθηκε η τελετή έναρξης των 15ων Παραολυμπιακών Αγώνων του «Ρίο 2016» αναδεικνύοντας την κουλτούρα των Βραζιλιάνων, με πολύ μουσική, κέφι και φυσικά πολύ χορό, ενώ είχε ως κεντρικό μήνυμα πως «η καρδιά δεν έχει όρια. Όλοι μας έχουμε καρδιά», αναδεικνύοντας έτσι το θέμα της ισότητας μεταξύ των ανθρώπων.

Το καλωσόρισμα

Εντυπωσιακό ήταν το καλωσόρισμα των διοργανωτών στους θεατές αλλά και στα εκατομμύρια των τηλεθεατών που παρακολούθησαν την τελετή έναρξης των Παραολυμπιακών Αγώνων. Το εναρκτήριο βίντεο είχε πρωταγωνιστή τον πρόεδρο της Διεθνούς Παραολυμπιακής Επιτροπής, Σερ Φίλιπ Κρέιβεν, ο οποίος σε μια διαδρομή από τον Στόουκ Μάντεβιλ (εκεί όπου γεννήθηκε η ιδέα των Αγώνων) έως το Ρίο, ακολουθεί μια διαδρομή μέσα από χρώματα, χαμόγελα, μουσική, χορό, γεύσεις και πολύ χαρά.

Ο πρόεδρος της IPC, με φυσική παρουσία πλέον, έδωσε το σύνθημα για την αντίστροφη μέτρηση, ενώ στη συνέχεια ο Άαρον Γουίλζ, ένας αθλητής των extreme sports που βρίσκεται σε αναπηρικό αμαξίδιο, κατέβηκε μια ειδικά διαμορφωμένη ράμπα με μεγάλη ταχύτητα και περνώντας μέσα από ένα ειδικό πάνελ έστειλε το μήνυμα ότι η αναπηρία είναι απλώς η αρχή της δημιουργίας πραγμάτων και καταστάσεων που δεν μπορεί να ζήσει ένας αρτιμελής.

Ο κύκλος της σάμπα

Ο επτάχρονος Πεντρίνιο ντα Σερίνα, ως εκπρόσωπος της νέας γενιάς της βραζιλάνικης μουσικής, έδωσε το σύνθημα για τον «κύκλο της σάμπα». Ένας κύκλος με πολύ μουσική, πολύ χορό και πολύ ενθουσιασμό, κύρια γνωρίσματα της βραζιλιάνικης κουλτούρας, την οποία οι διοργανωτές φρόντισαν να παρουσιάσουν και κατά τη διάρκεια της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων.

Ώρα για παραλία

Οι παραλίες του Ρίο είναι πασίγνωστες. Το υγρό στοιχείο, σε συνδυασμό με την άμμο, βρίσκονται στην κουλτούρα των Βραζιλιάνων, οι οποίοι έχουν τις παραλίες σαν το δεύτερό τους σπίτι. Για διασκέδαση αλλά και άθληση. Και οι διοργανωτές φρόντισαν να βάλουν κι αυτό το στοιχείο στην τελετή έναρξης, με πρωταγωνιστή αυτήν τη φορά τον Βραζιλιάνο Παραολυμπιονίκη των 15 μεταλλίων στην κολύμβηση, Ντάνιελ Ντίας.

Σε μια ψηφιακή πισίνα με κρυστάλλινα νερά, ο Ντίας κολυμπάει ελεύθερο, πριν κάνουν την είσοδό τους πολύχρωμες μπάλες αλλά και διάφοροι «λουόμενοι» με πολύχρωμες ομπρέλες που συμμετέχουν σε διάφορα σπορ (βόλεϊ, σέρφινγκ) για να βάλουν τους θεατές σε ένα πιο παιχνιδιάρικο κλίμα. Στο παιχνίδι αυτό συμμετέχουν και άνθρωποι που βρίσκονται σε καρότσι, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο οι διοργανωτές να περάσουν το μήνυμα ότι οι θάλασσες και οι παραλίες είναι για όλους.

Η είσοδος της σημαίας και η παρέλαση

Η βραζιλιάνικη σημαία μπήκε στο γήπεδο στα χέρια της Ροσεάν Μίκολις, κόρη του Άλντο Μίκολις, του πρωτεργάτη για τη διάδοση του Παροαλυμπιακού Κινήματος στην Βραζιλία. Με τον μαέστρο Ζοάο Κάρλος Μάρτινς στο πιάνο για τον εθνικό ύμνο αλλά και τα πυροτεχνήματα να κάνουν τη νύχτα μέρα, παρέλασαν οι αποστολές.

Κάθε ένας από τους εθελοντές που συνόδευαν τις χώρες κατά την είσοδό τους στο Μαρακανά, κρατούσε ένα κομμάτι από ένα τεράστιο παζλ, το οποίο όταν ολοκληρώθηκε παρουσίαζε μια καρδιά να χτυπάει, σχεδιασμένη από τον Βικ Μουνίζ και με moto ότι η «η καρδιά δεν έχει όρια. Όλοι μας έχουμε καρδιά».

Ο Αλ Χουσείν, ο Σύρος πρόσφυγας που ζει, εργάζεται και προπονείται στην Ελλάδα, μπήκε πρώτος στο στάδιο κρατώντας τη σημαία των Ανεξάρτητων Παραολυμπιακών Αθλητών, η οποία δημιουργήθηκε μετά από πρόταση της Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής προς την IPC.

Η υπόλοιπη παρέλαση έγινε με αλφαβητική σειρά (με το πορτογαλικό αλφάβητο), με την Ελλάδα να μπαίνει στο Μαρακανά έχοντας σημαιοφόρο τον Παραολυμπιονίκη του μπότσια, Γρηγόρη Πολυχρονίδη. Σε μικρή απόσταση ο πρόεδρος της ΕΠΕ και αρχηγός της ελληνικής αποστολής, Γιώργος Φοντουλάκης και αμέσως μετά οι υπόλοιποι Έλληνες αθλητές και οι συνοδοί τους.

Την τεράστια ελληνική σημαία που κυριαρχούσε στην παρέλαση της ελληνικής ομάδας κρατούσαν η υπαρχηγός της ελληνικής αποστολής, Σάσα Γκούφα, ο Γενικός Γραμματέας της ΕΠΕ, Άρης Πανανός μαζί με τον γιο του και Παροαλυμπιονίκη στο Μπότσια, Νίκο Πανανό αλλά και οι αθλητές Κέλλυ Λουφάκη, Πασχάλης Κουλούμογλου, Θανάσης Μπαράκας, Δημοσθένης Μιχαλεντζάκης, Δωροθέα Ποιμενίδου, Στέλλα Σμαραγδή και Στέφανος Διαμαντής.

Η ώρα των ομιλιών και της γιούχας!

Πρώτος τον λόγο πήρε ο πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής των Ολυμπιακών και Παραολυμπιακών Αγώνων, Κάρλος Άρθουρ Νούζμαν ο οποίος καλωσόρισε τους αθλητές και τους συνοδούς τους στο Ρίο, κάτι που έκανε λίγη ώρα αργότερα και ο πρόεδρος της IPC, Σερ Φίλιπ Κρέιβεν. Την έναρξη των αγώνων κήρυξε... βιαστικά ο νέος πρόεδρος της Βραζιλίας, Μισέλ Τέμερ, λόγω των εντονότατων αποδοκιμασιών προς το πρόσωπό του.

Απόλυτο σκοτάδι

Περισσότεροι από 400 ηθοποιοί-χορευτές με μπαστούνια που διέθεταν ειδικό φωτισμό, μετέτρεψαν το απόλυτο σκοτάδι που είχε δημιουργηθεί στο Μαρακανά, σε μέρα. Οι ηθοποιοί, σε μια προσπάθεια να δείξουν τις μοναδικές ικανότητες των τυφλών αλλά και των ανθρώπων με μειωμένη όραση, δημιούργησαν με απόλυτο συγχρονισμό ένα τεράστιο μάτι στο κέντρο της αρένας. Οι Ρενάτα και Όσκαρ, δύο Βραζιλιάνοι τυφλοί χορευτές συγκίνησαν τους πάντες με τις χορευτικές τους ικανότητες, στέλνοντας το μήνυμα ότι μπορείς να αναπτύξεις μια νέα αίσθηση, εάν χάσεις τη μία από τις πέντε που διαθέτει ο άνθρωπος.

Ο Άνθρωπος του Βιτρούβιου, διαφορετικός αλλά ίσος!

Οι χορευτές παρουσίασαν στην αρένα του Μαρακανά μια παραλλαγή του «Ανθρώπου του Βιτρούβιου», του διάσημου σχεδίου του Λεονάρντο ντε Βίντσι. Ο Κανόνας των Αναλογιών όπως ονομάζεται το σχέδιο και το κείμενο του ντα Βίντσι παρουσίαζε χορευτές να έχουν την στάση του άνδρα που απεικονίζεται στο σχέδιο αλλά με σταδιακές σωματικές μετατροπές. Μετατροπές που όμως σε καμία περίπτωση δεν επηρεάζουν την ισότητα των ανθρώπων.

Η είσοδος της Παραολυμπιακής σημαίας

Γονείς με τα παιδιά τους που αντιμετωπίζουν σοβαρά κινητικά προβλήματα μπήκαν στο στάδιο κρατώντας τη σημαία της Διεθνούς Παραολυμπιακής Επιτροπής, ενώ τον όρκο για τους αθλητές, τους διαιτητές και τους προπονητές έδωσαν οι σπρίντερ Τερεζίνα Γκουιλχερμίνα, η διαιτητής μπότσια Ρακέλ Ντάφρε ντε Αροσέλας και ο προπονητής στίβου Αμαουρί Βερισίμο.

Το άναμα του βωμού

Ο Αντόνιο Ντελφίνο ντε Σόουζα, ο οποίος σε ηλικία 17 ετών υποχρεώθηκε σε ακρωτηριασμό του χεριού του, μπήκε στο στάδιο με την φλόγα. Υπό δυνατή βροχή, την παρέδωσε στην Μαρσία Μαλσάρ (σ.σ. λόγω της νεροποντής είχε ένα μικρό ατύχημα το οποίο κατάφερε να το ξεπεράσει πολύ γρήγορα αποσπώντας το έντονο χειροκρότημα των θεατών) και εκείνη με τη σειρά της στην Άντρια Ρόκα Σάντος, αθλήτρια με προβλήματα όρασης. Η Ρόκα Σάντος παρέδωσε την φλόγα στον κάτοχο των περισσοτέρων μεταλλίων σε παραολυμπιακούς αγώνες για λογαριασμό της Βραζιλίας και συγκεκριμένα 13, έξι εκ των οποίων χρυσά, Τσοντοάλντο Σίλβα.

Για τον Σίλβα, οι αγώνες του Ρίο θα είναι και οι τελευταίοι, αφού έχει αποφασίσει να εγκαταλείψει την ενεργό δράση αμέσως μετά. Το σκηνικό που είχε στηθεί στο Μαρακανά για το άναμα του βωμού, παρέπεμπε στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας ανάπηρος. Όμως ως διά μαγείας, τα απροσπέλαστα σκαλοπάτια που ήταν στον δρόμο του, έγινε ένας βατός διάδρομος που του επέτρεψε να βρεθεί στην κορυφή του βωμού προκειμένου να τον ανάψει.